Godloose, forever together?

Hoofdstuk 16 - Lila

'Nee, ik kan niet tegen kietelen! Jae stop, nee!' Ik rolde lachend over het bed heen, terwijl Jae mij probeerde te kietelen. 'Stop!' Gilde ik nog een keer lachend voordat ik met een klap op de grond viel. Jae hoofd kwam over het rand van het bed uit en keek me vragend aan. 'Gaat het?' Ik wilde net antwoord geven, toen er op de deur werd geklopt. 'Binnen,' probeerde ik zo serieus mogelijk te zeggen. De deur ging open en ik bedacht me dat ik nog op de grond zat. Zo snel als ik kon ging ik terug op het bed zitten, waar ik nog een por in mijn zij van Jae kreeg. 'Stop,' siste ik lachend. 'Lila,' glimlachend keek ik naar de persoon in de deuropening. Ik vroeg me af wat die van mij moest, ik had toch geen therapie of zoiets? Ik dacht dat ik vandaag vrij was. Opeens drong de stem tot mij door, ik zocht naar de ogen die me zo bekend voor moesten komen. 'Ashton?' Fluisterde ik terwijl ik langzaam opstond. 'Ashton, ben jij dat?' Ik wilde naar de deur toelopen, maar bedacht me. Nee, dit is Ashton niet, dit is weer een van mijn verzinselen. Wanneer houd het dan eindelijk verdomme een keer op? Ik word er zo moe van, ik raak zo uitgeput. Ik stopte en draaide me om om weer terug te lpen. 'Lila?' Ik had geleerd de stemmen in mijn hoofd te negeren. Jae keek me verbaasd aan en toen weer terug naar de deuropening. 'Ben je niet blij om me te zien?' Ik draaide me weer om en keek in de ogen van Ashton. Hij zag er zo echt uit, maar ik mocht er echt niet aan toegeven. Ik kan dit, ik ben sterker als de stemmen in mijn hoofd. 'Lila, wat doe je?' Ik ging weer terug langs Jae zitten, die me verbaasd bleef aankijken. 'Niets, ga maar gewoon verder.' Nu viel haar mond bijna op de grond van verbazing. 'Uh... Ashton is daar...' Opeens leek ze te begrijpen wat ik dacht. 'Hij is daar echt Lila, ik zie hem ook!' Nu was het mijn beurt om haar verbaasd aan te kijken. 'Wat?' Fluisterde ik. Ik draaide me met een ruk om. 'Wat,' schreeuwde ik nu harder. Ik vloog overeind naar Ashton toe die in de deuropening stond. Achter hem stonden zijn moeder en Luke. 'Ashton, sorry!' Hij opende zijn armen en ik liet mezelf tegen hem aanvallen. Ik had hem zo gemist, ik had hem zo ongelofelijk erg gemist. Ik drukte mijn hoofd in zijn nek en nam zijn geur op. Was hij het echt? Ashton gaf me een kus op mijn hoofd. Ja, hij was het echt. Dromen voelen niet zo echt aan, dat kan niet. 'Waarom ben je hier!' Zei ik met moeite. Ik wilde niet in huilen uitbarsten, ik wilde hem laten zien dat het goed met me ging. 'Ik kom je meenemen.' Mijn ogen werden groot. 'We gaan vandaag op huizenjacht.' Ik had het gevoel alsof mijn hoofd ging exploderen. 'Wat gaan we doen?' Vroeg ik zachtjes. 'We gaan een huis uitzoeken. Een huis voor ons samen, waar we kunnen leven als je terug komt.' Hoe sterk ik ook wilde zijn, het lukte niet. Tranen rolde over mijn wangen terwijl ik me nog strakker tegen hem aandrukte. Zijn witte shirt werd langzaam vochtig van mijn tranen. 'Echt, gaan we dat echt doen?' Hij knikte terwijl hij door mijn haren heen wreef. 'Ja, we gaan gelukkig worden.' Na een paar seconde liet ik Ashton los en gaf ik hem een kus op zijn mond. 'Je bent geweldig.' Fluisterde ik. Daarna liep ik naar Luke en zijn moeder toe om ook hen te begroeten. Toen ik iedereen aan Jae had voorgesteld en we bijna gingen, keek ik nog een keer om naar Jae. Ze zat helemaal alleen op haar bed. Ze probeerde blij voor me te zijn, maar ik kon zien dat het haar pijn deed. 'Ashton, mag Jae mee?' In een snelle beweging keek ze me aan, haar ogen schitterde. Ashton leek het ook te zien, want hij knikte. 'Lijkt me super gezellig, jij mag vast ook wel mee!' Ze sprong op, gaf me een knuffel en versnelde zich naar haar kamer met de boodschap dat ze even haar jas ging pakken.

Ik stond in een grote slaapkamer uit grote raam te kijken. Het raam besloeg de hele zijkant en je had een prachtig uitzicht op Australië. We hadden ondertussen al drie andere huizen bezocht, maar die vond ik niet zo heel leuk. Ze waren zo enorm groot dat ik naar Ashton moest bellen als ik hem nodig had en hij in een andere kamer was. Het voelde niet als thuis, niet zoals dit huis dat doet. Dit huis was ook wel groot, maar iets minder. Met iets minder bedoel ik dan tien slaapkamers in plaats van twintig en een keuken in plaats van drie. Ik denk ook dat dat komt omdat de andere huizen allemaal steriel wit waren, terwijl deze een houten constructie heeft. Ik deed mijn ogen dicht, maar daarna meteen weer open. Zou ik mezelf hier zien leven? Ja, eigenlijk wel. Ik zou hier wel oud willen worden, ik zou hier gelukkig willen worden. Ik wilde weglopen, maar plotseling voelde ik twee sterke handen rond mijn middel. 'Vind je het wat?' Fluisterde een zware stem in mijn oor. Ik kreeg ongewild een glimlach op mijn gezicht. 'Het is geweldig.' Ik leunde meer tegen Ashton aan. 'Jij bent geweldig.' Ik voelde hoe hij grijnsde en zag in verbeelding zijn schattig kuiltjes tevoorschijn komen. 'Die andere huizen vond je niets, is het niet?' Ik glimlachte, maar zei niets. 'Ik kon het aan je merken, je straalde niet. Toen je dit huis binnenkwam straalde je helemaal.' Nog steeds zei ik niets, niet wetende wat ik moest zeggen. Ik wilde het moment niet verpesten. Ik wilde hier voor altijd blijven staan. 'We hebben een lange weg gehad,' Ashton was nu zo dichtbij dat ik zijn adem kon voelen. Ik had hem zo gemist en eigenlijk merkte ik dat nu pas. 'Maar we zijn eruit gekomen. Onze liefde is sterke dan alles. Wij worden niet zomaar gescheiden, wij horen bij elkaar. Vanaf het moment in het park tot nu, ik hou van je en zal altijd alles voor je doen.' Met een grote zucht draaide ik me om. 'Ashton,' hij knikte. 'Dankjewel.' Hij wilde iets zeggen, maar ik was hem voor. 'Bedankt alles wat je voor me gedaan hebt, voor me doet en nog voor me gaat doen. Zonder jou... Zonder jou was ik hier nu niet geweest. Ik hou zo ongelofelijk erg veel van je, het is niet te beschrijven. Jij hebt me een leven gegeven, het mooiste geschenk op de wereld.' Ik pakte met twee handen zijn hoofd vast en drukte een lange kus op zijn lippen. Ik wilde nooit meer weg van Ashton, ik wilde samen met hem gelukkig zijn.