♡True Love Is YOONMIN♡

12. Bölüm

*Başım göğsüme düşmüş ise,
Yorgunluğumdandır güzelim...*

Bir anda kafamın içinde dolaşan soruları düşündüm. Know gelip " Abisine söyleyin kardeşi elden gidiyor." demişti, abim uyanmışmıydı . Yanımda duran Yoongi'ye kaydı gözüm. Ne yapıyor diye merak etmiştim,beni izliyormuş . Göz göze geldiğimizde ikimizde gözlerimizi kaçırdık. Serumuma bakıp " Yoongi serumum bitmek üzere , hemşire çağırır mısın?" başını yukarı aşağı sallayıp gitmişti. Birkaç dakika sonra hemşire geldi ve serumu çıkartıp gitti. Yoongi'den çekiniyordum ama ayağa kalktığımda başım dönüyordu. Kısık ve sakin bir ses tonuyla "Y-Yoongi ben...şey... yürümeme yardım , yani yalnış anlama başım dönüyor kendi başıma yürüyemiyorum . Bana yardım...eder misin? " sanki dünden razıymış gibi beni kucağına aldı. Şaşkınlıkla yüzüne bakarken " Ne oldu bir sorun mu var?" diye sordu  "Tabiki bir s-sorun var. Kendi başıma yürüyebilirim." Beni yatağa bıraktı ve çıkıp gitti. Hemen tekerlekli sandalye ile geldiğini görünce şaşkınlığım ve kafamdaki sorular giderek arttı. Beni engelli olarak gördüğünü mü ima ediyordu (!), yoksa tamamen iyi niyetliliğinden mi? Tekerlekli sandalyeye oturdum. Beni hyungun odasına doğru götürdü. Kalbim deli gibi atıyordu. Odaya gözlerim kapalı girmeyi tercih etmiştim . Gözlerimi açtığımda hyungun bana baktığını ve gözlerinin dolu olduğunu gördüm. Aniden ayağa kalkınca Yoongi beni belimden kavramıştı. Suratım muhtemelen kızarmıştı. Bu sefer Yoongi'den destek alarak yürüdüm. İkimizinde gözleri dolu dolu olmuştu.
" H-Hyung çok korktum sana bişey olacak diye. Beni hiç bırakmayacağını söylemiştin. B-Beni hiç bırakma lütfen." zorlukla konuşuyordu " Seni asla yalnız bırakmam , hem kardeşim gibi sevdiğim arkadaşlarım var onlarda seni kardeşleri olarak görüyor. Yoongi iyi güzel çocukta düşündükleri kardeştende öteymiş gibi geliyor. Ne o kardeşimi belinden tutmacalar!" Gözlerim yerinden çıkacakmış gibi Yoongi'ye baktım. Kıpkırmızı olmuştu. Yine ve yine tabikide saygı değer Lee Know araya girdi "Döveyim mi?" Yoongi bir anda Know'a bakınca ben daldım " Yok yok ne dövmesi, eğer öyle bir şey düşünüyor ise kendi ellerimle boğmak isterim. Bu iş sana düşmez Know hyung. " dediğimde Felix ve Bangchan korku dolu bakışlarla -abarttım- bana bakıp alkışlıyorlardı .

Bir kaç dakika sonra doktor içeri girdi. Hepimiz bir anda duruşumuzu düzelttik. Ben hemen doktorun yanına koşup endişeli bir yüz ifadesiyle baktım Yoongi bana destek olmak istercesine elini omzuma koydu ve güven verici bir şekilde baktı. İlk başta gülümsesemde, kaşlarımı çatıp elini omzundan çektim . Doktor hüzünlü bir şekilde bize bakıyordu. Sanki kötü bir şey, çözülebilir ama çok riskli diyecek gibi bakıyordu...

Biraz heyecan katam dedim.♡◇♡