The Mafioso's Wrath (VIP)

CHAPTER 7

(WARNING: BLOOD)

Bending slightly, I pressed my palms on the wall and stared in disbelief at my manhood as the cold shower water streamed down my body. Hindi ko matanggap na ang babaeng iyon pa talaga ang magiging dahilan kung bakit ako nasa ganitong sitwasyon ngayon. I get it; I'm just a man, but for Pete's sake! I hate her!

I just let out a violent breath and turned off the water. I started to dry myself and walked out of the bathroom with the towel around my waist. I was ready to head to the walk-in closet, but three knocks on the door stopped me from walking. As Claudio entered a little while later, he couldn't look at me directly, as if he wasn't sure what to say.

"What?" I asked coldly.

Mabilis naman siyang tumungo. "P-Pinatawag po ni Ma'am Irrah ang ilang guards, m-my lord."

"For what?" kunot-noong aniko.

Bahagya niyang inangat ang kaniyang paningin pero iniwas din agad ang mga mata. "H-Hindi po ako sigurado, pero narinig ko po siya na tinatanong sila kung s-sino . . ." Sandali siyang tumigil. "Kung sino ang pwedeng umangkin sa kaniya."

After that, the room fell silent for a few seconds. Bakas sa itsura ni Claudio ang kaba habang naghihintay ng sasabihin ko. Wala sa sarili akong napaismid.

You're really that desperate, huh?

"Where are they?" tipid kong tanong.

"Nasa loob po ng office n'yo," sagot niya, pilit na pinatatatag ang boses.

Hindi naman ako umimik pa at walang emosyon na naglakad palabas ng k'warto ko.

"Alam ko pong nakahihiya, pero kailangan ko po talaga ng tulong ninyo," dinig kong sambit ni Irrah nang makarating ako sa bungad ng opisina.

The door was open, so I was able to enter freely. I found her standing in front of my desk while my five men surrounded her. Her mouth fell open when our eyes met. She gave my entire body a slow glance. Without emotion, I leaned against the side of the door with my arms crossed. I like to watch how far her desperation will go.

Iniwas niya ang kaniyang paningin at muling itinuon ang atensyon sa mga tauhan ko na paminsan-minsang sumisilip sa akin. Tila nag-aabang kung pipigilan ko ba sila o hindi. Ilang beses lumunok si Irrah, nagsimulang mamawis ang kaniyang noo at unti-unti ring nanginig ang kaniyang mga tuhod. Humigit siya ng malalim na hininga bago muling nagsalita.

"I will not be angry. I won't complain. Take me the way you want. Please? I really need someone to . . . fvck me," she said the last line in an almost whispered voice.

My lip lifted to the side. When my guards did not reply, despite the seeming signs of lust in their eyes, I slowly moved away from leaning and made my way towards my seat. When I was finally sitting down, I rested my elbows on the table and gestured with my hand for them to do what they wanted to do.

Pinagsiklop ko ang mga kamay ko sa ilalim ng aking baba nang halos sabay-sabay silang umabante. Pinagmasdan ko silang lahat. Natawa ako sa likod ng isip ko at inilipat ang atensyon kay Irrah na ngayon ay kagat ang kaniyang ibabang labi.

"They all want you. What will you do now?" kuha ko sa atensyon niya.

Saglit niya akong nilingon bago itinungo ang kaniyang ulo. Nilaro niya ang mga daliri niya na tila hindi rin alam ang gagawin. Mayamaya pa muli niyang inangat ang kaniyang paningin sa akin.

"Pwede bang . . . ikaw na lang ang pumili?" mahina niyang sabi.

Nagpakawala naman ako ng malamig na tawa bago umalis sa pagkakatuon sa lamesa. Isinandal ko ang likod ko sa upuan at bahagyang itinagilid ang aking ulo habang pinanonood ang mga tauhan ko. Naroon man ang takot sa mga mata nila ay nahahaluan iyon ng pag-asa para sa babaeng nagsisilbing alay sa harapan nila.

"Why do you have to choose when you can have them all?" I said with a sinister smile, my gravelly voice cutting through the silence.

The five men in front of us straightened up when I looked at them again. "Guess like you are all lucky."

