Mαθήματα Κυριαρχίας

Κεφάλαιο 1: Η αρχή

Είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα. Από την αρχή της ύπαρξής μας ήμασταν πάντα σεμνές και ταπεινές· ικανές να υπακούμε μόνο σε έναν άνδρα... είτε αυτός λέγεται πατέρας, αδερφός, σύζυγος, γιος.
Χρειάστηκαν πολλά χρόνια και πολλές θυσίες για να διεκδικήσει η γυναίκα τα δικαιώματά της. Και αν και φαινομενικά τα κατάφερε, εξ'ακολουθεί να είναι φυλακισμένη στην εικόνα της. Σε αυτήν την πλαστή εικόνα της υπερ- γυναίκας που εκτελεί τέλεια τον ρόλο της νοικοκυράς, της συζήγου, της εργαζόμενης, της μαμάς πάντα με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη... Γιατί η ίδια η κοινωνία την έχει πλάσει έτσι.

Και εμείς το δεχόμαστε. Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Γιατί από τότε που γεννιώμαστε φοράμε ροζ φουστανάκια και κορδέλες, παίζουμε με κούκλες και κουζινικά. Πρέπει πάντα να προσέχουμε τους τρόπους μας, την συμπεριφορά μας, γιατί είμαστε κορίτσια. Βλέπουμε κινούμενα σχέδια με γενναίους πρίγκηπες και αργότερα ρομαντικές ταινίες με εξωπραγματικούς πρωταγωνιστές, όπου πάντα το αθώο, καλό, ευγενικό και όμορφο κοριτσάκι νικούσε και έπαιρνε τον κούκλο - περιζήτητο τύπο. Αυτόματα λοιπόν έμπαινε στο μυαλό σου πως, αν δεν ήσουν καλό κοριτσάκι θα κατέληγες σαν την απαίσια κακιά, που μισούσε την πρωταγωνίστρια και στο τέλος έμενε πάντα δυστυχισμένη και μόνη.

Και αφού και γω με την σειρά μου τα έκανα όλα αυτά και ακολούθησα την μόδα και έκανα δίαιτες και πέρασα όλη μου την ζωή γεμάτη πόνο και άγχος για να φαίνομαι τέλεια, κατάφερα μέσα σε μια μέρα να πιάσω πάτο! Να μισώ την ζωή μου, τους ανθρώπους, την πόλη μου, την ίδια την κοινωνία που με καντάντησε έτσι και ύστερα να τα ρίχνω στον εαυτό μου, στην τύχη, σε Θεούς και δαίμονες για αρχίσω τις κατηγορίες πάλι από την αρχή.

Να κάθομαι ώρες ολόκληρες σε ένα παρακμιακό μπαρ, με περίεργο κόσμο και χάλια διακόσμηση, να πίνω το ένα ποτό μετά το άλλο λες και είναι νερό. Να κλαίω βουβά για την χειρότερη μέρα της ζωή μου και να πρακαλάω τον Θεό, όλο όσα μου συνέβησαν σήμερα να είναι ένα κακό όνειρο. Οι άνδρες να με κοιτούν επίμονα σαν να είμαι ένα κομμάτι κρέας, οι γυναίκες να με λυπούνται και γω να φιλοσοφώ πάνω από ένα μαρτίνι και να θυμάμαι ξανά και ξανά τι έγινε σήμερα.... και να φιλοσοφώ... και να θυμάμαι....να θυμάμαι.....

..........................................................................
Ξύπνησα το πρωί γεμάτη ενέργεια. Το μεγάλο μου κρεβάτι έμοιαζε τόσο μικρό με τον Βασίλη δίπλα μου να κοιμάται, κρατώντας με γλυκά στην αγκαλιά του. Τα καστανά μαλλιά του έπεφταν άτσαλα στο πρόσωπό του, κάνοντας τον ακόμα πιο ποθητό. Σηκώνομαι αργά για να μην τον ξυπνήσω και πάω στο μπάνιο για ένα γρήγορο ντουζ πριν την δουλειά. Μόλις βγαίνω στεγνώνω γρήγορα τα μαλλιά μου και φοράω ένα μαύρο επίσημο φόρεμα. Φιλάω ελαφριά το μάγουλο του Βασίλη και εκείνος με τραβάει ξανά στην αγκαλιά του.