ავტორ pov:
როგორ იქნა დანიშნულების ადგილამდე მიაღწიეს.გასაოცარი ადგილი იყო, ულამაზესი მწვანე ტბა, გარშემო ტყე, უამრავი ხე და ჩიტების ჭიკ-ჭიკი.
ჯიმინს მთელი გზის განმავლობაში ეძინა ჯონგუკის მხარეზე თავ-ჩამოდებულს, როცა გაიღვიძა ეს ლამაზი სანახაობა დაინახა და უცებ გაახსენდა თუ როგორ ერთობოდა აქ მის მშობლებთან ერთად როცა პატარა იყო.
ჯინმა ყველა შეკრიბა და თავიანთი საქმე დაავალა.
-მოკლედ ბავშვებო-დაიწყო ჯინმა უცებ კი ნამჯუნმა შეაწყვეტია
-ვინა შენი ბავშვი მე?-იკითხა ნამჯუნმა
-ახხ შენ ვირო ცოტახნით არ შეგიძლია მოკეტო?-გაბრაზებულმა უთხრა ნამჯუნს ვერ იტანა როცა აწყვეტინებდენ საუბარს.
-კარგი კარგი მაპატიე- მოუბოდიშა ჯუნმა და გაბუტულ ბავშვ დაემსგავს
ჯუნის ამ რეაქცია ჯიმინა ჩაეცინა
ხანდახან ფიტობდა როგორ უძლებდა და იტანდა მის მეგობარს ჯუნი.
მართლაც ხანდახნ ჯინი აუტანელი იყო მაგრამ ძალიქნ კეთილი პიროვნება, ჯიმინმა არ იცოდა ჯინი რომ მისი მეგობარი არ ყოფილიყო ან საერთოდ არ გაეცნო როგორ იქნებოდა დღეს ჯიმინი, მისი დიდი მადლობელია.
-მოკლედ რას ვამბობდი-დაიწყო ჯინმა საუბარი ისევ-ააა ხო ჯიმინ და ჯონგუკი თქვენ ტყეში წახვალთ და ცეცხლისთვის შეშას შეაგროვებთ, შენ კი მე დამეხმარები -უთხრა ჯუნს
-კარგი, წამოდი ჯიმინს მალე შევაგროვოთ თორე მალე დაღამდება
-მეშინია ჯონგუკ, რომ დავიკარგო
-კარგი რა ჯიმინ, მე რისთვის ვარ აქ?
არ დაიკარგე მე წამომყევი
-კარგი-და უკან ჯონგუკს აეკიდა.
ჯიმინი ბავშვობიდანვე დამჯერი და მშვიდი ბავშვი იყო, ახლაც კი როგორც ჯონგუკმა უთხრა ისე მოიქცა უკქნ გაჰყვა მაგრამ, გზაში რაღაც ხმა მოესმა და იმ გზას დაადგა საიდანაც ეს ხმა მოდიოდა, მიუახლოვდა და უბროდ ჩიტი აღმოჩნდა რომელსაც ერთი ფრთა დაზიქნებული ჰქონდა.
ჯიმინმა ხელში აიყვანა გადაწყვიტა რომ წაეყვანა მასთან ერთად და როცა ფრთაც მოურჩებოდა გაუშვებდა როცა უკან დაბრუნება დააპირა მაშინ მიხვდქ რომ ჯონგუკს საკმაოდ ჩამორჩენილი იყო.
ჯიმინი შიშმა შეიპყრო სულ მთლად, ფეხები აუკანკალდა, ოფლა დასხა
ახლა რა ეშველებოდა რომე ვერ ეპოვა ჯონგუკს.
ისეთმა ფირებმა გაიტაცეს ჯიმინი რომ სადაცა გული გაუსკდებოდა,
ზუსტად ამ დროს კი ჯონგუკის ხმა გაიგო მას ეძახდა
ჯონგუკი მის გადასარჩენათ მოვიდა
ხმის მიმართულებით წავიდა ჯონგუკი როცა დაინახა გაიქცა მისკენ და ზედ სხეულზე აეკორო სულ ძიელერ ეხუტებოდა
ჯიმინს წვრილს წელზე კი ჯონგუკმა მისი დიდი და ძილიერი ხელები შემოჰხვია.
-ჯიმინ დამშვდდი აქ ვარ შემომხედე-ჯიმნმა მისი ლამაზი თვალებით ჯონგუკს თვალში გაუყარა
-ჯონგუკ ძალიან შემეშინდა
-დასრულდა აქ ვარ ჯიმინ დავბრუნდეთ ახლა რომ ჯინი და ჯუნი ინერვიულებენ კარგი
-კარგი
-აჰჰჰ ძლივს მოვიდნენ, კი მაგრამ სად იყავით ამდენხანს სადაცა მე და ნამჯუნი თქვენს საძებნელად წამოვიდოდით-თქვა ჯინმა
-მოიცა მართლა სად იყავით ამდენ ხქნს რამეს ხოარ ცუღლუტობდით თქვენ მაიმუნებო- თქვა ჯუნმა და ეშმაკურად ჩაიღიმა
-კარგი რა ჯუნ- ჯონგუკსაც ჩაეიცინა მის ნათქვამზე
-მშია თქვა დაღლილმა ჯიმინმა- და ამ დროს დაიწყეს საჭმლის მომზადება დაანთეს კოცონი, ივახშმეს კარგად ბევრს თემაზე ისაუბრეს ბევრიც იცინეს ცოტქც დალიეს მაგრამ ჯონგუკი და ჯუნი უკვე მთრალები იყვნენ და ძილის დროც მოვიდა
-ჯიმინ ჯონგუკ თქვენ ერთად დაწექით კარავში მე ჯუნის გარეშე ძილი არ შემიძლია- თქვა ჯინმა და კარავში ჯუნი შეაგდო(ბოდიში ჯუნ🤣)თვიატონაც შევიდა და დასაძინებლად მოემზადა
ჯიმინმა ჯონგუკი შეიყვანა კარავში და გუკსი იკურთხებოდა რა მძიმე იყო ჯონგუკი.
როცა ორივე დაწვნენ ჯონგუკმა თქვისკენ მიიკრო ჯიმინი და ყურში ჩასჩურჩულა სიტყვა რამაც ჯიმინი გააოცა
-ჯიმინ მინდიხარ
________________________________/
안녕하세요
안녕
