Forever mine ~ Pablo Gavi X Bankzitters

1.4- There he is

2 maanden later

Vandaag is de finale van het EK volleybal, en ons team speelt! Ik hoop echt dat we Europees kampioen worden. De finale spelen we tegen Italië, echt een goed team. De wedstrijd wordt gespeelt in Toulouse, Frankrijk. Net als alle andere wedstrijden dit EK. De wedstrijd begint over 1½ uur, en ik sta in de basis! Ik heb er echt veel zin in. Drie kwartier later is het tijd voor de warming up. Ik ben echt super fit vandaag. Het andere team staat ook al klaar, en zij zien er ook topfit uit. Een lange tijd later begint de wedstrijd eindelijk. Ik begin bij het net. De eerste paar punten zijn voor ons, en dan is er weer een reeks punten voor Italië. Echt een super spannende wedstrijd. Na 2 uur zijn we nogsteeds bezig. Het staat nu 2-2 in sets. In deze set staan de punten 17-18 voor ons. Nog 1 punt en we winnen de wedstrijd. Wij slaan op en de bal komt meteen terug. Hij wordt mooi naar het net gespeelt, en de bal komt bij mij terecht. Ik span mijn arm zo goed mogelijk aan en sla de bal zo hard mogelijk over het net. Italië heeft moeite met de bal verwerken, en hij valt op de grond. We hebben gewonnen!! We zijn gewoon Europees kampioen! Alle speelsters komen naar ons toe en we juichen. Het publiek gaat uit hun dak. Italië staat 6e van de wereld, en wij hebben gewoon gewonnen!

We blijven nog een tijdje op het veld om een cooling-down te doen. Het publiek stroomt de tribunes af, totdat er nog een paar mensen zitten. Ik kijk de zaal rond. Matthy en Robbie wachten waarschijnlijk buiten. En dan zie ik een bekent gezicht zitten op de tribune rechts. Het is Pablo! Na bijna een uur ben ik klaar en loop naar buiten. Pablo zat niet meer op de tribune. Ik loop richting de hekken en zie hem staan. Hij zwaait naar me. Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht. Hij lacht ook en ik loop naar hem toe.

*🇪🇦* "Jezus jij hebt echt goed gespeeld zeg!" zegt hij. "Haha dankjewel!! Maar waarom ben je hier eigenlijk?" vraag ik. "Nou na het gala vond ik het echt jammer dat ik je nummer niet had gevraagd, en ik wist na het gala natuurlijk dat je in het Nederlandse team zit. Voor vandaag waren er nog kaartjes beschikbaar en mijn vrienden zeiden dat ik echt moest gaan, omdat... ehm nou, omdat ik het blijkbaar altijd over je heb..." Ik kijk hem met open mond aan. "Echt waar? Ben je hier speciaal voor mij heen gekomen?" Ik voel dat ik een beetje begin te blozen. "Oh ja, voordat ik het vergeet, wat is je nummer?" vraagt Pablo. Ik vertel het hem, en hij slaat het op in zijn contacten. We praten nog even verder over van alles. "Ik ga even snel naar de wc. Wil je hier wachten?" vraagt hij. Ik knik en hij loopt weg. *🇪🇦*

Dan zie ik in mijn ooghoek Robbie en Matthy aan komen lopen. "Waar was jij?" vraagt Robbie. Matthy kijkt wat geïrriteerd. "We wachten al 2 uur op jou!" roept hij. Shit, helemaal vergeten. Ik wil nog iets zeggen, maar dan komt Pablo terug. Ik zie Robbie zijn ogen groot worden. "Omg Pablo Gavi!!" schreeuwt hij. Pablo schrikt een beetje en komt naast mij staan. Hij kijkt me vragend aan. "I'm your biggest fan!" roept Robbie er achteraan. Matthy steekt zijn hand uit naar Pablo. "Hello, I'm Matthy and that is Robbie. We are Senna's brothers." Pablo schudt zijn hand en snapt het. "Hey, nice to meet you!" zegt hij. De jongens praten nog wat met elkaar. Ik heb hem eindelijk weer gevonden.