Mαθήματα Κυριαρχίας

Kεφάλαιο 13: Η Συμφωνία

Οι ώρες στο γραφείο πέρασαν σχετικά ευχάριστα. Ένιωθα πιο όμορφα από ποτέ. Επιτέλους οι κόποι και οι θυσίες τόσων χρόνων θα έπιανα τόπο. Δεν θα ήμουν το παιδί για όλες τις δουλειές, ούτε η γραμματέας κάποιου πορνό- γερού. Η Νάνση μου έστειλε μήνυμα πως το βράδυ θα πάμε σε ένα μπαράκι στην παραλιακή και χαμογέλασα πλατιά.

-Ο άνδρας σου; Με ρώτησε η Αγαθή και αμέσως η όποια εύθυμη διάθεσή μου εξαφανίστηκε. Αχ ρε Βασίλη.

-Όχι. Δεν είμαι παντρεμένη.

-Ουψ! Συγγνώμη.-Δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι και πολύ των σχέσεων. της είπα αδιάφορα και γούρλωσε τα μάτια.

-Τι; Δεν φαινόσουν για... αυτό δεν είναι καθόλου ηθικό. Ο προορισμός της γυναίκας είναι η οικογένεια, τα παιδιά και ο γάμος. Έτσι είναι η φύση μας.

-Δηλαδή εσύ έχεις εκπληρώσει τον προορισμό σου; Είσαι παντρεμένη; Την ρώτησα σηκώνοντας το φρύδι και μαζεύτηκε στην καρέκλα της.

-Όχι, ακόμα.... Αλλά τουλάχιστον προσπαθώ για αυτό.

-Και να φανταστώ ότι κοιμάσαι μόνη σου τα βράδια...

-Ναι, αλλά όχι για πολύ. Σύντομα θα βρεθεί ο πατέρας των παιδιών μου. Αλλά με τους δικούς μου τρόπους. Τους ηθικούς.

-Τι να σου πω Αγαθή μου.... Ελπίζω να έχεις γάτα γιατί θα την χρειαστείς σε μερικά χρόνια. Καληνύχτα. Της είπα και έφυγα.

Χαιρέτησα τους υπόλοιπους συναδέλφους μου και πήγα στο αυτοκίνητο. Είναι κρίμα. Δεν θα την έλεγα και άσχημη κοπέλα την Αγαθή. Ίσα- ίσα. Θα την χαρακτήριζα και αρκετά όμορφη. Αλλά με αυτές τις πεποιθήσεις σίγουρα θα καταλήξει μόνη, με τις επτά της γάτες. Όσο σκέφτομαι πως πριν από μερικές μέρες ήμουν και γω έτσι, βάζω τα γέλια.Πίσω λοιπόν στο σπίτι, παρκάρω το αυτοκίνητό μου, αλλά ο ήχος του κινητού μου, μου τρυπάει τα αυτιά.

-Παρακαλώ; Το σηκώνω βιαστικά καθώς κλείνω την πόρτα του οδηγού.

-Έλα κορίτσι μου. Που είσαι τόσες μέρες; Γιατί δεν μας έχεις πάρει ένα τηλέφωνο; Με ρώτησε αυστηρά ο πατέρας μου και στραβοκατάπια.

-Έτρεχα μπαμπά. Είχα αρκετά πράγματα στο μυαλό μου.

-Μάλιστα. Ο Βασίλης τι κάνει; Με ρώτησε και πάγωσα.

-Δεν σου είπε η μαμά;

-Όχι, ματάκια μου. Μου είπε ότι μαλώσατε, αλλά και ότι τα ξαναβρήκατε. Μου απάντησε και πάγωσα. Ελισάβετ μου; Τι έγινε παιδί μου;