MUZDARİP (Düzenleniyor)

1:Yasemin

***

Hani bazı zamanlar neler yaşadığını veya hisediklerini unutmak istersin aklından silmek istersin ama geçmiş,yaşanmışlık sana yaşadıklarını hatırlatır.

Bir gün dışarda gördüğün bir yüz , his , ses , duygular sana yaşadıklarını hatırlatır ve neye uğradığını şaşırır ve öylece donup kalırsın. Nedensizce o gördüklerin , hisediklerin veya duygular senin peşini bırakmazlar "hemde asla!"

Birde yaşadıklarını kimseye anlatamazsın korkarsın ne biliyim utanırsın saklarsın kendi içinde bunun sana zarar verceğini bile bile bu durumu devam ettirirsin.

Bu acınası bir durum...

Yatağımda uzanıyorum ve hemen yatağımın üstündeki tavandaki büyük camdan dışarı yıldızları izliyorum. "Nekadar masum ve güzeller" dedim kendi kendime benim takıntım sanırım tek başıma konuşmak.

Ama yıldızların masumluğu doğrudur ama gördüklerinin masum olduğu tartışılır " hatta kesinlikle yıldızların gördükleri masum değil!"

Neden böyle düşündüğümü merak ediyorsunuzdur, şimdi benimle birlikte düşünün yıldızlar sadece dünya karanlığa büründüğü zaman gözükürler tıpkı süçlar gibi veya kötülükler gibi.

Gecenin geç bir saatinde bütün insanlar dışarda veya evlerinde olur ama nedense kötülükler akşamları olur gibi hisediyorum.

Misal bir cinayet; bir parkta sarhoş adamlar birbirlerine laf atıp kalga çıkarırlar ve bi anda herşey karışır ve bir birlerine silah çekip vururlar.

Bingo yıldızlar gördü bu cinayeti.

Veya bir evin içinde bir aile kalga ediyor daha doğrusu pislik bir adam karısına şiddet uyguluyor hiç acımadan hiç düşünmeden çocuğunun gözünün önünde karısını dövüyor acaba hiç düşünüyormu o "bu çocuk bana nasıl baba der diye?"

Bingo yıldızlar gördü bu şiddeti.

Veya bir akşam evlerinde olmayan bir ailenin evini fırsat bilip giren bir hırsız belki ihtiyacı vardır veya yoktur neden yapmış olduğunu değilde yapmış olduğunu bakarız. Çünkü birinin kendi alın terinden kazandıklarını birisinin çalmasını suç bulurlar.

Bingo yıldızlar gördü bu hırsızlığı.

Anlıcağınız her kötülükleri görür ama bazıları bunu bilir veya bilmez karanlığa kendini hapseder.

Acaba yıldızlar benim acımı gördümü? buna dayanabildiler mi veya üzüldümü benim için?
"benim için üzüldünüz mü yıldızlar?"

Dedim kendi kendime yüzümden akan su damlasına aldırış etmeyip yatmaya çalıştım zihnimdeki kötülükle birlikte...

Sabah 2-3 saatlik bir uykuyla üniversite sınavına giricektim çılgınlıktı. Tavanımdaki camdan güneş ışıkları beni uyandırmayı başarmışlardı uyanırken bile mız mızlanabiliyordum.

"Hay senin gibi güneşi!" dedim ve ellerimle güneşi kendimden uzaklaştırmaya çalışıyordum. Sağ tarafımda duran komidinin üstündeki telefonu aldım ve saate baktım sınav için neredeyse 1 saat kalmıştı hemen yataktan kalktım ve dolabımdan havlu ve iç çamaşurlarımı alıp odamda bulunan banyoya ilerledim.

Tabi ilerlemek denirse çünkü şuanda yerdeydim!

"Ulan burası neden ıslak lan!" diye bağırırken odaya dayım girdi bi anda ve bana bakıp gülmeye başladı neden gülüyodu ki? hiçmi yere düşüp kendi kendine konuşan birisini görmedi?

"Napıyon kızım yerde?" diyip kıkırdıyordu sinir dolu gözlerle dayıma bakıyordum.

" Canım sıkıldı birazda yerde takılıyım dedim." dedim alaycı bir sesle. Ve sinirle bağırdım. "Ne gülüyorsun Oğuz!!"

Dayıma çoğunlukla ismiyle hitap ederdim.Çünkü bunu kendi istemişti bana bir arkadaş gibi yaklaşmıştı hep annemden , babamdan çok oğuzla anılarım olmuştur.

acıyla ayağa kalkmak için çırpınırlen oğuz elini uzatı ve kalkmam için yardım etti ve konuşmak için öksürdü ve söze girdi " gel Rapuzelim" beni ayağa kaldırdıktan sonra yatağımın yanına ilerdi ve beni yanına çağırdı.

"Bu gün senin için önemli biliyorsun hayallerin için önemli bir adım" dedi ve o yeşilin her tonu olan gözleriyle beni izliyordu.

"merak etme ben halederim tanımıyon mu sen beni ha?" dedim alaycı bir sesle ve küçük bir gülümsedi ve  dayımı gülerken görmek beni çok mutlu ediyordu.

"Biliyorum tabi kızım biz karabulutlarız tabikide aklımıza koyduğumuzu yaparız" dedi ve yanağımdan bi makas aldı bundan nefret ediyodum aslında kendimi geri çektim ve oda gülerek odamdan çıktı.

Ilık bir duş alıp hemen gardolobun önüne geçtim ve giyceklerimi seçmeye başladım. Yeşil bol bir tişort ve altınada siyah bir şort ve beyaz spor ayakabılarımı giyip boy aynamın karşısında saçlarımı tarıyordum.

Saçlarım annemden almıştım kızıl ve düz saçlarım vardı onları uzun kulanmayı çok seviyordum düz olduklarından çok uğraşmadım ve hemen küçük bir çanta ve belgelerimi alıp alt kata inmek için merdivenlerden inerken karşımdaki mutfağa kaydı gözlerim.

Mutfak masasında duran güzel bir yulaf kasesi vardı. Büyük ihtimalle oğuz hazırlamıştır kahvaltıyla çok aram yoktur. Dolabın kapağının üstünde bir küçük not kağdı vardı yavaşca onu ordan çıkarıp okumaya başldım.

Rapuzelim benim umarım herşey istediğin gibi olur, unutma bu annen için önemli seni çok seviyorum güzelim.
-Oğuz

Dayım doğru söylüyor annem için önemli sanırım...

mutfaktaki işim bittince bahçeye çıktım ve bisikletimin olduğu tarafa yönelcektim ki bahçedeki yaseminler dikatimi çekti onları görünce aklıma annem geldi...

Yaseminler olmasaydı annemin kokusunu unuturdum...

Şans için onları alıp bisikletimin önündeki küçük sepete doldurdum ve okul için harekete geçtim.
Sınavım ilk okulum da olucakmış ondan çok mesafe olmadığından bisikletimle gitmeye karar verdim.

Yolda araçlar olmadığundan yolda sürmeye devam ettim ve sağa dönmek için bisikletimi döndürcektim ki tam bi anda bir araba çıktı karşıma ama fazla hızlı değildi.

Ama yinede yere kapaklanmıştım!

Bisikletim sol tarafımda kalmıştı ve yaseminler, yaseminlerim yerlere saçılmıştı.

Normalde hiç ağlamam ama , ama bu ağlamam için yeterliydi.

Dizlerimden akan kanları aldırış etmiyordum şuan sadece yaseminler için ağlıyordum.

Arabanın kapısının açıldığını duydum ve bir çift ayak gördüm , ayaklarından erkek olduğunu anladığım  bana çarpan deliye baktım.

Çünkü bana bulaşmak için deli olması lazımdı.

***
Nasıl buldunuz ilk bölümümü?
💗

  Bu kitabı ikinci kere düzenledim ve eminim bu halini daha çok beğeniceksinizdir.

Başkadığınız tarihi ve isimlerinizi yazın kuzularım😙