შენ არ მიცნობ

part1

ნება მომეცით წარგიდგინოთ ჩემი თავი,მე მქვია დეიზი მახარაძე,ორი მოსიყვარულე ცოლ-ქმრის შვილი  რომლებმაც გადაწყვიტეს რომ ჰყოლოდათ ცხრა შვილი:
ლუკა ,მე ,სანდრო,მარი,სეიჯი ,ვატო,დათო,ვახო,ეკა, აქედან ყველაზე უფროსი 18 წლის ,უმცროსი კი 3 თვის.
თუმცა დიდ ოჯახში ყოფნას აქვს თავისი უპირატესობებიც , მაგალითად თავისუფლება,მეგობრებთან გართობა და წვეულებები.
ყოველ შაბათ-კვირას საღამოს გვაქვს შეკრებები,ტექნიკურად მხოლოდ ოთხი მეგობარი მოდის,მაგარამ ესეც კარგია.
ლუკას ჰყავს ორი საუკეთესო მეგობარი.
ბრახუნის ხმაა.
- დეიზ ვატომ დამარტყა- ყვირის ჩემი 9 წლის ძმა ვახო დაკეტილი კარიდან.
- სისხლი გდის?- დავინტერესდი
- არა- ვახომ მითხრა
- მაშინ წადი ლუკას უთხარი.
-ლუკააა! - გავიგონე ვახოს ყვირილი
- რაა- გავიგონე ლუკას ხმა

- ტაჩდაუნი- გავიგონე მამაჩემის ბოხი ხმა.
ფეხბურთი ჩვენს ოჯახში ძალიან მნიშვნელოვანია .ჩემი ძმა ლუკა არის საშუალო სკოლის საფეხბურთო გუნდის კაპიტანი ,ჩემი მეორე ძმა სანდრო  შეუერთდა გუნდს გასულ წელს .
შემდეგ ჩემი ძმის ორი საუკეთესო მეგობარი საბა და თორნიკე ასევე არიან გუნდში ,საბა გამთამაშებელია.
დედას უნდოდა რომ გოგონათა გულშემატკივართა გუნდში ვყოფილიყავი იგივე chearleader ,მაგარამ ეს ჩემთვის არ არის ,ეს სასაცილოა რადგან ზუსტად მათ ვგავარ: ქერა თმა ,ლურჯი თვალები და ასე შემდეგ.
- გამარჯობა ჩემო საუკეთესო მეგობარო,- აბაზანის გავლით შემოვარდა კრავაი.
- ლუკას ოთახში იყავი?- ვეკითხები
კრავაი ქართველიშვილი,ჩემი საუკეთესო მეგობარი რაც ლაპარაკი დავიწყეთ,ერთად ვჭამდით ქვიშას ქვიშაში ,ვუზიარებდით საიდუმლოებებს,თეატრის მოყვარული ,მშვენიერი შესახედაობის და მე 99%-ით  დარწმუნებული ვარ რომ მას ჩემი ძმა სიგიჟემდე მოსწონს.
- კარგი შენი კარი დაკეტილი იყო და დარწმუნებული ვიყავი არ გინდოდა მისი ნახვა - გახედა ჩემი ოთახის კარს.
ის იგივე თორნიკე ახვლედიანი,ბიჭი რომელიც ხუთი წელი მომწონდა ,შვიდი თვე საიდუმლოდ ვხვდებოდით და რომელსაც ჩემს საუკეთესო დაქალთან ეძინა ,რათქმაუნდა კრავაისთან არა ,ლილესთან, მართალია მან არ იცოდა რომ ჩვენ ვხვდებოდით ,მაგრამ იცოდა რომ მომწონდა.
- ლუკას უნდა უთხრა ,ხომ იცი მას რას უზავს .
- არა ,ლუკამ რომ გაიგოს მომავალაი აღარ მენდობა ,და მეგობრებს აქ აღარასდროს მოიყვანს .
- და ეს პრობლემაა? რატომ, გძულს თორნიკე და საბა არაფერს აკეთებს შენი გაღიზიანების გარდა .- კრავაიმ მისი იდეალური წარბები მაღლა აწია .
- გაჩუნდი და დამეხმარე - თვალები ავატრიალე და ფანჯრიდან ასვლა დავიწყე.

