♠︎Göründüğünden Daha Fazlası ♠︎[More Than Meets The Eye]

Family History²⁴

Saf ve basit gerçekler

●○●

"Aile çok önemlidir Lexi. Ve bizim Ailemiz oldukça kalabalıktır. 6 kardeştik." Dedi Elijah dalgın bir şekilde. Sanırım eski anıları aklına geldi. "Evet sana katılıyorum. Ama 6 kardeştik dedin. Geçmiş zaman kullandın ?" Dedim merakla. Şimdi değiller miydi ? Şimdi kaç kişiler ki?

Elijah, derin bir nefes aldı ve koltuktan kalktı. "Biraz dışarı çıkalım mı ? Temiz havada konuşmaya devam etsek daha iyi olur sanırım." Dedi Elijah takrar eliyle bana yön gösteren.

Normalde onunla bu konu hakkında bile tartışabilirdim. Ama sanırım eski anıları onu boğuyor. Baştaki halinden eser yoktu.

"Pekala çıkalım." Dedim onunla birlikte arka bahçeye yöneldim.

Oldukça hoş ve geniş bir alandı. Lockwoodların arka bahçesine benziyor. Ormana doğru açılan geniş bir açıklığı var.

"Ailemiz dünya da bir çok yeri kasıp kavuran hastalıklardan kaçmak için insanların çok güçlü ve sağlıklı olduğu toprakları duydular." Dedi Elijah hikayeni en başından başlayarak. "Kurt adamlar." Dedim bahsettiği şeyin bu olduğunden emin olmak için yürümeyi kesmeden ona dönerek.

"Evet. Ama biz o zamanlar, yani o topraklara ilk yerleştiğimiz bunu bilmiyorduk." Dedi Elijah bana kısa bir bakış atıp önüne dönerek.

"Ailemiz. Benimle birlikte 6 kardeşti. Ben,Finn,Kol, Rebekah, Niklaus ve en küçük kardeşimiz Henrik. Babam çok sıcak kanlı bir insan değildi. Ama Niklaus'a daima bize davrandığından daha zalim davranırdı.
Bir dolunay akşam, hepimiz her zamanki gibi şekil değiştiren insanlardan korunmak için mağralara çekildik. Ama Niklaus ve Henrik şekil değiştiren insanların merak ettikleri için herkesten gizlice onları izlemeye gittiler.Ama en küçüğümüz olan Henrik saldırıya uğradı.
O anı hala dün gibi hatırlıyorum. Niklaus kucağında kanlar içerisinde Henrik ile meydana geldi. Ona o kadar kötü saldırmışlardı ki Niklaus onu getirdiğinde çoktan ölmüştü. Annem yıkılmıştı.
Annem oldukça güçlü bir cadıydı ve Henrik hayatını kaybedince kahroldu. Çocuklarına oldukça düşkün bir kadındı.
Babamınsa ,olanlar intikam ateşini körükledi. Her dolunayda mağralara çekilmek onu zaten yeterince sinir ediyordu. Üstüne son yaşanan olaylarla annemden bir büyü yapmasını istedi." Dedi Elijah ve derin bir nefes aldı.

"Nasıl yani bunu size Anneniz mi yaptı ?" Dedim şaşkınca. Nasıl olur da bir anne çocuklarına bunu yapabilir.

"Evet. Annem büyüyü yaptı ve büyü işe yaradı. Ve hepimiz babamın istediği gibi daha güçlü, daha hızlı ve daha dayanıklı olduk. Ama bunların da her şey gibi bir bedeli vardı. Açlık. Kana olan açlığımız bir süre sonra kontrol edilemez bir hal aldı. Sonunda Niklaus birini öldürdü. Ve o an her şey değişti." Dedi Elijah ileride kalan ormanın başlangıcına bakarak.

"O dönüştü değil mi?" Dedim hikayenin gidişatını anlayarak. Ama hala aklımda eksik parçalar vardı.

"Evet. Niklaus'un babası bizden farklıydı. Babası bir zamanlar annemin ilişki yaşadığı bir kurt adamdı." Dedi Elijah bakışlarını ilerden ayırmadan. "Ve  büyüyle Vampir olduğu için-" Diye başlamıştım ki o sözlerime devam ettirdi. "Melez oldu. Tarihteki ilk ve tek melez." Dedi Elijah sonunda bakışlarını bana çevirerek.

"Bir saniye. Peki bunun lanet ile alakası ne acaba ? Lanetin Niklaus için olduğunu söylemiştin." Dedim anlamlandıramadığım kısımları sıralayarak. Yani hikayede buraya kadar  her şey anlaşılabilir. Ama lanet ?

Elijah, bana kısa bir bakış attıktan sonra sanki ben hiç konuşmamışım gibi anlatmaya devam etti.

"Babam annemin sadakatsizliğini öğrenince gözü döndü. Tam anlamıyla bir katliam çıkarttı. Ve bilmeden asırlardır devam edecek alan kurt adam ve vampir kan davasını başlattı.
Babamın öfkesi bu yaptıklarıyla da soğumadı. Tekrar anneme giderek Niklaus'un kurt tarafını baskılayacak bir lanet yapmasını istedi." Dedi Elijah sıkıntıyla. "Her şey kendi suçu olmasına rağmen, annen bir de kendi öz çocuğunu mu lanetledi ?" Dedim kendime hakim olamayarak.