Admit It, You Want Me🐚 With A Badboy Roommate NL

29 Waarheid (Niet) Vertellen

Shit! Ik kan hem niet naar de kamer laten gaan. Dan betrapt hij Laura. Ik wil haar eerst de kans geven om het hem uit te leggen. Ik leid hem af.

"Hey, weet jij toevallig waar Alec naartoe is met Liv? Ik heb hem de hele ochtend nog niet gezien." ik weet dat ik nieuwsgierig klink, maar zo hou ik hem even bezig.

"Is Alec weg met die bitch? What de fuck hij heeft mij daar niks van gezegd, ik weet van niks." zegt hij met een fronsend gezicht.

"Ik heb het net te horen gekregen van Ella. Heb je misschien zin om mee te gaan zwemmen? Ik was net onderweg naar het zwembad." vraag ik hem om te vermijden dat hij naar de kamer gaat.

"Uhm, ja oké is goed. Weet je waar Laura is? Ik heb haar vandaag nog niet veel gezien. Ze zei dat ze met jou naar de wellnes ging, maar aangezien ik hier met jou sta heeft ze erover gelogen."

dat Laura liegt tegen Tom is wel heel laag en mij erbij betrekken. Ze vertelt me niks voor de rest.
Ik lieg om haar eigen bestwil, ze weet niet eens dat ik haar heb gezien.

" Waarschijnlijk zal ze iemand anders hebben bedoelt waarmee ze wegging."

Tom antwoordt niet en neemt zijn telefoon. Hij stuurt Laura nog snel dat we gaan zwemmen en we vertrekken. We slenteren naar het zwembad en zoeken een ligbedje uit waar we onze spullen op kunnen leggen.

We hebben nog de hele namiddag gezwommen en in de zon gelegen. Hij leek de hele tijd wat onrustig. Hij maakt zich zorgen om Laura, ik ook, maar laat het niet merken. Ik heb haar wel een berichtje gestuurd dat ik haar morgen wil spreken. Ik moet weten wat er gaande is want ik kan niet voor haar blijven liegen. En Alec, die laat me op dit moment koud. Het interesseert me niet meer wat hij doet. Elk moment met hem is anders. De ene keer is hij lief en zorgzaam, de andere keer gedraagd hij zich als een klein kind.

Ik loop rustig terug naar de kamer. Zwemmen met Tom was fijn. Maar ik heb medelijden met hem. Hij weet nergens van af en voel me rot dat ik niks kon vertellen. Met een schuldgevoel gooi ik mezelf op mijn bed in de hotelkamer. Ik merk op dat er wat roze op het bed ligt. Ik pak het op en zie dat het een string is, en het is geen string van mij. Gadverdamme! Alec heeft hier waarschijnlijk liggen te flikflooien met Liv. Ik gooi de string uit het raam. Ik hoef dat smerig ding niet meer te zien.

Ik vergeet even alles te vergeten en spring onder de douche. Ik krijg hoofdpijn als ik denk aan alles wat er vandaag gebeurd is. Ik zet het water extra wat warmer en laat het warme water over me heen stromen. Ik sluit even mijn ogen. Ik zie voor me hoe Alec me hier gisteren optilde en me op de wasbak neerzette, we toen hevig hebben gezoend, en toen, toen klopte Liv aan. Hoe vervelend Alec ook is, ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Ik word kalm als ik aan hem denk. Ik voel me vertrouwd bij hem. Maar hij is niet goed voor me. Hij maakt me gek en verdiend mijn tijd niet.

Ik kan het niet hebben dat ik van niks af weet, wat hij nu doet en waar hij is. Ik ben jaloers. Ik geef het toe. Maar er is gewoon geen reden voor.

Ik glijd met mijn handen over mijn lichaam en krijg alleen maar fijne flashbacks. Hoe hij me vasthield, en hoe hij hijgde.

1 ding weet ik wel. Vanavond blijf ik nuchter, ik drink wel weer wat op mijn verjaardag.