"Tepedeyiz. İnmemiz 30 saniye sürecek, yalnızca inene kadar..."
- ⭐ -
"Bu gece yıldızların altında-"
"Bu gece yıldızların altında benim olur musun Felix?"
Hyunjin Kulaklarında çınlayan diyalogla gözlerini açtı ve dudaklarını ayırdı Felix'ten. Ardından çokta uzaklaşmadan konuştu sessizce. "Kafamdaki senaryolarda ismin geçip duruyor Felix, bunun anlamı ne?"
Konuşurken, hemen dudaklarına çarpıyordu Felix'in onun nefesi. Bir an gözlerini kapattı ve onun nefesinin sıcaklığını hissetti. "Biliyor musun Hyunjin?"
"Neyi?"
"Hiç bir şey bilmiyorsun." Dedi Felix ve uzaklaşıp arkasına yaslandı. Gözlerini açmamıştı. Zaten bir kaç saniye içinde aşağı inmişler, ve kapı açılmıştı.
O gün garip bir ruh haliyle bir daha hiç yan yana gelmediler, ama gözleri birbirlerine çarpmaya devam etti. El ele tutuşmadılar, ama parmakları sürekli birbirine temas etti. Bir kez daha öpüşmediler, ama dudakları hep sıcaktı.
Gece olduğundaysa daha da gerilmişti ortam. Göz göze gelmemek için eve girdikleri gibi yatağa girdi Felix. Tam nevresimi üzerine çekiyordu ki, Hyunjin onu durdurdu. "Bekle, yatacak mısın hemen?"
"Evet."
"Aslında.. bu gece de benimle uyur musun diye soracaktım. Sen yanımdayken rahatça uyuyabilmiştim." Dedi Hyunjin gencin bileğini tutup. Buna karşılık Felix doğruldu ve bir süre sessizce baktı gözlerine. Ardından kendini geri yaslayıp konuştu. "Bir sevgilin olduğunu unuttun herhalde."
"Sadece seninle uyumak istedim, sevgilimle ne ilgisi var?"
"Öpüştük biz Hyunjin. Yüzümüz kızarmadan birbirimize bakamıyoruz, sevgilin olmasına rağmen, her şeye rağmen benimle yatmak seni rahatsız etmiyor olabilir ama ben kalbim bu kadar hızlı çarparken seninle uyuyamam."
"Felix-"
"Bir şey söyleme, öylesine, denemek için yaptığını biliyorum. Ama sevgilini de düşünmelisin. O çok üzülürdü."
"Felix... kalbini hızlandırıyor muyum?" Nefessizce konuşan gencin elini tutup yaklaşarak sordu Hyunjin. Gözlerinde onay isteyen bir bakış vardı.
Felix cevap vermedi ve tekrar uzanıp yattı. "Yatağında uyu." Dedi ve kapattı gözlerini. Ona bir cevap vermedi çünkü yalan söylemek istemedi. Haykırmak istemişti onu sevdiğini, ama yapamazdı. Jeongin'i düşündü, kaderlerini düşündü. Hyunjin'in ölebilme ihtimalini düşündü, birden tüm haykırma isteğini yuttu ve uyumaya çalıştı.
Ancak gecenin ilerleyen saatlerinde birden aklına Minho'nun dedikleri geldi. "Belki de Minho hyung haklıdır, gidişat terstir." Diye düşünerek arkasını döndü Hyunjin'e gerçeklerden bahsetmek için, ancak o çoktan uyumuştu.
En azından Minho'ya danışmak için onu uyandırmak istemişti, dolayısıyla kalkıp çift kişilik yatağın diğer tarafına yürüdü ancak gördüğü kişiyle adımlarını durdurmuştu. Hyunjin'in yanında uyuyan kişi Jeongin'di. Başını Hyunjin'in göğsüne dayamış, huzurla uyuyordu.
