Coming Closer To Your Heart (Complete)

အပိုင်း(၃)

Unicode
*********

သွင်ဦးနောင် နိုးလာတော့ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်နေကာ သိသိသာသာလည်း ပေါ့ပါးသွက်လက်နေသလို။ ကြည့်ရတာ သူ့အမှောင်ဖက်ခြမ်းကို လွတ်လပ်စွာထုတ်ဖော်ခွင့် ရခဲ့သောကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်လောက်သည်။

ညက အဖြစ်ပျက်တွေက ခေါင်းထဲ တန်းစီဝင်လာပြီး မျက်နှာဖုံးအောက်က နှုတ်ခမ်းတစ်စုံကို ပြန်မြင်ယောင်မိရုံနဲ့တင် သူ့ပန်းပွင့်လေးထဲက ကျင်ခနဲဖြစ်သွားကာ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။

"အာ ဘယ်လိုတောင်လား သွင်ဦးနောင် !"
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရှက်ရွံ့စွာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပူးကပ်လိမ်ကျစ်လိုက်ပြီး ဖုံးကွယ်လိုက်ကာ သခင့်ကို အခန်းထဲ ပတ်ရှာလိုက်သည်။ မတွေ့။

"ပြန်သွားပြီထင်တယ်! အနည်း‌ဆုံးလေးတော့ သူဌေးဆီမှာ ငါ့ကို လစာလေးတိုးပေးပြီး အလုပ်အရမ်းမခိုင်းဖို့ ပြောပေးခိုင်းလိုက်ရမှာကိုကွာ!"

မကျေမချမ်း ရေရွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလိုက်တော့ အဝတ်မပါတဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက အနည်းငယ် ယိုင်လို့သွားသည်။ သူ့ပေါင်တွေ အခုထိ နာပြီး ပန်းပွင့်လေးက ကြိမ်းစပ်နေတုန်းပဲ!။ ကုတင်တိုင်ကို အားပြုပြီး သူ့ပန်းပွင့်လေးကို ငုံ့ကြည့်မိတော့ အနည်းငယ် ယောင်နေတာကလွဲရင် သန့်ရှင်းနေသည်။

"သခင် ညက ငါ့ကို ဆေးပြန်ထည့်ပေးသွားတာပဲ! ဟူး ညက သူလည်း သဘောကျမယ်ထင်တယ် သူဌေးဆီ ဘောက်စူးတောင်းရမယ့်အချိန်ပဲ ဟိဟိ"

သွင်ဦးနောင် အသာရီလိုက်ကာ သူ့အဝတ်စားတွေကို ပြန်ရှာလိုက်တော့ အနည်းငယ် စုပ်ပြဲနေကာ ဝတ်ဆင်ရန် မသင့်တော်တော့။

"အာ...ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ"

သူတွေးနေဆဲပင် အခန်းတံခါးခေါက်သံ ထွက်ပေါ်လာပြီး ကလပ်အလုပ်သမားတစ်ယောက်က ဝတ်စုံလာပို့သည်။

"ဧည့်သည် နိုးလာပြီလား အတော်ပဲ။ နိုးလာရင် အဝတ်လာပို့ခခိုင်းထားလို့ပါ"
"ဪ ကျေးဇူး "

သွင်ဦးနောင် ယူလိုက်တော့ ထိုအလုပ်သမက ချက်ခြင်းကို မျက်နှာလွှဲပြီး ပြန်လှည့်ပြေးလေတော့သည်။ ထိုတော့မှ သွင်ဦးနောင် သတိဝင်သွားသည်။ သူ အိပ်ရာပေါ်က ဆင်းလာထဲက အဝတ်မဝတ်ရသေး!!! ။ သခင်ပြန်ဝင်လာတာလားဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်လေးနှင့် တံခါးပြေးဖွင့်ပေးမိတာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဗလာနတ္ထိ။