CHAPTER 4

1.1K 41 10
                                    

A smirk plastered on my lips when I saw her trying to starve herself. She had her arms crossed and was seated on the bed. Not giving me a look.

I proceeded to the center table and made a short glance at her food. Naramdaman ko ang pagtingin niya sa aking likuran at mabilis ding iniiwas iyon nang bumaling ako sa kaniya. She had a furious look on her face and was definitely not pleased to be imprisoned in my home.

"If I were you, I would eat the food they prepared. Your efforts are pointless since I don't care whether you die from hunger." I slightly sat on the table and stared at her coldly.

Nakaawang ang bibig niya na para bang hindi siya makapaniwala sa klase ng taong nasa harapan niya. It appeared as though I were a demon posing as a human.

"Gan'yan ka ba talaga?" aniya.

My brows arched slowly. "How do you expect me to threat you? A princess?" I mocked.

Mabilis siyang bumaba sa kama at pumunta sa harapan ko. "Ano ba talaga ang kasalanan ko sa 'yo? Bakit mo ginagawa ito sa akin? And please! Tantanan mo ako sa kasasabing alam ko ang dahilan kung bakit!" she blurted, her chest heaving in response.

I merely smirked before rising slowly and towering over her. "I ought to be the one to say that. Quit acting like a fool in front of me," I warned.

"Eh, kung patayin mo na lang kaya ako? Tutal gano'n din naman, wala kang mapapala sa akin," matapang na sabi niya.

My side lip rose. "Don't worry; I'll do that. For the mean time, hahayaan muna kitang mabuhay. Quick death is too convenient for you." I scoffed and glance at the food again. "If you intend to starve yourself to death, let me know so I won't be sending you food here."

Her jaw clenched and averted her eyes. "Hindi ko gusto ang pagkain," mahinang sabi niya sa nagmamatigas pa ring tono.

I licked my lower lip and slowly brought my face near her ear. "It's not like you don't like the food, Irrah . . ." I whispered. "It's because you can't eat it. " I sensed how her body tensed up.

I stepped back and grinned evilly. "You're allergic to shrimps," I ended.

She's Irrah.

I am sure of it. She once informed me that she is allergic to it and hence avoids eating it. I just laughed in the back of my mind and silently appreciated the maids for preparing a seafood meal.

"H-How did you . . . ?" hindi na niya maituloy pa ang sinasabi at nagpatuloy lang sa paninitig sa akin.

Yes, Irrah. I finally caught you.

Mayamaya pa ay isang pagak na tawa ang pinakawalan niya. "Pinaimbestigahan mo ako, gano'n?" She shook her head in disbelief. "Nalaman mong allergic ako sa hipon pero ito pa rin ang pinadala mo sa akin. Wow! Just wow. Gusto mo talaga akong patayin kahit wala akong ginawang masama sa iyo."

I clenched my teeth and fisted my hand. "Quit acting, Irrah. You're now busted."

"Ikaw ang tumigil! Wala akong ginawang masama sa iyo para parusahan mo ako ng ganito." Her voice trembled, the corners of her eyes started to tear up. "Sana . . . sana hinayaan mo na lang akong mapahamak sa mga lalaki na iyon. Sana 'di mo na lang ako iniligtas sa kanila."

She buckled down and started crying on her folded knees. "B-Buong buhay ko, limitado lang ang p-pwede kong gawin . . . l-limitado lang ang pwede kong puntahan. Noong nakuha ko naman ang k-kalayaan ko, ganito naman ang m-mangyayari sa akin. W-Why are you all so cruel to me?"

I remained silent as I watched her outburst. I'm bewildered and a little bit irritated at the same time. Alam niyang nahuli ko na ang pagpapanggap niya kaya hindi ko maintindihan kung bakit patuloy pa rin siya sa pag-arte.

"Simple lang naman ang g-gusto ko. Maging masaya . . . maging malaya . . . g-gawin lahat ng mga hindi ko n-nagawa noon. P-Pero bakit pinahihirapan niyo ako ng ganito?" she said between her sobs.

Isang malalim na hininga ang pinakawalan ko. I don't know her agenda or the reason behind her behavior. However, I am certain of one thing: She couldn't deceive me again.

"No matter what you say, you'll remain in my mansion until I kill you. Enough with your drama." I finally turned my back, leaving her alone in the room.

Nagtungo ako sa aking opisina at doon pinatawag ang head cook ng mansyon. I instructed him not to prepare any dishes containing shrimp for Irrah. Oo, gusto ko siyang mamatay pero hindi sa gano'ng paraan.

Pagod akong sumandal sa aking swivel chair nang mag-isa na lang ako sa silid. Hindi ko alam kung bakit paulit-ulit na pumasok sa utak ko ang mga sinabi niya kanina kahit pa alam kong binibilog niya lang ako. Sa huli ay napahilot na lamang ako sa aking sentido at kinuha ang nakahandang alak sa gilid ng aking desk bago nagsalin sa baso.

I took a sip and laid back again on my chair. Wala pa man akong ginagawa sa araw na ito pakiramdam ko ay pagod na pagod na ang katawan ko. I despised the idea that earlier on, I was on the verge of believing her. She might have tricked me once more if I hadn't been sure she was the person I was looking for.

You're such a good actress, Irrah.

Nagpatuloy lang ako sa pag-iinom nang mayamaya pa ay may kumatok sa pinto ng opisina ko. I sat properly and put my glass on the desk.

"Come in," I commanded.

I saw the butler of the mansion peeping as she slowly opened the door.  She was distressed and sweating profusely. When she proceeded to enter the room, my attention was drawn to her trembling knees as well.

"My L-Lord," she started.

"Talk, Clarita," I commanded, a little bit confused by her action.

"I-Iyong bisita niyo ho. Iyong nasa kabilang kwar—"

Her words were cut off when I immediately interrupted, "What happened?" I eyed her darkly.

Huwag nilang sabihin sa akin na nakatakas ang babaeng iyon. Figlio di Puttana!

"Hindi po namin alam kung ano'ng nangyari. Nakita na lang po namin siya na nakahiga sa sahig at nahihirapang huminga," mabilis na sagot ni Clarita.

"Fvck!" I cursed out in anger when a thought entered my mind.

Mabilis akong tumayo at tinahak ang daan patungo sa kwarto na pinag-iwanan ko sa kaniya. As soon as I entered the room, I found her lying on the floor, sweating and having trouble breathing. Mabilis na hinanap ng paningin ko ang pagkain sa lamesa. Muli akong napamura nang makitang may bawas iyon.

"Call a doctor, now!" I instructed my people and went to Irrah.

Damn it! What the hell is she thinking? Tangina!

The Mafioso's Wrath (VIP)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon