"အ့ အ့ အ့ ကို~ကိုကို အာ့ ကိုကို့ တော် အ့ တော်တော့လေ ငယ်~ ငယ် ပူထူနေပြီ ကိုကို့ရဲ့ တော် အာ့ တော်တော့ဆို အာ့ မပွတ်နဲ့တော့လို့ ငယ် ငယ် ထပ်ပြီးတော့မယ် ကိုကိုရဲ့ အားးး အီးးးးးးး အမလေးးး"
ကိုကိုက ဘယ်လိုမှပြောမရ။ သူအတံကြီးနဲ့ လှိမ့်လှိမ့်ဆောင့်နေတာ ငယ့်မှာသာ တစ်ချီထပ်ပြီးရလေသည်။ဘယ်လောက်ထိတောင်ဆာနေလဲမသိတားမရစီးမရနဲ့အတင်းထိုးဆောင့်နေတော့သည်။။ကိုကို့ကောင်ကြီးကလဲ ငယ့်အထဲမှာ မာတောင်နေတုန်းပဲ။ငယ့်မှာသာ နှစ်ချီပြီးနေတာ ကိုကို့အကောင်ကအထောင်မပျက်။တင်းမာနေတာပဲ။အိပ်ရာပေါ်ကကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ရင် ကိုကိုကဘယ်လိုမှတားမရစီးမရတာပင်။အဲတာကလည်းခုမှမဟုတ် ဟိုးအရင်ငယ်တို့အတူတူစနေဖြစ်ကတည်းက။တူတူစနေတုန်းကဆို ကိုကို့အကောင်ကြီးကြောင့် ငယ်ဆေးထိုးဆေးသောက်လုပ်လိုက်ရတာ ရက်ပေါင်းမနည်းပေ။ပြောမဲ့သာပြောရတာပါ ငယ်လည်းဒီရက်ထဲမအားတာကတစ်ကြောင်း စာဖိလုပ်နေရတာကတစ်ကြောင်း ကိုကို့ကို အလိုမလိုက်နိုင်ခဲ့တာ။ ဒီရက်တွေထဲ ငယ်လည်း ဘယ်လောက်တောင်ဆာနေခဲ့လဲဆိုတာငယ်ကိုယ်တိုင်အသိဆုံးပင်။ငယ့်မှာ စာဖြေဖို့ရှိတာကြောင့်စိတ်ထိန်းထားရတာ။ဒီကြားထဲကိုကိုအကောင်ကြီးကို လွမ်းလွမ်းနေခဲ့ရတာ။ငယ်တင်လွမ်းတာမဟုတ် ငယ်ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးတွေကပါလွမ်းနေတာ။တစ်ခါတစ်ခါဆို နေမထိထိုင်မသာနဲ့ ဖြေလျှော့ခဲ့ရသေး။
အခုတော့ဖြင့် ငယ်အလိုလိုက်မှန်းသိလို့ ကိုကို့အကောင်ကြီးကဆိုးချင်နေသည်။ငယ့်မှာသာ နှစ်ချီပြီးထားပြီးအလူးအလဲဖြစ်နေတာ သူကထောင်လို့ကောင်းတုန်း။ငယ် သူ့ကိုဘယ်လိုချိုးနှိမ်ထားရမလဲငယ်ကိုယ်တိုင်တောင်မသိတော့ပါ။ငယ့် နှစ်ချီပြီးထားတာကြောင့် မောဟိုက်နေသောအသံဖြင့် ကိုကိုကို့ကြည့်ကာ
"ကိုကို~ မပြီးသေးဘူးလားဟင် ကိုကို့အကောင်ကြီးထောင်နေတုန်းပဲနော် ငယ်ဖြင့်နှစ်ခါတောင်ပြီးနေပြီ ကိုကိုရယ် နောက်တစ်ချီဆို ပြီးတော့နော် ကိုကို နော်"
ကိုကိုက တဏာရီဝေနေသောအကြည့်ဖြင့် ငယ့်ကိုကြည့်ကာ လူယုတ်မာအပြုံးကြီးဖြင့်
