Going Nowhere [Z.M #WATTYS2017]

Κεφάλαιο 18

Ashley's POV
Ο Zayn από την στιγμή που φύγαμε από το σπίτι ήταν αρκετά αμήχανος και δεν μιλούσε πολύ.. Σαν να τον έτρωγε κάτι. Όταν μπήκαμε μέσα στο προαύλιο ο Zayn άρχισε πάλι.

«Εεε... Λοιπόν... Δεν θα μιλάμε πάλι σήμερα. Γενικά εδώ σε αυτόν τον δημόσιο χώρο δεν θέλω ούτε να με κοιτάς.» όχι πάλι...

«Γιατί να το κρύβουμε; Αν θες να είμαστε μαζί πρέπει να δείχνεις ότι είσαι μαζί μου.»

«Για το καλό σου το κάνω να μην σε κοροϊδεύουν!»

Πήγε να με αγκαλιάσει αλλά εγώ έφυγα απότομα από αυτόν ώστε να καταλάβει ότι δεν θέλω να με αγγίξει. Προχώρησα μέσα στο πανεπιστήμιο, έχοντας όλα τα βλέμματα καρφωμένα πάνω μου. Με κοιτούσαν περιφρονικά σαν να ήξεραν τι γινόταν με τον Zayn. Πήγα πάλι στο παγκάκι και σκεφτόμουν το χτεσινό βράδυ με τον Zayn.. Που δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου και του έδειξα το στήθος μου κάνοντας τον να κρατήσει το σουτιέν μου για να κοιμηθώ. Απλά φοβάται να πει στους φίλους του ότι έχουμε μία σχέση την οποία προσπαθώ να κρατήσω για τους δύο μας; Γιατί δεν προσπαθεί καθόλου; Γιατί μου φέρεται όπως μου φερόταν κάποτε; Τι τον πιάνει όταν ερχόμαστε σε αυτό το καταραμένο κτήριο;

Συνέχιζα να αναρωτιέμαι, όταν ξαφνικά με πλησίασε ο Harry και έκατσε δίπλα μου και δίνοντας μου ένα φωτεινό χαμόγελο. Ο Harry σίγουρα θα έχει καλύτερο τρόπο να φερθεί στο κορίτσι του.

«Γειά Ashley...» μου έπιασε το χέρι και το χαμόγελο του σκοτείνιασε..

«Harry τι έχεις; Είσαι καλά;» είπα καθώς έκανα κυκλικές κινήσεις το χέρι μου γύρω από την πλάτη του.

«Όχι δεν είμαι. Θέλω την βοήθεια σου και μόνο εσύ μπορείς να κατανοήσεις κάποιον...»

«Σε ακούω.»

«Μπορώ να έρθω σπίτι σου το βράδυ να σου πω;» είναι κολλητός μου, δεν μπορώ να του πω όχι.

«Φυσικά.. Ναι. Έλα ότι ώρα θες.»

«Σε ευχαριστώ πολύ Ashley! Είσαι πραγματική φίλη!» και έπιασε το χέρι μου, απλά είδε... Το βραχιόλι.

«Ashley, και o Zayn έχει σχεδόν το ίδιο βραχιόλι με εσένα και όλο για εσένα έλεγε πριν. Τι παίζει; » είπε και μου γαργάλισε το πλευρό.

«Να στα πει ο κολλητός σου, δεν φοβάται τίποτα!» είπα σαρκαστικά!

«Διακριτικά τώρα, αλλά ο Zayn μας κοιτάει.»

Αμέσως πήρε το χέρι του από το δικό μου και κοιτούσε το πάτωμα και εγώ την τσάντα μου.. Αλλά ο Zayn ερχόταν... Αγριεμένος.