Transmigration 2: She's Alive

Chapter 3 - Present Time

Today is her death anniversary. Kanina pa siya naghihintay na umalis ang lalaki sa puntod niya. That very familiar back. Madilim na ang kalangitan tanda na magkaka ulan. His crouched back as he keep staring at her tomb looking so sad.

Malungkot? Bakit ka malungkot? You should be happy, para saan pa ang pag-alis ko?

Ito ang una niyang kita sa lalaki sa loob ng tatlong taon. Talagang  inaagahan niya ang magpunta upang makaiwas sa mga taong bumibisita sa kanya. Pwera na lang ngayon, kung hindi lang dahil mas inuna niyang ipasa ang project sa school ay hindi siya ganitong oras na pupunta. 

Akala niya wala ng tao dahil alas singko na ng hapon kaya ganoon niya naisipan. She sighed ng mag umpisa ng pumatak ang ulan at wala pa rin itong balak umalis ay lumapit na siya sa lalaki at ito ay pinayongan. 

"Huwag kang malungkot, tanging hiling niya ay maging masaya ka." aniya habang nakatitig sa lapida sa harap at binaba ang paboritong bulaklak na dala niya. She also saw two boquet of flowers one is baby's breath at ang isa ay sun flower.

Sa nakita ay alam niya kung kanino galing iyon. Ang sunflower ay mula sa mga magulang niya at ang isang bulaklak naman na katulad sa dala niya ay marahil mula sa binata dahil ito lang naman ang napagsabihan niya ng paborito niya.

She heard a low chuckle beside her, ngunit hindi niya tinignan ito. Ayaw niya.

"Who are you?" tanong nito.

"Hi kuya Lucas, I am May pleasure to meet you." bumaling siya dito at nagpakilala. He even stiffened when he heard her name. Dahil magkapareho sila ng pangalan sa lapida ng nasa tapat nila.

"Funny, you must be joking. Paano mo naman alam na iyon ang hiling niya?"

"I know dahil magkaibigan kami. Best of friends" pag rarason niya.

Standing in front of her is the man whom she loved throughout the years. Although mahal niya pa rin ito, she came to learn na mag let go. Matagal na niyang na kondisyon ang kanyang puso at isipan. Acceptance, yun lang naman ang natatanging solusyon.

Regardless of what happened, she sincerely want him to be happy same as with her parents na biniyayaan ngayon ng baby na siyang kapatid niya. Isa sa rason at nagpatibay sa kanya na huwag ng gulohin ang mga ito, bukod sa napaka imposible at mahirap na paniwalaan ang nangyari sa kanya.

"How come I haven't seen you with her before?" takang tanong nito.

"Bakit po kuya? Di po ba pwedeng maging bff po kami online? Nagkataon lang po talaga na nagkakilala kami online dahil sa pagkaparehas namin ng pangalan so we chat"

"BFF?"

"Best friend forever po" pag explain niya sabay pacute at nag peace sign. Nahawaan na nga ata siya sa mga kaklase niya.

LUCAS looked up ng may maramdamang tao na dumating at pinayongan siya. He heard what she said and he stiffened.

Yes, she want him to be happy. Iyon ang nakalagay sa sulat na iniwan ng asawa sa kanya. The only thing na iniwan nito sa kanya at sa bahay nila. But how can he be happy kung wala naman ito sa tabi niya?

Indeed, nasa huli ang pagsisi. If only he realized his feeling earlier and had not been cowardly. Edi sana kasama pa rin niya ngayon ang babae.

He's been a coward, no wonder he spoiled her to the bones to the point na iiwanan niya ang fiance niya masundo lang ito sa kung saan at masigurong walang umaaligid dito. He's been in love with her early times. Hinaharangan niya ang mga lalaking nag aattempt manligaw dito with a reason na siya ang "kuya" nito. Na confuse lang siya sa sisterly feelings.

Happiness, ha! If only she was here. He would love to say sorry for being busy and angry with her for a long time. Tuturoan lang naman sana niya ng leksyon ang babae that not every time ay kukunsintihin niya ito.

Ngunit umabot ito  ng tatlong taon dahil naging busy na rin siya sa kompanya. He need to gain the trust of the shareholders at that time bilang kapalit ng ama niya. Kaya kabila't kanan nag projects and contracts na hinahandle niya.

He never cheated since they got married. Hindi lang niya magawa ang gusto nito because Amber has been a very good assistant and a friend. Noong araw pagkatapos ng may mangyari sa kanila ay kinausap niya ito ng masinsinan that they can no longer continue their relationship.  

And yet this happened. She was so heartless dahil wala man lang ni isang gamit itong iniwan sa bahay nila maging ang kanilang wedding pictures ay wala. Pinuntahan niya yung photography firm na naghandle sa kasal nila, kinuha na daw ng babae lahat ng kopya at dinedelete na ng mga ito para mabakante ang storage.

He looked at the woman beside him, she is short for his six footer height. Nasa 5'3" lang siguro ito. She is so skinny na pwede ng liparin ng hangin and have those black eyebags. Hindi ba kumakain ang batang ito? She looks so malnourished.

Napatingin siya bulaklak na nilagay nito sa lapida, it was May's favorite flower. Akala ng mga tao na sunflower ang paborito nito ngunit hindi. Iyon lang laging niyang sinasabi gaya ng linya niya that "she is the sun in her parents' life".

Maybe what she said is the truth na best friend ito ng asawa niya. Bigla siyang nagtampo, dahil sa pagkakalam niya iyon ang sekretong nilang dalawa ni May. Na habang buhay nilang babaonin.

"Since when did you become friends?" takang tanong niya. He never heard May mention a friend before. Lagi itong open sa kanya sa lahat ng bagay. Tila nag isip naman ito kaya hinintay niya ang sagot nito

"After a year of your wedding. Naikwento niya lahat. Kaya kuya dapat masaya ka. That is only her wish" sabi nito.

Tinignan niya ang ID na suot nito at napatda siya sa nabasa. Hindi nga ito nagsisinungaling dahil magkapareha nga sila ng pangalan ng asawa. Hindi niya sinagot ang babae, he just give a low chuckle and left.

-----------------------------

Hope you like this chapter! Thank you everyone sa pag support.