HİFÂ * Yarı Texting [TAMAMLANDI]

27- Sevmek ⚘️

Sevmek...

Anlaşılması en zor. Yaşanması en muhteşem duygu.

Sevmek...

Fedakâr olmak, sabırlı olmak.

Sevmek...

Mücadele etmek, vazgeçmek.

Sevmek...

Onun seni sevmediğini bilmene rağmen yıllarca bıkmadan Sevmek.

Hangi kalbe sorsan ;

Sevmek nedir diye?

Kimse diyemez aynı şeyi.

Her kalbin notası aynı mıdır?

Aynı notadan çıkan farklı besteler gibidir duygular.

Sevmenin de hikayesi her kalpte farklı çalar.

Öyle güzeldir ki Sevmek. Bir çocuğun gülümsemesi gibi ısıtır insanın içini.
Bir annenin şefkati gibi sarar seni.
Bir babanın duruşunda ki güveni hissettirir.

İnsan düşünmeden edemez.

Sevmek bu kadar güzelse, sevmeyi yaratan kim bilir ne güzeldir.

⚘️

Vücudunda ki ağrılar yavaş yavaş geçmeye başlamıştı. Daha az hissediyordu artık. Belki de kalbinde ki acıların yavaş yavaş geçmesinden böyle hissediyordu. Bilemiyordu.

Cihan'ın onun yanından ayrılmayışını öğrenmişti süt annesinden. Gözlerini ilk açtığında karşısında onu görmesi. Tüm bunlar yüzünde gülücükler açmasına sebep oluyordu.

Ama..

Yinede..

Cihan onu sevmiyordu.

Kalbi bunu biliyordu. Cihan doktordu. Kahramandı. Herkesin kahramanı. Tabiki de yanında olacaktı. Onun gözünde, iyileştirmesi için görevini yapması gereken bir hastasıydı sadece.

Uzandığı yataktan doğrulmaya çalıştı. Uzun süredir hareketsiz kaldığı için sırtında ki ağrılar şiddetleniyordu. Tıpkı şimdi olduğu gibi. İnceden bir "Ahh" dedi. Halime annesine duyurmadan. Yeteri kadar herkesi telaşlandırmıştı. Olduğundan daha iyi gözüktüğünü göstermek zorundaydı.

Hatta kendi evine gitmek istiyordu.
Bu rahatsızlığı ile yalnızlığını çok daha fazla hissetmişti. Evet Yusuf onun kardeşi, Halime de annesiydi. Ama hiçbirşey kendi ailesinin yerini tutmazdı. Tutmuyordu. Kendi ailesi yoktu. Onlar toprak olmuşlardı. Önce babası sonra annesi.

İçine dolan bu hisleri bir kenara atıp şükretmeye başladı.

"Allahım sen beni affet."

Kendine gel Zehra Betül!!!

Hatırla Hz. FATIMA annemizi hatırla. Sabret şükret Allaha teslim ol.

Halime annesi kapıyı açıp içeriye girince kocaman gülümsemesiyle baktı ona.

" Betülüm evladım. Tarhana çorbası kaynatıyorum. Sıcak sıcak iyi gelir."

Halime annesi ona her zaman huzur verirdi. Her cümlesi her bakışıyla.

" İyi yapmışsın, ellerine sağlık annem. Sana çok zahmet verdim böyle içim hiç rahat etmiyor."

Betül bunları mahcup bir yüz ifadesiyle söylerken Halime yüzünü ekşitip kızının yanına geldi.