♡True Love Is YOONMIN♡

6. Bölüm

  İçeriden çok güzel ramen kokusu geliyordu. Hazır olduğuda belli oluyordu. Mutfağa girdim, abim iki elinede yemek çubuklarını alıp küçük çocuklar gibi masaya vuruyordu. Bende masaya oturdum " Ooo abi döktürmüşsün " dediğimde gülerek " Evet hiç usenmedim birde 5 dakikada ramen yaptım" diyordu.

    Abimi seviyordum kararlarım hep saygı duyardı. Çok saygılıydı. Herkese karşı böyleydi suçlu biri bile olsa ilk önce olayın ne olduğunu anlamadan asla onu suçlamazdı. Aileme eşcinsel olduğumu söylediğimde abim hoşgörü ile karşılarken babam sinirden ne yapacağını bilemedi.

    O kadar acıkmıştımki ilk defa yemeğimi abimden önce bitirmiştim. Hemen salona gidip kendimi koltuğa attım. Hiç bu kadar rahat bir koltuk görmemiştim desem yeridir. Odaları gezecek halim yoktu ama en azından kendi odamı inceleyebilirdim. Nedense benim odam diğer yerlere göre daha temizdi. Tabikide elime telefonu aldım ve Jungkook'a yazdım.

                  Jungkook x Jimin

Jimin
Jungkook nasılsın?

Jimin
Biz başka bir yere taşındık. Sizin eve yakınmı bilmiyorum.

Jungkook
İyiyim jimminie! Konum atsana bizim eve ne kadar uzak.

Jimin
Tmm.

Jimin
*konum*

Jungkook
Dur bir bakayım.

Jimin
Bekliyorum!!

Jungkook
Ağağa Jiminnie bizim evin Bi alt sokağında çok yakın.

Jimin
Gerçekten mi?

Jungkook
Jimin sana yalan borcum mu var? Tabikide gerçek çalak.

Jimin
Peki yarın bulu-

Jungkook
Olur!

Jimin
Daha cümlemi bitirmedim eşek.

Jungkook
Sensin eşek!

Jimin
Tamam ya senle kavga edicek halim yok ve çok uykum var bb.

Jungkook
Bb.

     Jungkook ile vedalaştıktan sonra yorganı üstüme çekip uyumaya çalıştım. Tabikide müziksiz olmazdı. Bir yandan müzik dinleyip bir yandan da uyumak çok güzeldi. Yarın hafta sonu olduğu için full boşum o yüzden Jungkook ile birlikte buluşabiliriz.

       Tam uykumun en güzel yerindeyken kapı çaldı. Bu saatte kim gelmişti acaba, aslında saat o kadar da geç değildi. Kapının açılma sesini duydum. Sesler tanıdık geliyordu. Minho, felix ve Bangchan olabilirdi. Meraktan çatlamak üzereydim. Kapıyı yavaş ve sakince açtım. Karşımda onları görünce şaşırdım desem yalan olur. "Hosgeldiniz" dedim boğuk bir ses ile Minho hemen lafımın arasına girip " Hiç hoş bulmadım, bu salağa sordum kardeşin yok mu? Diye yok dedi!! Hani yoktu lan trrek." ardından Bangchan " Jimin gel buraya hepimiz salağız bir sen akıllısın, Minhonun salaklığına bakma gel otur özledik." diyince hemen yanlarına gittim. Onları çok özlemiştim, hepsi ile konuştum ama felix ile hiç konuşamadım telefonundan mesajlaşıyordu. Merakla abimin kulağına" Abi felix sevgilimi yapmış? " dedim. -Felix benim yaşıma en yakın olandı, onunla bi nebze kanka gibiydik- sesim galiba biraz fazla çıkmıştı ki felix " Sen nerden biliyorsun,daha bu salaklar bilmiyor!"
herkes şaşırmış bir şekilde bir felix' e bir bana bakıyorlardı sessizliği bangchan saçma bir soru ile bölüp "Salak mı? " demişti. Cidden salak olabilirdi onca söylenen şeyden sonra salak kelimesine takılmıştı. "Bangchan abi onca laftan sonra salak lafına mı takıldın, yani belki biraz salak olabilirsin. " dediğimde abim gülerek "Afferim jimin ağzımdan aldın lafı. " o sırada Felix'in konusunu unutmuştuk. Tabii Minho durur mu, durmaz " Eee felix bu şanssız salak kimmişde, seni bulmuş? " Felix gözlerini devirerek " Sanane sanki söylesem tanıyacaksın. " Minho sesini yükselterek "Tabiki tanıyacam! " hiç sanmıyordum ama küçük bir ihtimal vardı "Hadi bakıyım. Böyle lisedeyken sacını kırmızıya boyayan bir çocuk vardıya işte o, adı HYUNJİN! " Minho gözlerini büyüterek "Laaan! O kızıl piç, benden borç almıştı vermemişti vay anasını ya! "

Böyle konuşa konuşa koca 4 saat konuşmuştuk. Saat bire geliyordu ve benimde uykum gelmişti.