When I Am With Miss Clumsy (Season Three)

202 of 300: Her nightmare

Earth's POV

"HINDI KA NA NADALA'NG BATA KA! HINDI NA KITA MAINTINDIHAN! MAAYOS KITANG NAKAKAUSAP PERO BIGLA KA LANG GAGAWA NG MGA BAGAY NA AKALA KO NAAYOS NA NATING DALAWA! ANONG KLASENG PAG-UUSAP BA ANG GUSTO MO! SUMAGOT KA!"

Napabuntong hininga ako matapos uminom ng gamot. Habang dumadaan sa kabilang taenga ko ang mga sinasabi ni Pape tumutulo naman ang mga luha ko dahil sa pagkakaintindi ko ng mga salitang iyon. Kung makasigaw siya parang ako ang pinakasuwail na anak sa buong mundo. Mas lalong sumasakit ang ulo ko hindi lang dahil sa hangover.

Iniiwasan kong tingnan si Sandwich na nasa gilid ng kama ko pero bigla niya akong tinabihan at niyakap. I tried to push him but he keeps on hugging me. Mas lalo lang tumulo ang mga luha ko.

"Nakakapagod ka intindihin, Earth! Ano bang gusto mong mangyari!? Saan kami nagkukulang ng paalala, anak?! Saan!? Nakiusap ka sa aking gusto mong magbakasyon bago magsimula ang huling semester mo sa kolehiyo! Oh ito! Binigay ko! Lahat ng pakiusap mo sinusunod ko! Nakiusap kang sa Pilipinas magtapos bilang guro! Ayan na anak! Oh kaunting buwan na lang matatapos ka na! Nakikiusap kang pumunta sa kung saan saang lugar para tingnan kung tama iyang nakukuha mong address sa mga kakilala mo na alam kuno kung nasaan iyang si Mafi oh hala sige! Umalis ka! Anak binibigay ko-namin sa iyo lahat! Pero kami pagod na oh! Ikaw ba anak? Kailan ka mapapagod sa pagiging matigas ang ulo!" Napapahawak sa sentido si Pape habang sumisigaw.

I tried to look at Lolo but he just look away, holding his ring's finger in his right hand and slowly sigh. Alam kong may gusto rin siyang sabihin pero hindi niya lang nilalabas. Sa kilos at approach nila sa akin pakiramdam ko wala ng makakaagaw ng korona ko! Ako na! Tss.

"Ilang beses, Earth! Ilang beses ba!? Sa Pilipinas man o sa Washington o rito! Sa lahat ng lugar na pinupuntahan natin gumagawa ka ng kalokohan! This is Las Vegas, Earth! For goodness' sake! Wala kang kakilala rito! Kapag nabuntis ka ng kung sinong mga lalaki doon kagabi paano na!? Sino anak?! Sino ang lalapitan mo!? You are growing yet your decisions in life aren't! Sakit ka parin sa ulo! You are already 23, Earth! Ilang taon ka ba bago ka titino!?"

"That's enough, Erin."

"No, Papâ! Hindi ko na alam ang dapat gawin sa batang iyan!"

"I'll find you someone, iha. Okay?" Napatingin kami ni Pape kay Lolo dahil sa seryoso niyang tono. Nagpunas ako ng luha habang napapakunot ng noo. "I will talk to my business partners. Maybe they have grandsons or sons that are at your age. I will arrange  business marriage for you. That's the only way for you to settle down." Kalmado niyang paliwanag.

Ito na nga bang sinasabi ko. Si Lolo ang pinakatahimik sa amin pero siya ang pinakapraktikal, matalino at magaling! Pero minsan hindi ko gusto ang mga desisyon niya. Noong una ayos lang naman kami. But I know I changed, and they changed, too. Hindi ko naman kasalanan eh.

"Tsk."

"What? What was that? You twitch your tongue infront of me!? Huh!" Lolo shouted and I head down. "If I didn't know the real and old you, iha? I will definitely kick you out in this house! Your attitude will not beat mine! Stop doing things that we hate the most! Stop proving to me that your father's words to describe you are all correct!" He shouted that makes me fear for a seconds. I tried to look at him and check him with my sight.

He is already 81 years old. Though healthy but still his age is not getting younger. Ayaw naming may mangyaring masama sa kanya. Lalo na ni Pape. Noong una pinapamanage nila ako ng kompanya raw ni Lolo rito sa US. Aba anong alam ko doon!? Umuwi ako ng Pilipinas at doon nag-aral kaya napunta kay Pape ang pagmamanage. Pero hindi rin naman siya ganoon kagaling kagaya ni Lolo.