❗️ YETİŞKİN İÇERİK ❗️
Köyün en güzel kızlarından biri olan Gül, köyün bakkalı Ali ile bir evlilik yapar. Mutlu başlayan bu evlilik karşılaştığı sorunlar karşısında güçlü kalmayı başarıp bir yuvaya dönüşebilecek midir?
550 oy gelirse güzel olur yorum da istediğiniz kadar atın ❤️
Aynadaki aksime bakarak saçlarımı tararken yine düşüncelerdeydim.. Bütün ömrüm bu evde Nuran'ın ettikleri ile mi geçecekti? Bunu ne kendime, ne de bahtıma yakıştıramıyordum. Dizlerimin gücü gitmiş gibi istemeden de olsa küçük pufumun üstüne oturdum. Evlendiğinin ilk zamanlarındaki o renkli halim artık kalmamıştı. Aynaya bakınca yorgun bir kız görüyordum.
Kendime, Ali'ye, Nuran'a.. herkese ve her şeye kızdım! Ben mutsuz mutsuz kendimi izlemek için mi evlenmiştim? Bu muydu benim bahtım, kaderim? Ali beni istediğinde ne kadar da sevinmiştim.. Hem boylu poslu, yakışıklı, kalbimi hoplatan biri ile evlenecektim, hem de baba evindeki rahatımı lüksümü aramayacaktım.. Hatta daha da iyisine kavuşmuştum! Ama bilemezdim.. Bunlar evlenmek için yeterdi. Ama yuva için , yetmezdi..Benim yuvam mutsuzdu. Artık mutsuzdum. Ali'nin yokluğunda bütün gün bu odada durmaktan , dışarı adım atsam Nuran'ı çekmekten yorulmuştum.
Ali'nin dünyadan haberi yoktu. Tutturmuş bir dükkan da dükkan! Yahu bir insan önce evinden haberdar olmaz mı! İlle benim yırtınmam mı gerekiyordu! Önceleri evde olan bitenden haberi yok diye ona kızamıyordum.. Ama onun yanında Nuran'ın, beni şımarttığı imalarını duymasına rağmen ağzını açıp bir şey dememesi benim gözümde onu iyice küçülmüştü. İçimdeki mutsuzluğu dışarı yansıtıyordum, aramıza soğukluk girmişti artık. Farkındaydım ve düzeltmek için elimden bir şey gelmiyordu.. Ben bunca çile çekip zaten yeterince çabalamıştım, onun da gözünü açıp çabalaması gerekmez miydi? Eve bir gün ters gelse Neyin var Alim diye peşinde dönüyordum. Benim bittiğimi hiç mi fark etmiyordu?
Tarağı bırakıp rahat yatağıma yattım. Gündüz vakti hâlâ üstümdeki gecelikle duruyordum. Aşağı bir ayak basmamıştım sabahtan beri.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Buraya yorgun bir Gül bırakıyorum : ( Temsilidir)
Uzanmamın üstünden bir saat geçmişken kapı tıklanmadan açıldı. Ali'nin olduğunu biliyordum, Nuran'ın tek saygı duyduğu yer bu odaydı. Odamıza çıkmışlığı yoktu neyseki.
"Gül? Napıyorsun bu vakit yatakta.."
İyice anası gibi konuşmaya başlamıştı. Yanıma oturup elini alnıma değdirdi.
"Rahatsız mısın, doktora götüreyim seni.."
"Bir şeyim yok, odamda durmak istedim."
Ali'nin biçimli kaşları hafifçe çatılmıştı. Onu geçiştirmek istediğimi anlamış gibiydi.
"Sen bu saate kadar yatmazdın..?"
Yatmak da haram..
"Odamda durmak istedim dedim Ya Ali!"
Sanki dünyanın en değişik hareketini yapmıştım.
"Annem aşağıda yemek yetiştirmeye çalışıyor, sen yatıyorsun.. Hiç yakışıyor mu Gül.. Madem bir şeyin yok, insene yardıma. Koca kadının eli ayağı birbirine dolanmış."
