როგორც იქნა სავადმყოფოში მივიდნენ.ჯინი ძალიან შეწუხებული და შეშინებული ჩანდა რაც ნაჯუნს ძალიან აშინებდა.თავისი შეყვარებულის გამო ნერვიულობდა, ჯონგუკი კი დაბნეული მიჰყვებოდა ამ ორს.
ჯინ:გამარჯობათ, ახლახანს მოყვანეს ქერათმიანი ლამაზი სიმპატიური ბიჭი სახელად ჯიმინი, რომელ პალატაშია?
ექთანი:109 პალატაშია ბატონო.
ჯინ:მადლობა
სასწრაფოდ ლიფტში შევიდნენ და მივიდნენ 109 პალატასთან. როცა შეაღეს კარი ჯიმინს მშვიდად ეძინა, გვერდით კი ექიმი ჰოსოკი იდგა და რაღაცას იწერდა თავის რვეულში.
ჯინი მაშინვე მივარდა ექიმთან და კითხვების დასმა დაიწყო.
ჯინ:ექიმო როგორა ჯიმინი?.. კარგად ხომ იქნება?
ექიმი:ყველაფერი კარგად, ანალიზების გამო რამოდენიმე დღე დარჩენა მოუწევს დავრწმუნდები კარგად არის თუარა და გავწერთ.
ჯინ: კარგით ექიმო, მადლობა
ექიმი ჰოსოკი ოთახიდან გავიდა. ჯინი ჯიმინის საწოლს მიუახლოვდა ჩამოგორებული ცრემლი კი მალევე მოიწმინდა რომ არ შეემჩნიათ. გვერდით ჩამოჯდა და რბილ თმაზე დაუწყო მოფერება რამაც ჯიმინის გამოღვიძება გამოიწვია....
ჯიმინ pov:
თვალებს ნელ-ნელა ვახელ და მაშინვე ვხედავ ჯინს და კიდევ ჩემთვის ორ უცნობ ბიჭს, ერთი კი ძალიან სიპატიურად გამოიყურებოდა, თავიდან ბოლომდე დავათვალიერე. შავი სპორტული ფეხსაცმელები,შავი ქურთუკი და ბოლოს მისი სახე. ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეხდა და მუცელში მაშინ უცნაური გრძობა დამეუფლა ეს არ ყოფილა მუცლის ტკივილი ან მსაგვსი რამ, ეს გასხვავებული გრძნობა იყო რომელიც არასდროს გამომიცდია. ის მართლა ძალიან სიმპატიური იყო. ვერ ვაშორებდი თვალს შემდეგ კი ჯინის ხმამ გამომაფხიზლა ამ ფიქრებიდან
ჯინ: ჯიმინ...ჯიმინ ხმა ამოიღე როგორ ხარ? რამე გტკივა?
ჯიმინ: არა ჯინ ყველაფერი კარგად მაქვს.
