YarHar: Fırtınalı Aşk

Son Mektup 📝

Kim derdi yalan bir masalın mutlu prensesi olabileceğimi ?
Kim derdi imkansız illet bir aşka düşeceğimi ?
Onca intikamın imtihan olduğu Reyyan ve Miran gibi bende aşkı bulacağımı nereden bilebilirdim ?

İmkansız dedim. Yalan dedim. Aşk yok dedim.
İnanmadım. İnkar ettim. Ama bilemedim.
Yüreğimi çoktan Harun'a kaptırdığım halde geçmiş hâlâ aklımı karıştırıyordu..

***
O gün onu silahla vurup öldürmüştüm.
Daha doğrusu öldürmüş sanmıştım. Halbuki ölmemişti. İşte o zaman yüreğimin yalnız kaldığını hissetmiştim. İşte o zaman Harun'a ait olduğumu anlamıştım. İşte o zaman aşkın değerini anlamıştım...
Ama geçti benim için artık.
Çünkü çoktan öldürmüştüm sevdiğimi.
Çoktan kendimi yalnızlık hapsine kapatmıştım.
Çoktan yüreğimi aşka kapatmıştım...

(Bitmişti. Bitti sanmıştım. Ta ki o gün gelene dek. Kaderin benim yüzüme güldüğü o gün gelene dek...
Yine bilemedim.
Kendi katlettiğim aşkımın bedelini hapis köşelerinde ödemeye başlarken o da ölüm kalım savaşı vermeye başlamıştı.
Benim aşkıma tutunmuştu sanki.
Ruhum ruhuylaydı sanki...)

(Ve o savaşı kazandı. Hayata tutundu Harun. Meğer inanmadığım aşkımız yeşerdi o gün. Bir mucize oldu.)

**
Hapishanede 5. Yılımı geçirirken Harun İstanbul'da tedavi görüyordu.
Bizimkiler ise Midyat'ta Beyaz Su'da pikniğe gitmişlerdi.
İntikam, çatışma, düşmanlık bitmişti.
Sevenler kavuşmuştu.
Geçenlerde annem gelmişti ziyaretime. Her şeyi anlatmıştı bana.

Ben bile değişmiştim bu beş yılda. Eski Yaren değildim. Eski entrikacı Yaren değildim...
Reyyan'ı kıskanıp türlü kötülükler yapan Yaren değildim...

O koskoca intikam şeytanı Azize Aslanbey bile değişmişken ben niye değişemezdim ki ?
Değişmiştim işte onun gibi...

Hatta ve hatta...
Geçmişin perdeleri bile aralanmıştı. Bunları öğrendiğimde şok yaşamıştım.
Azize Aslanbey'in neden bizden intikam almak istediğini öğrenmiştim.

Geçmişte zamanında dedemle birbirlerine olan sevdaları varmışta, tıpkı gülün dalından koparıldığı gibi dedemin anneside onları koparmıştı...
Aynı zamanda birbirlerine kavuşamadan evvelde çocukları olmuş. O da amcammış.
Azize Aslanbey'de bunun intikamını almak için amcamın yengemden önceki sevdalısını ondan ayırıp oğlu Miran'ı ondan koparmıştı.

İşte bu yüzdendi bütün olanlar.
Ama artık herşey bitmişti...
Herkes mutluydu.
Sevdalılar kavuşmuştu.

Dedem Ayşe'sine
Reyyan Miran'ına
Abimse Gönül'üne kavuşmuştu...
Ben hariç...

Öylesine bir dipsiz kuyudaydım ki...
Vicdan azabı çekerek dört duvar etrafında Harun'un hayaletini görerek yaşıyordum. Onsuzluk beni delirtmişti işte...

Keşke yine bir mucize olsa
Yollarımız tekrar kesişse
Ve masalımızı tekrar yazsak
Olmaz mı sevgilim ?

                 YAREN BAKIRCIOĞLU
                 Mardin
                Midyat/ Kapalı cezaevi