Anlamamıştım ne olmuştu da birden onunla gelmemi istemişti? Üstelik neden?
"Efendim?"
Yüzüme bakıp ne diyeceğini düşünüyor gibiydi sıkıntılı bir hali vardı. Ciddi duruyordu eli ile çenesini sıvazladı.
"Bak burası güvenli değil gitmeliyiz seni daha güvenli bir yere götürebilirim."
Yanından geçip masaya doğru giderken gülümsedim "Hayır böyle bir şey olmaya-" devam edemeden hızla yere savruldum.
Kendime gelip ona baktığımda sinirle üzerime yürüyordu ayağa kalkmaya çalışırken boğazımdan tutup beni arkamızda ki küçük cam sehpaya fırlattı.
"Gidiyoruz." sesi gayet sakindi ama sakin görünmüyordu yerden kalkıp Natasha'nın öğrettiklerini hatırlamaya çalıştım.
O bana doğru gelirken elime gelen ilk şeyi ona fırlattım.
Bir yastık.
Bu onu elbette durdurmadı tam önümde durduğunda suratına yumruk attım yüzü sertti ve elimi acıtmıştı elimi tutup kapıya doğru koşarken beni takip etti.
"Bu senin iyiliğin için Diana."
Yüzümü ona çevirdiğimde metal koluyla yumruk attı. Durmaya niyeti yoktu ve bu son noktaydı artık ona karşılık vermem gerekiyordu.
Bu sefer ben onu itip yumruklar savurmaya başladım ne kadar güçlü olmasa da onu sersemletebiliyordum.
Bütün oda bizim kavgamız yüzünden dağılmıştı ve ikimiz de yorulmuştuk.
Bucky arkasında duran televizyonu tutup fırlattığında şaşkınlıkla eğildim.
"O şey ne kadar pahalı haberin var mı senin?" derken Bucky'nin elini tutup onu durduran birisi belirdi.
Pietro. Muhtemelen sesleri duyup gelmişti her ne kadar geç olsa da. Bucky onu tutup koltuğa fırlattı gerçekten yorgun hissediyordum birilerinin artık bunu durdurması gerekiyordu.
Bucky koltuğa eğilip Pietro'nun boğazını tuttuğunda birden elektrik şoku ile yere düştü kapıya baktığımda Tony ve Natasha gelmişti.
Natasha asil ve soğuk kanlı birisi olarak Bucky'nin yanına giderken Tony beni fark edip yanıma gelmişti.
"İyi misin?"
Çok zeki birisinden çok saçma bir soru ona yüzümü işaret ettim "Harikayım." dediğimde sırıttı ve Pietro'ya baktı.
Natasha diğer ikisi ile ilgileniyordu.
Bucky'nin neden böyle yaptığını anlamamıştım. İtiraf etmeliyim ki korkmuştum Natasha yaralarımı temizlerken Vision etrafı topluyordu.
Diğerleri ise kendi aralarında konuşmaya başlamışlardı.
"Yaptığın şey çok saçma Bucky!" Steve arkadaşına sinirle bağırırken o kimseye bakmıyordu bile ben ise hala şaşkındım.
"Dostum onun senin kızın olması onu dövebileceğin anlamına gelmez."
Hala tepki yoktu.
Tony bu sessizliği bozmak için ortaya atladı "Kendini hala o harika katil olarak mı düşünüyorsun bilemem ama aynı şeyi bir daha yapmana izin vermem Barnes."
Ve işte beklediğimiz tepki Bucky kafasını kaldırıp Tony'e baktı. Ayağa kalktığında Tony gözlerini kıstı ve o da ilerledi.
"O ben değildim!" Bucky sinirle konuştuğunda Tony suratına tükürülmüş gibi bir ifade yaptı.
"Aynı şeyi tekrar yapmana izin vermem."
"Anlamıyorsunuz! Onu korumaya çalışıyordum."
Natasha elinde ki kanlı pamuğu Bucky'e doğru tuttu "Böyle mi?" Bucky suratıma bile bakmıyordu ama kanlı pamuğu gördüğümde inanamamıştım.
Galiba iyi dayak yemiştim.
Ben neden böyle olduğunu düşünürken Bucky homurdanmaya devam edip odadan çıktı. Son konuştuklarını duymamıştım.
Aniden odaya giren birini fark ettim. Peter gelmişti şok olmuş gibi duruyordu daha çok endişe de diyebilirim.
⬧
Peter'a olanları anlattığımızda sinirlenmişti ama Tony onu kenara çekip konuşmuştu. Bucky o saatten beri etrafta yoktu Steve onu arıyordu.
Kendimi daha da kötü hissetmemem için Wanda bana yardımcı olmaya çalışıyordu. Büyülerini gösterip onlar hakkında anılarını anlatıyordu.
"Bu güçleri henüz anlamıyorum ama bir gün anlayacağım."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gülümseyip eliyle çıkardığı kırmızı bulutumsu büyüye baktım.
"Eminim başaracaksın Wanda."
O sırada arkamızdan gelen ses kapıya döndük.
"Halam her zaman 'Büyük güç büyük sorumluluk getirir.' derdi Wanda." Peter elinde kitaplarıyla bize bakıyordu arkasından Pietro geldi.
Wanda ikisine göz devirip kitaplara baktı "Onlar ne Peter?" ben de kitaplara baktım küçük çocuklar için masal kitabı gibi duruyordu.
"Tony lazım olduklarını söyledi." dedi ve kitapları yere bıraktı. Pietro kurnaz bir ifade ile kitaplara bakıyordu.
"Tony geceleri uyuman için sana anlatacak kitaplar almış Parker."
Peter'ın yüzü düştü Pietro'ya soğuk bir bakış atıp bir şeyler mırıldandı ve bize doğru geldi.
Yanıma oturdu Pietro'da onu takip edip Wanda'nın yanına oturdu.
"Nasılsın Diana?" Peter'ın sorusu ile omuz silktim "İyiyim." aslında iyi değildim. Beklemediğim bir şeydi bu.
Peter Avengers olmak için iki kere düşün dediğinde haklıydı belki de ama düzgün ve hazır olursam zor olmazdı.
"Dostum o senden bile sağlam emin ol."
Pietro hemen yanında ki Peter'ın saçlarını bozarak ondan daha iyi olduğumu söylerken Peter sinir olmuş şekilde Pietro'ya vurmaya çalışıyordu.
En sonunda Wanda ayağa kalktı ve ikisini de durdurdu.
"Küçük çocuklar gibi atışmak yerine uyumaya gidebilirsiniz."
Peter duraksayıp bana baktı "Diana tek kalmamalı." onunla göz teması kurdum endişelenmiş görünüyordu.
"Ben iyiyim Peter kimseye gerek yok."
"Onunla ben kalırım siz ikinizden çok daha mantıklı olduğum açıkça ortada."
Wanda beni koltuktan kaldırdı ve odaya yürümeye başladık. Bugün onun odasında kalmamızın daha iyi olacağını söylüyordu.
İnkar etme gibi bir niyetim yoktu. Onun odasına girip yerlerimizi hazırladık ikimiz de yorgun olduğumuz için hemen uyumuştuk.
▸
Kitabı uzun zamandır yazmıyordum biraz zor zamanlardan geçtim ve kendimi toparlamam gerekiyordu. Bundan sonra oldukça bölüm atmaya çalışacağım.
