ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΣΙΡΟΚΟΣ

ΚΕΦ 28

Η Λίλιαν στάθηκε μουδιασμένη στην είσοδο της τραπεζαρίας του εστιατορίου που στεγαζόταν στο ισόγειο του υπερπολυτελούς καταλύματος για τους τουρίστες.

Νωρίτερα, την ίδια μέρα, είχε λάβει ένα μήνυμα από τον Κρις Κοχέιν που τής ζητούσε να συναντηθούν και να μιλήσουν. Προς μεγάλη της έκπληξη, το παρέδωσε ο ξεδοντιάρης ναύτης  που κατέφθασε τις πρώτες πρωινές ώρες στη Βίλα της και ο οποίος την αιφνιδίασε με τον υπέρμετρο ενθουσιασμό του όταν την αντίκρισε. Φυσικά δεν κρατήθηκε και σχολίασε.
- Μαντάμ χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Σας παρακαλώ μην αμελήσετε την πρόσκληση του καπετάνιου, για το καλό όλων μας.

Έβγαλε το παλτό της, το δίπλωσε και το κρέμασε στο χέρι της. Είπε το όνομα της στον υπεύθυνο της υποδοχής που στεκόταν πίσω από το μαρμάρινο πάσο.

Εκείνος έλεγξε μια λίστα με ονόματα σε ένα ανοικτό βιβλίο και απάντησε λιτά,

- Σας περιμένουν.

Τής υπέδειξε με το χέρι του να προχωρήσει μέσα στην τραπεζαρία.

Έκανε μερικά διστακτικά βήματα και κοντοστάθηκε. Το βλέμμα της τόν έψαχνε στην τεράστια αίθουσα καθώς το μυαλό της στριφογυρνούσε γύρω από διπλωματικούς τρόπους και νομικές οδούς που είχε μελετήσει, για τους κανόνες που θα του έθετε, όταν θα του αποκάλυπτε την εγκυμοσύνη της.
Ήθελε να είναι ισότιμος κηδεμόνας για το μωράκι τους που μεγάλωνε μέσα της και την έκανε να ονειρεύεται και να χαμογελά κάθε μέρα, όλη μέρα.
Είχε σκεφτεί να του το κρύψει αλλά παραμέρισε την σκέψη. Θα ήταν μια άδικη πράξη για τον πατέρα αλλά και για το παιδί, μα και απαράδεκτη για τα δικά της βιώματα και αξίες.

Θέλησε να προετοιμάσει τον εαυτό της, γι αυτό έκανε αμέτρητους φανταστικούς διαλόγους και έπλασε σενάρια που υπέθεσε ότι θα εξελίσσονταν σε μια τόσο ιδιαίτερη συνάντηση.
Στάθηκε απέναντι από τον καθρέφτη της κρεβατοκάμαρας για ώρες, μιλώντας με το είδωλο της. Μα αποτύγχανε. Δεν γνώριζε τι να περιμένει, ειδικά μετά από την τελευταία επεισοδιακή επικοινωνία τους και την έλλειψη ανταπόκρισης στα γράμματά της.
Hταν αδύνατο να φανταστεί μια καλή κατάληξη.

Ανέκαθεν τα λόγια που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν το περιεχόμενο της σχέσης τους αποτελούσαν πολυτέλεια. Τελικά η μοναδική υπόσχεση που είχαν δώσει μεταξύ τους, εκείνη την πρώτη φορά που κτύπησε την πόρτα του σπιτιού της, ήταν πως δεν μπορούσαν να υποσχεθούν τίποτα ουσιαστικό ο ένας στον άλλον, θέτοντας την γλυκιά και συνάμα έντονη ερωτική σχέση τους στην ευχέρεια μιας απροειδοποίητης λήξης.