BEDEL 2 ( ACI ) ( TAMAMLANDI )

💕 Büyük Oyun 💕

Konağa dönmeden önce ince ince düşünerek planladığı 💕 Büyük Oyun 💕 için kolları sıvayıp arkadaşına mesaj atarak oyunun bir sonraki adımına geçmesini isteyen ve bir süre sonra dışarıdan gelen arkadaşının bağrışıyla içi rahatlarken kendi kendine " Böyle olmayı bana siz öğrettiniz. Çekin bakalım cezanızı. " Diye konuşan Seher iç rahatlığı ile kendini yatağa bırakırken Seher'den gelen mesajın ardından harekete geçip karşısındaki sandalye de oturan Yaman'ın yanına giderek ona

Sümeyra: Noldu Yaman ağa? Vicdanın mı sızladı? Ah ya kıyamam. Geç bunları, geç. Karnım tok çünkü benim bunlara. Ona zarar vermeden önce düşünecektin bunları tamam mı? Şimdi vicdan azabı çekmen hiç bir işe yaramıyor artık yani.

Diyen ve sözlerinin verdiği acı ile daha fazla dayanamayıp ayağa kalkarak kendisine

Yaman: Böyle olacağını bilmiyordum tamam mı? Bilsem, o hataları yapar mıydım sanıyorsun? Yapmazdım tamam mı? Yapmazdım.

Deyip hüzünle tekrardan yerine oturan Yaman'a

Sümeyra: Kes. Saçmalıklarını kendine sakla sen. Herşeyin farkındayım çünkü ben. Ailenle birlik olup mahvettin kızın hayatını. Yetmedi, sözlerinle ölüme sürükledin onu. Az kalsın ölüyordu kardeşim. Hiç haketmedin onu sen hiç. Hiç hemde hiç. Şimdi, otur. Çek vicdan azabını bakalım. Çekmeye gücün varsa tabi. Allah, hepinizin belasını versin.

Diyerek son sözlerini söyledikten sonra arkasını dönüp odaya doğru yürümeye başlayan Sümeyra bir süre yürüdükten sonra çarpıştığı adama sinirle bakıp ona

Sümeyra: Çekil be önümden. Erkek değil misiniz? Aynısınız hepiniz. Hepiniz sahtekarsınız

Diyerek tersledi. Sonra da şaşkınlıkla kendisine

Yavuz: Hayda, kabak niye benim başıma patladı şimdi ağakızı? Ne yaptım ben?

Derken yanına gelmeye başlayan adamın söylediği ağakızı sözü ile bir an duraklasa da kendini toparlayıp tekrardan odaya yürüyerek koltuğa oturdu ve yanına gelip oturarak kendisine bakmaya başlayan adamı görmezden gelerek bakışlarını bir noktaya dikip düşünmeye başladı.

Sabah... 🌞
Sabaha kadar gram uyumayarak geçen bir gecenin ardından erkenden taburcu işlemlerini halledip karısını alarak hastaneden çıkartıp konağa dönen ve karısını kucağında odasına taşıyıp yatağına yaptırdıktan sonra yatağın diğer tarafına geçerek yanına oturup kendisine merakla bakan kadına

Yaman: Keşke böyle olmasaydı. Keşke seni bırakıp gitmeseydim. Bütün bunları yaşıyor olmazdık belki de. Özür dilerim. Çok özür dilerim. Ben.

Diyerek içini dökerken hıçkırıklara boğulup başını kucağına koyarak ağlamaya başlayan Yaman yaşadığı vicdan azabıyla ne yapacağını bilemezken kocasının ani özrü ile hamlesi karşısında bir anda şoka giren ve bir süre öylece kalıp düşündükten sonra kendine gelerek ellerini başı ile omuzunun üstüne koyarak ona

Seher: Sen, ne yapabilirdin ki? Kader'in önünde kim durabilir? Bu varmış demek ki kaderim de. Ne yapalım? Katlanacağım. Hem zaten, doktor sabah eve gelmeden önce yanımıza gelip demedi mi kısa süreli diye? Niye üzüyorsun bu kadar kendini? Kısa zaman da iyileşeceğim Allah'ın izni ile.

Deyince başını çevirip kendisine

Yaman: Ama benim yüzümden oldu. Ben o sözleri söylemeseydim.

Diyen Yaman'ı elini dudaklarına götürerek susturup ona

Seher: Şıttt, kendini daha fazla yıpratma. Bak, ben iyiyim. Burdayım. Yanındayım. Tamam, hafızamı kaybettim ama yine de iyiyim. Üzülme artık.