Between love and dreams, someone has to make the sacrifice. Someone has to leave. Someone has to choose the latter. For Vera (yjw), it has always been him, no matter how many years have passed. But is it the same for Khael (psh)?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Syempre sinabi ko lang na otw na ako kahit na hindi naman totoo. I think we all do that sometimes or hindi sometimes, kung hindi palagi. Come on, Filipino time.
Sa totoo lang, kanina pa naman talaga dapat ako nakarating sa school eh kaso kasi ang daming taong nagkukumpulan dito sa kung saan ako dumadaan. Hindi tuloy ako makadaan.
"Ang gwapo talaga ni Khael! Hindi na ako makapaghintay na makakuha ng autograph niya!" Tili no'ng babae na nasa harapan ko.
Khael? Sino naman si Khael? Gustong-gusto ko na talagang makadaan at makaalis dito! Matagal pa ba sila rito? Malapit na akong malate! Kapag ako talaga na-late, sisisihin ko silang lahat!
"Excuse -"
No way. No freaking way.
"Gwapo 'no?" A girl beside me whispered when she saw my reaction. Khael, the man who was causing this commotion was no walking towards our direction habang binibigyan ng autograph niya ang mga kababaihan na walang humpay ang pagtilian.
"Tangina. Ang gwapo," I unconsciously mumbled.
"Magpapa-autograph ka rin ba kay Khael? May shooting kasi sila malapit dito kaya nagkataon lang na dinumog siya rito. Hindi rin namin inaasahan na mapaparito siya. May nagsabi lang sa twitter tapos nag-trending kaya ito!" She continued while still smiling. Mukhang fan na fan talaga siya ni Khael.
Muli kong ibinalik ang tingin ko kay Khael na ngayon ay malapit na sa amin. Ang swerte naman niya at ang daming nagmamahal sa kanya.
Pero mas swerte siya kung mamahalin ko siya.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