Pasikreto silang ngumiti, natutuwa sa naging desisyon ko.

"Claudio," I called my buttler.

Mabilis naman siyang pumasok at saglit na nagbigay galang. "Yes, my lord?"

"Lock the door."

Tipid siyang tumango sa akin at agad na sumunod. Nang tuluyang masarado ang pinto ay kinakabahang tumingin sa akin si Irrah. Namumuo ang luha sa gilid ng mga mata niya.

She shook her head. "This is not what I wan—AAAHHH!"

And the next thing that happened made her tremble in fear.

One by one, I ruthlessly executed my men, the gunfire resonating like a bizarre raindrop. The horrible thuds of each body hitting the floor were blended with the crisp cracks of gunfire. The expensive carpet was stained with smeared blood, serving as a grim reminder of my unforgiving rule.

Isang tipid na hininga ang pinakawalan ko at walang emosyon na ibinaba ang hawak kong baril sa gilid ng lamesa kung saan ko iyon kinuha. Tulala at nanginginig pa rin si Irrah habang pinagmamasdan ang mga tauhan kong walang buhay. Pare-pareho silang may mga tama sa noo o kaya naman ay sa lalamunan.

"Now, little fox. Do you want me to call more guards?"

Mabagal niya akong nilingon. Namumutla siyang umiling nang magkakasunod bago tuluyang nabuwal sa kaniyang pagkakatayo. I heard her sob.

I simply scoffed and got up from my chair. I walked in front of her. I picked up the revolver from the table once more and faced her, nearly lowering myself to the ground. With my jaw clenched, I gave her a piercing stare and aimed the gun at her head.

Awtomatikong naiwan sa ere ang paghikbi niya at namimilog ang mga matang tumingin sa akin. Bumuka ang bibig niya para magsalita pero bumalik lang iyon sa pagkakatikom kasabay ang mariin niyang pagpikit nang idiin ko sa noo niya ang labi ng baril ko.

"You should have begged me more, little fox," I said with a menacing edge. "You know I don't want to share my possessions with others, especially my toys. You are my prisoner, Irrah. I hold your life. You should only beg for me."

"S-Sorry . . ." garalgal niyang sambit at lumandas ang kaniyang mga luha mula sa nakapikit niyang mga mata. "Please . . . I just want you to spare me some time."

"Do you really want to be fvcked? Are you really that desperate?" I asked coldly.

Marahang dumilat ang mga mata niya. "Yes . . ." sagot niya sa mabagal na paraan.

I grinned and stood up gradually. With a slight forward bend, I approached one of my men who was near my location. I moved my gun slowly from his throat to his head. Coating it with his blood.

"Strip, Irrah," I said emotionlessly, then looked back at her.

Tension hung in the air like a heavy veil. Her eyes widening in surprise, and her mouth dropping open in disbelief, caught off guard by the unexpected command. For a moment, the room was silent, like it was creating an eerie backdrop for what was about to unfold.

Nang makabawi sa pagkakagulat ay isinarado niya ang kaniyang bibig at mabagal na tumayo. Sa hindi mabilang na pagkakataon ay ilang beses siyang lumunok bago diretsong sinalubong ang tingin ko, tila nakaipon ng munting tapang sa kaniyang dibdib. Nagsimulang kumilos ang mga kamay niya, isa-isang inaalis ang mga suot hanggang sa tuluyan nang lumantad ang kabuohan niya sa akin.

We stared at each other for a moment.

Umismid ako at saka sinakop ang distansya naming dalawa nang kumislap ang kaba sa mga mata niya. Nanatili siya sa pagkakatayo, hindi kumikilos, hindi nagsasalita. Dinala ko ang hawak kong baril patungo sa kaniyang leeg at pinalandas iyon papunta sa gitna ng kaniyang dibdib. Hinayaan kong kumalat ang dugo ng tauhan ko sa balat niya.

"I may be ruthless, but I don't force myself on women, Irrah . . ." I whispered slowly with a sense of danger that sent shivers down her spine. "Now, little fox, I will ask you again." My lip curled devilishly as I stared straight into her eyes. "Are you sure you want to be fvcked mercilessly?"