Yorulmuştum, en ufak hatamda buraya gelmekten. Oysa her çocuğun hakkı değil midir gök yüzü?
Bu karanlıkta her şey olabilirdi, bir katil bu odadaki beni öldürmek için arıyor olabilirdi.
Bu düşünceyle donup kalmıştım.
İçerisi o kadar sonsuzluğa gidiyormuş gibiydi ki burada her hangi bir şey olması, çok olağandı hareket edersem başıma daha çabuk bir şey gelebilirdi. Sadece derin nefes alarak titreyen ellerimi birbirine bastırabilirdim.
Ne kadar da çaresizdim böyle?
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
