Ö̴l̴ü̴m̴ü̴ A̴r̴z̴u̴l̴a̴m̴a̴k̴

Gözler

...

Zaman durdu sanki..
Zaten en çok acı çektiğinde geçmez zaman
En çok mutlu olduğunda çok çabuk geçer oysaki..

?: Seni kurtarmamı ister misin?

Yine o ses..
Senden yardım istemiyorum.!

Kyuubi: Buna emin misin?
Senin canın artık acımayacak
Bense özgür kalacağım
Bu lanet olası dünyada daha çok acı çekmene değer mi gerçekten?

...

Hayır!
Seni dinlemek istemiyorum!
Eğer.. eğer en baştan iyi biri olsaydın
O zaman bunların hiçbiri yaşanmayacaktı!

Kyuubi: Bu doğru
ben kötüyüm ama direnmene gerek yok
şunu unutma
gücün azaldıkça ben senin gücün olurum..
Şimdi ise benim sıram...

...

?: Sonunda!

Kızıl saçlı genç Kolyeyi Naruto'nun boynundan çekerek elinde iyice kavrar
Kolye ışıl ışıl patlıyordu kıpkırmızı bir ışıktı

Yavaş yavaş adımlarla Naruto'nun yanına gelip eğilerek

- Doğrusu bu kadar güçlü olmanı beklemiyordum
Kim inanır ki senin gibi bir çocuğun içinde böyle şeytani bir gücün olduğuna

Arkasını dönüp

- Ama artık bunun bir önemi yok çünkü o gücü şu anda elimde tutuyoru-
Elindeki kolye yere düşer

?: SASORİ!!

Sasori kan kusarak yere yığılırken göğsünün sol tarafında oluşan delik adeta görülüyordu

Her şey bir anda olmuştu ve gözler o an sandalyede oturan Naruto'ya döndü

Durgun ve sessizdi sarı saçları gözlerinin önünde durmuştu elleri kan içindeydi

Etrafı derin bir sessizlik kaplamışken başını yavaşça kaldırırken şu sözleri söyledi:

- Beş

?: Beş mi?
Endişeyle

- Beş tane..
Sadece...
Beş tane kaldı

?: Sen!
Neyden bahsediyorsun!

Yavaşça sandalyesinden kalkmaya çalışırken onu saran zincirler parçalanarak bir bir yere döküldü

Ve yavaş bir şekilde elini gözündeki bandaja atarak aşağı çekti

- Şimdi size en mükemmel gücümü göstereceğim
İşete buna..

Gözlerini yavaşça açtığında adeta etrafa ışık saçıyordu parlıyordu.. parlıyordu öyle güzel görünüyordu ki
bu önceki gibi değildi
Kesinlikle değildi

Göz bebekleri kırmızı ve mavinin uyumu içindeydi
Sanki..
Dünyadaki tüm güzellikler bu gözlerde hayat bulmuştu

Oradaki herkes dona kalmıştı
Hiç hareket etmeden sadece o muazzam gözlere bakıyorlardı

- İşte buna

"ÖLÜMÜ ARZULAMAK"

denir.

_______________________________