Chapter-31

376 21 0
                                    

!ဝုတ်..ဝုတ်!

"အားးးး"

အကောင်ထွားလွန်းတဲ့လပ်ကီးကြောင့်အစောမှာကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ထအော်ရှာသည်။သူ့အသံကြားတော့လပ်ကီးကပင်ငြိမ်ကုတ်သွား၏။

"ဘာမှမဖြစ်ဘူး ကိုယ်မွေးထားတာ"

"ကြောက်တယ် ငါကအရင်တည်းကခွေးကြောက်တာ "

"လပ်ကီးတဲ့"

"သူ့နာမည်လား"

"အင်း"

ထိုသို့ပြောရင်းဇောကခွေးကြီးအနားကပ်သွားတယ်။ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ပြီး..

"မင်းသခင်အသစ်လေကွာ မဟောင်ရဘူး"

!ဝုတ် အု အုဝူးး!

"ဟက် သူကကိုယ့်အက္ခရာကိုနှုတ်ဆက်တာနေမှာပါ"

"ဟုတ်မှလည်းပြော မသိရင်ခွေးစကားနားလည်သလိုနဲ့ တစ်ကယ်တမ်းကျငါပဲအကိုက်ခံရမှာ"

"တစ်ကယ် လပ်ကီးကလူယဥ်ပါတယ်ကွ လာကိုင်ကြည့်"

"မကိုင်ဘူး"

"လာပါ ကိုယ်တစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကို"

"ဟင့်အင်း ဇော ငါခွေးကြောက်တယ်"

ချောမွတ်နေသောအမွှေးရှည်ကြီးများသည်သူ့လက်ဖဝါးနုနုနှင့်လိုက်လျောညီထွေဖြစ်ခဲ့၏။ခွေးကြီးမှာမျက်လုံးများမှိတ်လို့မှေးစက်နေပြီးအစောလက်ကလေးများခွာသွားသည့်အခါခေါင်းထောင်ကြည့်ကြည့်လာသည်။

"ချစ်..ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်"

"ခွီးးး"

အခုတစ်မျိုးတော်ကြာတစ်မျိုးလုပ်တက်သည့်သူ့စိတ်ကိုဘေးကကိုယ်တော်ချောကရီတယ်။

"ဘာရီတာလဲ"

"ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်ဆိုလို့လေ လွန်ခဲ့တဲ့မိနစ်ပိုင်းတုန်းကအတင်းတွေရုန်းကန်နေပြီးတော့.."

"အဲ့ဒီ့တုန်းကကြောက်နေလို့ အခု သူကချစ်ဖို့ကောင်းတာသိသွားပြီ"

"အော်အော် အင်းပါ ကိုယ်မှားပါတယ် "

"သူတစ်ကောင်တည်းလား ငါကြားထားတာတော့မင်းမှာ pet shopလေးရှိတယ်ဆို ဘယ်မလဲ"

"ဟာကွာ အံ့သြအောင်လုပ်မလို့ပါဆို ဘယ်ကသီတင်းကရလာပြန်တာလဲ"

<ချစ်သောအက္ခရာ>[Completed]Where stories live. Discover now