ტირილის დროს ჩამეძინა და როცა გავიღვიძე უკვე შუადღე იყო. ტუმბოზე სენდვიჩები, წვენი და ერთი ბოთლი წყალი დამხვდა.
კარი შევამოწმე და ჩაკეტილი იყო, სახლშიც სიჩუმე იყო, როგორც ჩანს ის ფსიქოპატი არ არის.
ავდექი, შხაპი მივიღე და გამოვიცვალე.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
შხაპის შემდეგ მომშივდა და სენდვიჩები ვჭამე, შემდეგ კი ტანსაცმელი ამოვალაგე და თავისი ადგილი მივუჩინე.
ტანსაცმლის ლაგებას დიდი დრო მოვამდომე, რადგან მინდოდა ყველაფერი იდეუალურად დამელაგებინა(როგორც ყოველთვის), სანამ მოვრჩებოდი უკვე მოსაღამოვდა კიდეც.
საწოლზე ჩამოვჯექი და კარის ხმა გავიგე, ცოტახანში ჩემს კართან გავიგე ხმა, ლეომ კარი გააღო და შემოვიდა
-კიდევ კარგი გღვიძავს, მეგონა აღარასდროს გაიღვიძებდი (გაიღიმა) -ნეტავ არ გამეღვიძა (შევუბღვირე) -ხასიათს ნუ გამიფუჭებ, თან სადღაც უნდა წაგიყვანო -სად? -რაიანის საფლავზე -რა? მართლა? (წამიერად გამიხარდა, მაგრამ რატომ არ ვიცი, საყვარელი ადამიანის საფლქვზე წასვლა გამიხარდა, ალბათ იმიტომ რომ მეგონა ამით მონატრებას და მის მიერ დატოვებულ სიცარიელეს ვუშველიდი) -ხო, ოღონდ ახლოს ვერ მიგიშვებ, იქაურობას უთვალთვალებენ, მაგრამ შორიდან შეიძლება, გამოვნახე უსაფრთხო ადგილი -სულ ახლოსაც ვერ მივალთ? -ვერა და ახლავე გაფრთხილებ თუ არ დამიჯერე და ზედმეტად ერთ ნაბიჯს მაინც დაადგამ განანებ -გეფიცები ყველაფერს გავაკეთებ, ოღონდაც მალე წავიდეთ, გთხოვ -რამე შემოიცვი და წავედით
