My sister's lover

my sister's lover 1(un)

တီ တီ
"Jimin အခုချက်ချင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့"
လာပြန်ပြီ အမိန့်ဆန်ဆန်စကားလုံးတွေ
"အေဖ ကျွန်တော်ပြောပြီးသား ကျွန်တော် ပြန်မလာဘူးလို့"
"မင်းညီမ မဂ်လာဆောင်တာတောင်မလာဘူးဆိုတော့ဘယ်လိုအကိုလည်းကွ"
"ဘယ္လို ညီမလေးမဂ်လာဆောင်တော့မယ်"
"အေး မင်းကဘယ်သိမှာလည်းတစ်ချိန်လုံးအဆက်အသွယ်မှမလုပ်တာ"
"ကျွန်တော်ပြန်လာခဲ့မယ်ညီမလေးနဲ့မဂ်လာဆောင်မဲ့သူကရောဘယ်သူလဲ"
"မင်းပြန်ရောက်မှဆက်ပြောကြတာပေါ့"
"ဟုတ်ကဲ့"
တီ
ဖုန်းချသွားတော့ screen ပေါ်မှာပေါ်လာတဲ့မိသားစုဓာတ်ပုံလေး ကျွန်တော် ၇နှစ်ညီမလေး ၅နှစ်အရွယ်ကပေါ့ ညီမလေးကငယ်ငယ်တည်းက အဆိုးလေးမို့ကျွန်တော်ပိုချစ်ပေးခဲ့တာ အခုတော့သူက မဂ်လာတောင်ဆောင်တော့မယ် ကျွန်တော့်ညီမကိုမကောင်းတဲ့သူတွေနဲ့မတွေ့စေချင်ပါ ဒါကြောင့်ကျွန်တော့်ယောက်ဖဖြစ်လာမယ့်သူ့ကိုတော့အကဲခတ်ခြင်တာကြောင့်ဆိုးလ်ကိုပြန်ဖို့စီစဉ်ရတော့မယ

" Mr. Park jimin this is your thing?
"  Yes.mine"
လေဆိပ်မှာထိုင်နေတုန်းလုံခြုံရေးပေးလာခဲ့တယ့်ပစ္စည်းလေး မေပယ်ရွက် ငယ်ငယ်တုန်းကပါရီသွားရင်းနဲ့ အမှတ်တရယူလာခဲ့တဲ့အရွက်လေး ခုနက scan ဖတ်ရင်းကျန်ခဲ့တယ်ထင်တယ်

ဘုန်း! အား!
" လုံခြုံရေးဆီသွားနေတုန်း လူတစ်ယောက်နဲ့ဝင်တိုက်မိခြင်း mask တပ်ထားပြီး all black နဲ့ mask အောက်ကမျက်လုံးတွေကတော့စူးစိုက်ကြည့်နေတုန်း jiminလည်း လန့်သွားပြီးထရပ်လိုက်မိတယ်
"ဟို တောင်းပန်ပါတယ် "
Jimin ပြောပြီးလှညိ့ထွက်သွားဖို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် မိမိကိုလွှတ်မပေးဘဲဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်တစ်စုံ
"ဘာလုပ္တာလဲ လွှတ်ပါ"
ကြည့်ရတာ ဒီလူက korea လူမျိုးမဟုတ်လောက် ဒါကြောငိ့ငါပြောတာနားမလည်တာဖြစ်မယ်
"Hey boy don't hold me please let go"
"Hey you hear me? "
"Hey please let me go"
ကျွန်တော်သာပြောနေပေမယ့်ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေတာလှုပ်တောင်မလှုပ်
"လှတယ်"
"ဟင်"
အတန်ကြာမှဒီလူ့ဆီကထွက်လာတဲ့စကားကကြက်သီးထစရာ ဒါဆိုသူကkorea ပေါ့
"ငါ့ကိုလွှတ်ပေးပါ လေယာဉ်ချိန်နောက်ကျတော့မယ်"
ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်ပေးတယ် ကျွန်တော်လည်းလေယာဉ်ချိန်နောက်ကျမှာစိုးတာကြောင့်အမြန်သွားလိုက်တယ်
V. I. P place
"85 ဒီနေရာပဲ ဝါးအကျယ်ကြီးပဲ"
ကျွန်တော်လည်း ထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့ကျွန်တော့်ဘေးနားလူတစ်ယောက်လာထိုင်တယ် အိပ်ချင်လာတာကြောင့် earphone ထည့်ပြီး မျက်လုံးမှိတ်ဖို့ပြင်လိုက်တယ် အိုး ဘုရားရေ သူ ကျွန်တော်နဲ့ဝင်တိုက်မိတဲ့တစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကိုကြည့်နေတာ မျက်တောင်မခတ်ဘဲ ကျွန်တော်လည်းမျက်လုံးမှိတ်ထားရင်း ခိုးကြည့်နေတာပေါ့ ပြီးတော့သူတစ်ချက်ရယ်ပြီးကျွန်တော့နားကပ်လာတယ်
"ဟွန်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတာ ချစ်စရာလေး"
ထိုစကားတစ်ခွန်းပြောပြီး မျက်နှာလွှဲသွားတယ် ကျွန်တော်လည်းဆက်အိပ်လိုက်တယ်

At seoul airport
ကျွန်တော် ဆိုးလ်ကိုရောက်တော့ ကျွန်တော့်ဘေးကလူလည်းမတွေ့တော့ ရာသီဥတုပဲအေးစက်နေတာလားကျွန်တော်ပဲချမ်းနေတာလားမသိ အေးစက်စက်ကြီးဖြစ်နေတာ တစ်ယောက်ယောက် ကြည့်နေသလိုမျိုး ဘေးနားကိုကြည့်ပေမယ့်ဘာမှမတွေ့ ငါပဲစိတ်ထင်တာပါ

"သခင်လေး park jimin လားဗ်"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ"
"သခင်ကြီး ကြိုခိုင်းလို့ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ"
အိမ်ကလာကြိုတဲ့ ကားရောက်လာတော့အမြန်ပဲတက်လိုက်တယ် လေယာဉ်ကွင်းကအမြန်အိမ်ကိုမောင်းခိုင်းလိုက်တယ် ဒါပေမယ့်သူ့နောက်ကလိုက်လာတဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုတော့ သတိမထားမိခဲ့ပါ