FARFALLA

~7ᵗʰ~

Παλέρμο, Ιταλία

07:00

Άνοιξε την αυτόματη πόρτα του γκαράζ με την γυαλιστερη μαύρη Ferrari του να τοποθετείται αργά πίσω από την σκούρα μεταλλική κατασκευή της ηλεκτρικής εγκατάστασης.

Βγήκε μέσα από τα μαλακά δερμάτινα καθίσματα τραβώντας βίαια τα κλειδιά του από την μίζα και κινήθηκε προς τον κύριο χώρο του σαλονιού αφήνοντας το μεγάλο σκοτεινό δωμάτιο του γκαράζ πίσω του.

Άναψε τον κρυφό φωτισμό κάνοντας τα κάστανα μαλλιά του να λάμψουν κάτω από τον ελαφρώς θερμό υποτονο των γυάλινων μικρών φωτιστικών του ευρύχωρου σαλονιού.

Ανέβηκε γρήγορα την σκάλα με τον δικό του βοηθό-εν ονόματι Lorenzo- να τον ακολουθεί, όντας παρόλαυτα μερικα μέτρα πιο πίσω.

Ο πιστός νεαρός άνδρας αφού είδε πως το αφεντικό του κλείστηκε αμέσως στο δωμάτιο του, άφησε μια μικρή ανάσα στην ατμόσφαιρα και κατέβηκε ξανα στο πρώτο πάτωμα του σπιτιού έτσι ώστε να κάνει διαρκείς ελέγχους, άλλωστε το πρωί που μόλις ξεκινούσε δήλωνε πως η μέρα του μικρότερου των αδελφών Alonzo θα ήταν επικίνδυνη ενω από μεριάς του ήθελε τεράστια προσοχή.

Από την άλλη πλευρά της πόρτας δε, ο Enzo έριξε γρήγορα το σώμα του πάνω στο κρεβάτι του και εκλεισε τα ματια του σφικτά νιώθοντας τα κόκκαλα του να πονούν από την πολύωρη ορθοστασία της ημέρας του.

Γύρισε το σώμα του έτσι ώστε να κοιτάζει προς το ταβάνι ενώ στην συνέχεια τράβηξε το κινητό του από την άκρη του μαλακού στρώματος.

Ξεκλείδωσε την οθόνη εμφανίζοντας το πολύχρωμο εσωτερικό φόντο με την γελαστή γυναίκα και στην συνέχεια έσυρε τα δάκτυλα του πάνω στην λεία επιφάνεια πατώντας πάνω στο εικονίδιο των επαφών.

Κύλησε τον αντίχειρα του τραβώντας την λίστα των αριθμών του γρήγορα και σταμάτησε απότομα μόλις τα γαλάζια μάτια του παρατήρησαν το γνώριμο προσωνύμιο

«mia fata» (η νεράιδα μου)

Χαμογέλασε ελαφρά αντικρυζωντας δίπλα από το νούμερο την εικόνα που αποτελούσε εξίσου φόντο του κινητού του και στην συνέχεια πάτησε πάνω ξεκινώντας την κλήση.

Τοποθέτησε την μικρή κινητή συσκευή κοντά στο αυτί του και περιμενε υπομονετικά τον δέκτη της κλήσης να απαντήσει όσο οι αρθρώσεις του ελεύθερου άκρου του ξεπιανονταν αφήνοντας έναν χαρακτηριστικό ήχο.