"ရားး ဂျွန်ဂျောင်ကု! !!"
"ဗျာ လာပါပြီ ဘာဖြစ်လို့လဲကလေး"
Jungkook ဆော့ဂျင်မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ဘာတွေအလိုမျက်ဖြစ်နေတယ်မသိ မျက်နှာလေးက ရှုံ့မဲ့နေ၏။
"ဒီမှာ အီးတွေ! ခင်များခွေးပါထားတာ ကြည့်! နံဟောင်နေတာပဲ"
မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် Bam ပါထားသော အီးပုံကြည့်ပြီး လက်ညိုးထိုးပြနေတဲ့Seok Jinက တကယ့်ကလေးလေးလိုပင်။
"ဘမ်က အဲ့လိုအကျင့်မရှိပါဘူး ကိုယ်ကျုံးလိုက်မယ်နော် ကိုယ်ကျုံးလိုက်မယ်"
Jungkook ဘမ်ပါထားတဲ့ အီးပုံကိုကျုံးပြီးနောက် အနံ့ထွက်နေသေးသဖြင့် အနံ့ပျောက်စေရန် Sprayဖြန်းလိုက်သည်။
"ရသွားပြီနော် ဘာအနံ့မှမထွက်တော့ဘူး ကလေးဘာလုပ်စရာရှိသေးလဲ"
"ဘာမှလုပ်စရာမရှိဘူး ခင်များကျွန်တော့်ကိုကျောင်းမသွားခိုင်းပဲနေတာ တစ်လလောက်ရှိပြီ အဲဒါကြောင့်မနက်ဖြန်ကျောင်းသွားတော့မယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ ကျောင်းအကြိုအပို့တော့ကိုယ်ပဲလုပ်ပေးမယ်နော်"
"ပြီးရော ဒါဆိုကျွန်တော်အပြင်မှာBamနဲ့သွားဆော့လိုက်အုံးမယ်"
"သဘောပါဗျာ"
"ဘမ်! လာ ခြံထဲသွားရအောင်"
Bamကိုခေါ်ကာ ခြံဝင်းထဲကော့တော့ကော့တော့ ဝင်သွားတဲ့Seok Jinကိုသူမျက်စိတစ်ဆုံးငေးကြည့်နေမိသည်။
Jungkookအခုမှစဥ်းစားကြည့်မိသည်။ သူ Seok Jinကိုကျောင်းမသွားခိုင်းပဲသူ့အနားမှာထားထားတာ တစ်လလောက်ရှိနေပြီပဲ။ အကြောင်းအရင်းကတော့ Seok Jinသူ့ကို သံယောဇဥ်တွယ်လာစေရန်ဖြစ်သည်။ ဟိုကောင် Kim Taehyung အနားမှာမမြင်ချင်တာလဲပါတာပေါ့။ တကယ်လဲ Seok Jinက သူ့ကိုအရင်ကတွေထက်စာရင် ပိုပြီး သံယောဇဥ်တွယ်လာပါသည်။ အရင်ကဆို Seok Jinနဲ့အတူညအိပ်ဖို့ မရမကနည်းလမ်းတွေကြံဖန်ခဲ့ရသလောက် အခုဆို ခွင့်တောင်းစရာမလိုဘဲ Seok Jinကခွင့်ပြုနေပြီ။ Seok Jinကသူမလုပ်တတ်တဲ့တစ်ချို့သောအရာတွေဆို သူ့ကိုအားကိုးလာသည်။ မှီတွယ်လာသည်။စကားကိုလဲအရင်ကထက်ပိုပိုပြောလာသည်။ တစ်ခုလေးပဲ...တစ်ချို့အချိန်တွေဆို Seok Jinကအရမ်းကလေးဆန်သည်။ လိုချင်တာမရတတ်တာတို့ သူ့ကိုပစ်ထားမိတဲ့အချိန်တွေတို့ဆိုစိတ်ကောက်ပြီး သူ့ကိုစကားမပြောတော့။ ထိုအခါ မနေနိုင်တဲ့ သူကပဲ ချော့ရပြန်သည်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် Seok Jinရဲ့စိတ်ကိုသူလုံးဝအပိုင်ရနိုင်အောင်လုပ်ရမည်။