ჯეკპოტი - ჩავიჩურჩულე და დედაჩემის მაღაზიიდან მოტანილი სასუსნავები ავიღე.
- რატომ იპარავ დედაშენისგან?
აჰჰჰ
- არ ვიპარავ საბა,ახლა წადი აქედან.
- მე ასე არ ვფიქრობ პატარა- მიეყრდნო ყუთების გროვას .
- ასე ნუ მეძახი - დავუბღვირე მას
- ისე როგორ მოხვდი აქ ,არ მინახიხარ რომ შენი ოთახიდან გამოხვედი- შავი წარბები შეჭმუხნა .
- იქნებ უბრალოდ ვერ შემამჩნიე.
- პატარა მე შენ ვერასდროს ვერ შეგამჩნევდი,გაიცინა- თან შენი კარის წინ ვიჯექი.
თვალებ ვატრიალებ და მაცივრიდან სასმელს ვიღებ და უკან ვინახავ .
- შენ და ლუკამ იჩხუბეთ თუ რამე,ბოლო ორი ფეხბურთის ღამე გამოტოვე.- საბა უკან გამომყვა
- შეიძლება არ მინდა იდიოტებთან ერთად ფეხბურთის ყურება.
- ერთ ერთ ჩვენგანთან გეძინა- ხელი ჩამკიდა
- მე არაფერი მიქნია - ამოვისუნთქე,მართალია მე დანთორნიკე ერთმანეთთან არ გვძინებია.
- ესეიგი ერთერთი ჩვენგანი მოგწონს - გაიღიმა და თავისი თეთრი კბილები გამოაჩინა.
- არა
- პატარა უმდა გეთქვა რომ შენი ჩემდამი მოწონება ჯერ კიდევ არ გამქრალა.
- არ მომწონხარ საბა - ამოვიოხრე
- დარწმუნებული ხარ? იმიტომ რომ სასიყვარულო წერილი რომელიც მომწერე სულ სხვა რამეს ამბობს.
- მეექვსე კლასში დაწერილი სასიყვარულო წერილი - შევუსწორე
- დახმარება გჭირდება? - გამომყვა და იღებდა იმას რაც დაბლა მეყრებოდა.
- არა
- ვფიქრობ იატაკზე დაყრილი ნივთები ამბობენ რომ დახმარება გჭირდება .
- გიყვარს ჩემი გაღიზიანება - შევუბღვირე .
- რათქმაუნდა პატარა - თვალი ჩამიკრა,
თვალებს ვატრიალებ და საძინებლის ფანჯარასთან მივდივარ.
- შენი ფანჯრიდან გადახვედი- საბა უაზროდ მიყურებდა
- მოკეტე და დამეხმარე.

- ეს ვახშამია ? - იკითხა კრავაიმ რომელიც არაჯანსაღ საკვებს უყურებდა
- მჰმ
-რატომ არ შემიძლია უბრალოდ ბიჭებთან მივიდე და პიცა გამოვართვა?- შემეკითხა ხელებგადაჯვარედინებულმა.
- იმიტომ რომ საბა მთელი დღეა შემ გაღიზიანებას ცდილობს და ალბათ შენ უკან გამოგყვება,- ვუთხარი და პირში ჩიფსი ჩავიგდე.
- საბა თითქმის შენი ძმის ოთახში ცხოვრობს ,და ვფიქრობ რომ ჩემი დახმარების გარეშეც იცის როგორ შემოვიდეს აქ- კრავაიმ თვალები აატრიალა.
- გაჩუმდი და შეჯამე შენი ორცხობილა.
- კარგი ,მაშინ ხვალ დილით შენ მყიდულობ საჭმელს - თქვა და ლოგინზე წამოწვა.