|3|

277 27 4
                                    

უზარმაზარ უკბე განათებულ ოთახში მერტო ვიჯექი.თავში მხოლოდ ერთი სახელი "ჯონგუგი" მიტრიალებს.მართლა მეცნობა ეს სახელი..თითქოს სადღაც გავიგე.ბოლოს იმდენი ვიფიქრე რომ ჩამეძინა.

~~~~
თვალები გავახილე და შევამჩნიე რომ ოთახში შუქი არ ენთო.ოღონდ ეს არა, სიბნელის ფობია მაქვს.სწრაფად სუნთქვა დავიწყე,ტანში სიცივეს ვგრძნობდი უკვე თავბრუ მეხვეოდა-დ..დამეხმარეთ-დახმარება ვკთხოვე მაგრამ იმდენად სუსტად ვიყავი ლაპარაკკს ვერ ვახერხებდი.ხმა რომ ვერავის გავაგონე თოკს ვეცი ვიფიქრე გავხსნი და კარებთან ახლოს მივალ ეგებ იქიდან მაინც გაიგონ ჩემი ხმა მეთქი მაგრამ არაფერი გამოვიდა.პანიკაში ჩავვარდი,ძალა თან და თან მეცლებოდა ბოლოს თვალებში დამიბნელდა და გავითიშე.
როცა გამოვიღვიძე ისევ იმ ოთახშუ ვიყავი ოღონდ ამჯერად ლოგინში ვიწექი.უეცრად ვიღაცის მზერა ვიგრძენი გვერდით გავიხედე და დავინახე ჯონგუგი როგორ დაჟინებით მიყურებდა.

ჯკ-რატომ არ მითხარი რომ სბნელის ფობია გქონდა?

-არც გიკითხავთ და რატომ უნდა მეთქვა

ჯკ-გეგონება რაც გკითხე იმაზე  გამეცი პასუხი-თვალები აატრიალა და ლოგინთან ახლოს მოიჩოჩა.

ჯკ-ბოლოს და ბოლოს გასცემ ჩემს კითხვებს პასუხს?თუ სხვა ხერხებს მივმართო?

-მე...

ჯკ-და შენ?

ჯკ-ჯანდაბა მაიძულებ გაწამო

-მოიცა გეტყვი...მე გეტყვი ნამჯუნის ვინც ვარ

ჯკ-აი ასე მომწონს. აბა გისმენ

-მე ნამჯუნმა ბავშვთა სახლიდან წამკმიყვანა ანუ მიშვილა.ასე რომ ნამჯუნი ჩემი მამინაცვალია.

ჯკ-მამინაცვალი...ჰმმ...კიდევ რა იცი?

-ერთადერთი ის ვიცი რომ არც ისე სუფთა წარსული აქვთ.

ჯკ-მეტი?

-მეტი მართლა არაფერი ვიცი

ჯკ-მატყუებ!

ტყვე🖤🙂Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin