PART 45: GOING BACK HOME

6 0 0
                                    


"Pasensiya kana talaga Kayci ha. Hindi ko maiwan ang trabaho ko dito. Alam mo namang kelangan ko maging regular employee bago matapos tong taon na 'to. Basta pilitin kong makatawag sayo once na papasok kana sa airplane."

Niyakap ako ni Jes ng mahigpit after namin mailagay sa likod ng sasakyan ni Yoongi ang mga gamit na dadalhin ko pauwi sa Pilipinas.

"Ano kaba Jes wala 'yon. Isa pa, you did alot for me. Inviting me here in South Korea for a suppose to be seven days trip ay super thankful na ako sa efforts mo nayun. And pasensiya kana din ha kung hindi ko natupad ang dream trip natin together dahil nag focus ako kay.."

The name I am always happy to mention before, now gives me so much trauma.

"Are you going to hop in or what? I am losing million Korean won right now due to your delaying."

Wow that was the longest sentence I heard from Min Yoongi ever since I met him. And it was pure sarcasm.
He go down from the driver seat and interrupt me and Jesryl's warm goodbye hugs.

Jesryl offered me to ride with Yoongi who is also going back to Seoul for an immediate meeting on his company.

The filming for the ARMY BTS REUNION SHOW was put on hold because Park Jimin decided not to participate anymore.

Other BTS members decided to go back home as well but the Hybe staffs will remain in Busan for another one week to wrap up the filming scenes.

Kaya hindi na ako maihahatid ni Jes sa Incheon International Airport.
Mabuti nalang din at nakapag book pa kami ng last flight papuntang Clark International Airport sa Pilipinas.
Every flight was fully book maybe dahil magha holiday season na din at pauwi na ang karamihang Overseas Filipino Workers sa South Korea.

"Sajangnim, please take care of my friend."

Jes calling Min Yoongi sajangnim which means boss or sir.
It seems so formal but for me it was funny.
Lalo na at ako lang ang may alam ng hidden agenda ni Jes kung bakit siya nagpapakapagod magtrabaho sa Hybe Entertainment Company.
Bilib din ako sa kanya paano niya naitatagong kiligin sa harap ng ultimate bias niya.

Well, she wants to be his wife.
Nag hahangad na matulad sa Wattpad stories na nababasa namin, ang story niya in real life.

Hindi ko din naman siya masisi kasi maski ako umaasa na may happy ever after pa kami ni Jimin.

"Make sure to send me the song revision via email today."

Sagot lang ni Yoongi kay Jes saka pumasok na ulit sa sasakyan niya.

Pinag buksan pa ako ni Jes ng pinto kasi nahihiya akong sumakay sa sasakyan ni Yoongi.

"Seat infront. I may look like your hired driver."

Yoongi commanded. Ilalagay ko na sana ang seatbelt sa pagkaka lock pero hindi na natuloy dahil sa paglingon ni Min Yoongi sakin.

Dali dali naman akong bumaba at lumipat sa passenger seat katabi niya.

Nakita ko si Jesryl mula sa side mirror ng sasakyan. Nagmamadali nadin siyang bumalik sa loob ng hotel habang hawak ang cellphone niya na parang may kausap.

I release a deep sigh habang kinakabit ang seatbelt sa lock.
Alot of thought rushing inside my head.
Pero ni isa hindi ko maipaliwanag kung bakit ko ba siya iniisip pa.

Min Yoongi started the engine and step on the gas pedal.
The atmosphere inside his car was filled with silence and awkwardness.
Hinihinaan ko na din pati paghinga ko baka mairita siya sa tunog.
But my stomach betrayed me.
The crumbling sound made Yoongi laugh.

He made a U-turn and park on a drive through fastfood booth.

"Do you prefer chicken or pork?"

Nakatulala ako sa malayo.
Hindi ko siya napansing kanina pa pala ako kinakausap.
Tinapik niya ang balikat ko.

"Ha?"

I flinch my head to get back to my senses.

"Chicken or Pork? I am ordering a burger for you."

Napatingin din sakin ang food service crew na naghihintay ng sagot ko para i-punch sa order monitor.

"Ahhm.. anything. I eat anything."

Yoongi rolled his eyes. He looks so done with me.

"Women."

Nadinig kong bulong niya sabay sarcastic na ngumisi.

"Just give us one chicken burger and one pork. And two cola. All large. Does it come with fries? And also one black coffee please."

Nakita kong inabot niya sa service crew ang black credit card niya.
Wow. Order lang ng burger naka black card pa.

After five minutes inabot na sa kanya ng food service crew ang mga paper bags na may laman na pagkain.

Tinulungan ko naman siyang i-open ang paper bags at ilatag ang mga pagkain sa pagitan namin.

The car from behind continously honk at us.

"Son of a.. Let your car fly man!"

Min Yoongi curses at the driver sabay paharurot ng sasakyan namin.

Tahimik lang ako. Hindi ko din magawang kaininang burger na binili niya.

"Let's pull over and eat."

Pumarada siya sa gilid ng kalsada sa ilalim ng puno.
Bumaba siya ng sasakyan bitbit ang mga pagkain na inorder namin.
Lumipat siya sa backseat at hinayaang nakabukas ang pinto na nakatanaw sa dagat.

"Bring your food and come here."

Sabi niya kanina nagmamadali na siya. Bakit panay pa ang stopover niya.
I rolled my eyes the way he did earlier habang bitbit ko ang burger at cola.
Hindi na ako nag abalang umupo sa tabi niya.
Nanatili akong nakatayo at sumandal sa nakasaradong pinto ng passenger seat.

The sun is setting down beautifully over the horizon.
It was so calming.

Mas okay sana kung may background music kaso boring tong driver ko.
He didn't like any noise inside his car.

Busy nadin siyang kumakain habang nakatanaw sa sunset.
I bite my burger not minding him.

"Did you broke up?"

I choke on my drink sa biglang tanong ni Yoongi.
Nakapamulsa siyang nakatayo sa tabi ko after niya isarado ang pinto sa backseat.
Ang bilis naman niyang kumain.

The cola surge inside my nose.
I cough so hard fighting for my breathing.

He took the cola and burger from my hand.
I punch my chest to release the choking.

I reach out for my bag inside the car seat to get a handkerchief when a polaroid photo slide down and drop on Yoongi's shoes.

We both look shock at Park Jimin's polaroid photo.

"Ahmm.. I.. It was.. Ahmm.."

Gusto ko nalang lamunin ng lupa at mag teleport pabalik sa Pilipinas sa sobrang hiya.

HIS SERENDIPITYWhere stories live. Discover now