ep41

12.6K 903 263
                                    

Zawgyi

မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္ႏုႏုဟာမ်က္ႏွာေပၚကိုထိုးက်ေနသည္။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည့္အထိမလႈပ္မရွက္ဘဲထိုင္ေနမိသည္။မ်က္ႏွာေပၚက်ေနတဲ့ေနေရာင္ဟာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးၿပီးမို႔တစ္ျခားေနရာပင္ေရာက္ႏွင့္ေနသည္။

ေနေရာင္ဟာသူလုပ္ငန္းလုပ္စဥ္အတိုင္းအေရွ႕အရပ္ကေနထြက္မယ္ၿပီးရင္အေနာက္အရပ္ကေန ေနဝင္သည္။ေက်းငွက္ေလးေတြကလည္းအဲ့သလိုမနက္မွာျမဴးတူးစြာအစာရွာၿပီးစားေသာက္မယ္။ညေန႕မွာမိသားစုနဲ႕အတူျမဴတူးစြာေနမယ္။နာရီလက္တံေလးေတြကလည္းတစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕တစ္နာရီၿပီးတစ္နာရီလည္ပတ္ေနသည္။သာဘာဝတရားႀကီးကရပ္တန႔္လို႔မရဘဲ။

တစ္ေန႕ၿပီးတစ္ေန႕၊ေန႕ျဖစ္လိုက္ညျဖစ္လိုက္ျဖင့္အရာအားလုံးအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေနသည္။ဘယ္အရာကသူကိုမသာယာေစတာပါလိမ့္။အင္း သြန္းငယ္မရွိလို႔ထင္ပါတယ္။

ရက္ေပါင္း100ျပည့္ၿပီးသြန္းငယ္။သြန္းငယ္ေမာင့္ကိုထားသြားတာ3လေက်ာ္သြားၿပီးေနာ္။ေမာင္က်င့္သားမရေသးဘူးသြန္းငယ္။အလုပ္ကျပန္လာတိုင္း"သြန္းငယ္ေရေမာင္ျပန္လာၿပီး"လို႔ေျပာမိေနတုန္း။အလုပ္ကျပန္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းေျခေထာက္ေတြကသြန္းငယ္အလုပ္လုပ္တဲ့ေဆး႐ုံကိုေျခလွမ္းမိတုန္း။အသီးဆိုင္ေတြဝင္မိေနတုန္း။မနက္ေလးနာရီထၿပီးသြန္းငယ္အတြက္ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြျပင္မိလို႔ဟိုဘက္အိမ္ကိုအၿမဲသြားေပးေနမိတုန္း။

သြန္းငယ္သိလား။ေမာင္အရမ္းေျပာင္းလဲေနၿပီးဆိုတာေလ၊သြန္းငယ္ေျပာသလိုေမာင္အလုပ္ေတြသိပ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ဟင့္အင္းေမာင္မလုပ္နိုင္ေတာ့တာ။သြန္းငယ္မရွိလို႔ထင္ပါရဲ႕ေမာင္ခႏၶာကိုယ္ကအရင္ကလိုတက္ႂကြမေနေတာ့ဘူး။ခနခနဖ်ားတက္လာတယ္။အသားေတြဆိုအထိမခံနိုင္ေအာင္နာတက္လာတယ္၊တစ္ခါတစ္ေလဆိုေမာင္မ်က္ရည္ပါက်တယ္။

ခုလည္းေမာင္မ်က္ရည္က်မိျပန္ၿပီး၊

"ေမာင္ေလ ေမာင့္သြန္းငယ္ကိုသိပ္လြမ္းတာဘဲ။ဘယ္ေတာ့မွေမာင့္ရင္ခြင္ထဲျပန္လာမွာလည္းဟင္၊ေမာင္ေစာင့္ေနပါတယ္။ေမာင့္သြန္းငယ္"

မောင့်သွန်းငယ်/ေမာင့္သြန္းငယ္Where stories live. Discover now