Pleasure || Ed Nygma

Hoofdstuk 9

Zeke wil naar huis gaan, zijn shift is afgelopen. Dan krijgt hij een belletje van Ed. "Hey lief." Zegt Zeke als hij de telefoon opneemt. "Hey, even wat belangrijks." Zegt Ed. "Wat is er?" Zeke pakt zijn jas en tas uit de kleedkamer. "Oswald is teruggevonden. Dus je moet even op je hoeden zijn." Zegt Ed aan de andere kant van de lijn. "Zal ik doen." Zeke trekt zijn jas aan en hij hangt zijn tas op zijn rug. "Kom je morgen anders bij ons eten? Laia zou dat wel weer leuk vinden." Vraagt hij. "Is goed, ik kijk er nu al naar uit." Zegt Ed en hij hangt op. Zeke kijkt naar de buiten. Het is donker en het lijkt alsof het erg waait, dus de barman doet zijn jas goed dicht. Dan stapt hij de koude nacht in, om naar huis te gaan.

De volgende dag wordt Zeke om 10 uur wakker. Hij kijkt zijn slaapkamer in. De wit geverfde muren hangen vol met foto's van vrienden. De houten kast staat nog open en er hangen meerdere kleren uit. Zeke's ogen flitsen even door de kamer heen, langs de meubels, foto's en naar buiten. Er valt een klein strookje licht door de gordijnen. Buiten is de lucht strak blauw en de vogeltjes laten van zichzelf horen. Zeke gaat rechtop zitten en zijn grijze dekbed glijdt van hem af. Met zijn handen gaat hij over zijn gezicht heen, om zichzelf iets wakkerder te maken. Zijn ene hand gaat door zijn haar en hij kijkt even naar de spiegel die naar het bed is gericht. Hij ziet zichzelf, met zijn ontblote bovenlichaam. Dan draait Zeke zich om en hij pakt zijn telefoon. Gelijk ziet hij een melding oppoppen over Oswald Cobblepot, dat hij weer terecht is. Zeke opent ook zijn gesprekken met Ed. Dan vraagt hij of de lange man misschien eerder kan komen, dan hebben de middag nog voor hun tweeën. Dan legt hij zijn telefoon weg en hij loopt de badkamer in, om te gaan douchen.
Na het douchen heeft Ed nog niet gereageerd op Zeke's appje. Barbara heeft hem wel een berichtje gestuurd, iets over de planning van volgende week. Zeke legt dan zijn telefoon weg en hij ruimt het huis op.

Een uurtje later heeft Ed nog steeds niet gereageerd... Dan maar even bellen. Voicemail. Zeke raakt een beetje gefrustreerd en hij appt Barbara, of zijn Ed gezien heeft. Ze reageert al snel en zegt van niet. Zeke begint zich nu wel erg zorgen te maken en hij belt het stadhuis, om te kijken of Ed daar is. Na een half uur doorverbonden te worden krijgt Zeke eindelijk iemand aan de lijn die de roosters heeft. "Nee sorry, meneer Nygma is vandaag niet op zijn werk geweest." Zegt de vrouw aan de lijn. "Bedankt." Zegt Zeke en hij hangt op. Dan gaat hij op de bank liggen, met zijn handen in zijn haar. Nog een laatste keer zoekt Zeke Eds contact op en hij drukt op het bel icoontje. Zijn telefoon zet hij aan zijn oor. De seconden lijken uren te duren, maar dan toch. Voicemail. "Hey lief." Zegt Zeke. "Ik weet niet waar je bent en ik maak me ook best zorgen." Hij probeert de tranen weg te slikken. "Wil je alsjeblieft iets van jezelf laten horen?" Zegt hij zachtjes. "Alsjeblieft." Smeekt hij bijna. Dan hangt hij op en hij laat zijn telefoon naast zich op de bank vallen.

Het schoolplein staat vol met vrolijk rondrennende kinderen. Zeke staat tegen de muur van het fietsenhok te wachten op zijn zusje. Hij appt Ed nog een keer, maar dit keer ontvangt Ed het niet eens. In zijn ooghoek ziet Zeke de kleine Laia naar hem toe komen. "Hey meis." Zegt hij en hij hurkt bij haar neer. De twee geven elkaar een knuffel en Zeke houdt haar even vast. "Ed komt vanavond trouwens niet meer." Hij kijkt naar zijn kleine zusje. Als hij goed kijkt ziet hij een blauwe plek op haar arm. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij bezorgd als hij met zijn vingers over haar arm heen gaat. "Niks, gewoon een paar mensen die stom deden." Zegt Laia en ze kijkt de andere kant op. "Niet liegen, je weet dat ik dat niet fijn vindt. Wat is er gebeurd?" Herhaalt hij. "Niks zei ik toch?" Zegt Laia en ze wordt gefrustreerd. Achter haar ziet Zeke dat haar juf naar hen toe komt lopen. Zeke gaat rechtop staan en hij pakt Laia's hand vast. "Wat is er gebeurd?" Vraagt hij direct. "Laia heeft ruzie gezocht met een paar medeleerlingen." Zegt de juf en ze doet haar armen over elkaar. "Laia zoekt niet zomaar ruzie, dat weten jij en ik allebei even goed. Dus wat is er gebeurd?" Vraagt Zeke en hij wordt langzaam boos. "Ze zeiden weer dat jij niks kan." Zegt Laia zachtjes. "Ik nam het alleen voor je op." Haar ogen kijken bedroefd naar Zeke. "Dat is niet wat er is gebeurd." Probeert de juf nog maar Zeke werpt een dodelijke blik naar haar. "Wat is er dan gebeurd?" Vraagt hij. "De kinderen waren wat lol aan het maken en toen zeiden ze iets over u en uw vriend. Dat vond Laia niet leuk dus ze gaf een van de kinderen een duw." Zegt de juf. "En wat is daar mis mee?" Vraagt Zeke. "Ze kwam op voor iemand die dat zelf niet kan." Hij knijpt even in Laia's hand, die een klein lachje laat zien. "Maar..." Probeert ze nog. "Niks maar. Ze heeft het juiste gedaan. Je zou die kinderen moeten aanspreken en niet haar." Zeke wijst naar zijn kleine zusje. "Succes daarmee." Zegt hij dan en hij loopt samen met Laia weg. "Goed gedaan lieverd." Zegt hij dan zachtjes. "Zullen we anders vanavond pizza eten?" Hij kijkt naar de kleine meid, die hard knikt.

De dagen daarna blijk Ed nergens meer te bekennen. Niet op het stadhuis, niet in de club en niet bij hem thuis. Het lijkt alsof hij ineens van de aardbodem is verdwenen. Barbara heeft al een paar van haar mensen bevolen dat ze Ed moesten vinden. Maar niemand kan iets vinden. Niet binnen en niet buiten Gotham...