𝘃𝗲𝗿𝗹𝗶𝗲𝗳𝗱, 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗼𝗼𝗳𝗱, 𝗴𝗲𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗱.

3.1 gescheiden

"Het eerste ding dat gebeurde dat onze scheiding veroorzaakt was al twee maanden na de bruiloft, wat op zich al een teken genoeg is dat we misschien niet helemaal voor elkaar gemaakt waren. Het was een ruzie over... nou ja, we raakten uit elkaar ofzo; we konden elkaar niet meer zo goed aanvoelen zoals daarvoor. Met trouwen wordt een relatie toch opeens veel serieuzer en we gingen automatisch meer andere dingen doen. Hij begon opeens veel meer op kantoor ter werken, daarvoor deed hij het gewoon bij ons thuis, en ik ging veel meer buitenshuis dingen opnemen of met vrienden dingen doen. Heel leuk natuurlijk, maar het gaf niet veel toegevoegde waarde aan de relatie en.., de ruzie bleven meer worden, tot we besloten dat we misschien niet echt voor elkaar gemaakt waren. Of gewoon op het verkeerde punt elkaar hadden ontmoet, je weet wat ze zeggen; right person, wrong time."

Ik zucht en kijk hem aan. "Je hebt gelijk. We werken niet goed meer. Misschien zijn we gewoon te snel gegaan of zo." Ik kijk op en zie dat hij door zijn tranen glimlacht, hij vindt het fijn dat ik aan dezelfde kant sta als hem. Dan staat hij op en loopt naar me toe. "Jill, onthoud wel, dat ik altijd van je zal houden, en dat niets ooit onze band zal breken. Maar we zijn gewoon te vroeg iets geworden, of te laat, wie weet het. Ik houd van je, blijf dat onthouden." "Ik houd ook van jou, Koen." Ik kus hem, en hij kust me terug, voor de laatste keer.

"Ja, lastige tijden. Maar ach, we waren gewoon niet voor elkaar gemaakt, of zo iets. Gelukkig zagen we dat allebei in en ging de scheiding redelijk soepel, het de fans vertellen natuurlijk minder, maar het moest gebeuren dus hebben we er geen groot ding van gemaakt. De tijd daarna ging wel echt slecht, voor mij maar ook voor haar. Ookal hadden we samen besloten dat het voor het beste was elkaar even niet meer te spreken na de scheiding misten we elkaar enorm, en er zijn keren geweest dat we elkaar hebben opgebeld midden in de nacht en uren hebben gepraat. Geen vragen om vergiffenis, of sorry's, maar gewoon... praten. We hielden nog steeds van elkaar, weet je." 

Ik druk met een trillende hand op het bel-icoontje bij haar naam en hij gaat over. Ik wacht even maar ze neemt niet op. Nee, nee, nee, kutzooi, ze moet opnemen, ik moet haar stem horen, ik moet haar nog even spreken, al is het kort, al is het de laatste keer. Nog één keer. Ik klik nog een kaar haar contact aan en deze keer neemt ze op. "Koen?" Ik adem schokkerig uit en barst bijna in tranen uit. Ik probeer even mezelf weer op orde te krijgen, zodat mijn stem normaal klinkt. "Koen? Alles goed?" Ik knik heftig en zeg snel: "Ja! Ja, sorry, ik-" ik wrijf mijn tranen weg en volgens mij heeft ze me al door. "Hee, lief, het komt goed, ja?" Ik knik en zie dat ze heeft aangevraagd om te videobellen, snel klik ik op accepteren en positioneer mijn telefoon zodat ze me kan zien. "Koen, shh, het komt goed, ik ben er." Ik knik en kijk haar aan, ze is precies zoals ik me herinner. Lief, zorgzaam, aardig en ze begrijpt me zoals niemand anders dat kan. Gewoon precies goed. Gewoon Jill.