"Liel!" na mulat ko ang aking mga mata dahil sa pag-tawag saakin ng aking madrasta.
Tamad akong bumangon at inayos ang aking sarili upang maka baba na, para kumain, ayaw nila kasi ni ipinaghihintay ang pagkain.
Nang tuloyan na akong makababa at maka-upo sa hapag ay kaagad na pinatong ni Tita ang puting plato sa aking harapan at sinalinan ng kanin saka hinayaan akong makapili ng uulamin.
"Hindi ka pa ba tapos sa nobela mo at tinanghali kana nagising?" iniling ko ang aking ulo para malaman niyang hindi pa ako tapos, hindi kasi ako maka pagsalita dahil ngumunguya pa ako ng aking agahan.
" Hay nakong bata, o'sya kumain kana diyan at ipapahanda ko na ang sasakyan para maihatid ko na kayo dahil may pupuntahan din ako." sabi nito at iniwan niya kami nina Annie sa hapag, ng matapos na kami ay inantay nalang namin si Tita na makatapos sa kaniyang ginagawa.
"You should be focusing your attention on your studies, not on that boring novel, that's not good for you." I looked at Papa who was complaining about my passion, umirap ako sa kaniya at inayos ang aking neck tie.
"I'm happy with what I'm doing, Papa, and one more thing, I don't need your opinion" I replied and got in the car first so that I wouldn't hear what he had to say.
Ilang minute pa ang lumipas ay sumonod na sila ni Annie saakin sa sasakyan.
"Pag-pasenyahan mo na ang papa mo, matatanggap niya din ang hilig mo." ani tita sa akin, ngabuntong hininga ako sa nag-cross ng aking braso.
"Kailan pa?" Tanong ko, batid kong hindi niya masagot iyon kaya naman ay itinuon ko nalang atensyon ko sa daan papuntang paaralan.
Tita Claudette and I grew closer over the years pass, mabait naman ito at hindi katulad nang napapanuod ko sa mga television na masasama, siya ang naging Karamay ko, suportado niya ang pag-susulat ko ng mga nobela at palagi kaming mag-kasundo sa lahat ng mga bagay, kaya parang ina ko din naman siya.
Nag-paalam kami ni Annie kay tita Claude nang maka-baba na kami ng sasakyan, ng maka-alis na siya ay kaagad akong nagtungo sa Herald office ng university para mapatuloy ang aking nobela na hindi ko pa natatapos ng umaga.
"Ang aga mo ngayon Felezario ah, may tatapusin ka no?" inirapan ko na lamang si Rheyz, kaibigan ko, maaga talaga ako dahil tatapusin ko pa ang novel ko para maka attend ako ng discussion sa major subject, wala namang quiz pero meron kaming training kay Atty. Salcedo, medyo strikto kasi siya at baka mapa-labas ako ng wala sa oras, Kahit ayaw ni papa na kuhanin ko ang pag-aabogado ay wala siyang magagawa dahil kahit anong pilit niya hindi talaga ako mag-dodoktor katulad niya.
pag-patak ng alas'nueve ay saktong natapos ko ang novel ko, kaya naman ay nagtungo na ako sa room na kong saan ang klase ko, nang maka-pasok ako ay kaagad akong umupo sa pang-huling upoan, masyado kasing crowded sa front seat, halatang pabibo, kaya sinco e.
a few minutes before the bell rang, so all the students entered followed by Atty. Salcedo, when he took down his bag, he immediately took out the book and faced us.
"What does a lawyer do?" kaagad niyang tanong at tinuro ako. "You Ms. Felezario?" tumayo ako at bumuga ng hangin.
"Lawyer also called attorneys, are tasked with advising their clients and representing them in civil and criminal cases. Their responsibilities span from simply offering legal advice to preparing legal documents on behalf of the client and ultimately representing the client in front of a court of law." I answered, he nodded and opened his book and then immediately faced me.
"what is stated in Article VIII of the Judicial department in section 7 in the first paragraph." napalunok ang ng mabigat at nagbuga ng hangin, kinakabahan man pero sinagot ko naman.
"It is stated that no person shall be appointed Member of the Supreme Court or any lower collegiate court unless he is a natural-born citizen of the Philippines. A Member of the Supreme Court must be at least forty years of age, and must have been for fifteen years or more a judge of a lower court or engaged in the practice of law in the Philippines." sagot ko kinakabahan akong nag-antay ng kaniyang reaction if mali ba o tama ang aking naisagot.
"Excellent Ms. Felezario, Uno." puri niya sa akin.
Nakahinga na ako nga maluwag ng pina-upo niya na ako at nagtawag pa ng iba para mag participate, matapos niyang mag discuss at mag-bigay ng quick feedbacks sa amin ay nag-paalam na ito.
Nag unat-unat ako at niligpit na ang aking mga gamit saka inilagay sa aking bag, paglabas ko ay bumungad sa akin si Rheyz na may dalang snacks.
"Ano, kamusta?" Nakangiti niyang tanong sa akin at ibinigay ang snacks na binili niya habang naglalakad kami sa hallway papuntang club's room namin.
"Okay naman, uno daw ako." Sagot ko na siyang ikina-tili niya, kaagad ko naman na natakpan ang kaniyang bibig para matahimik ito.
"Ano kaba, minimize your voice naman, para naman nasa palengke ka, tch." Ani ko.
"Sorry naman, masaya lang ako para sayo." Umirap naman ako at pumasok na sa club's room.
"Para naman hindi ka sanay na uno palagi ang marka ko kay Atty. Salcedo." I said as I placed my bag on a chair near the board.
"Still I'm so proud of you." She said to me, I shrugged my shoulders and sat down to start studying the other cases given to us.
"Tch"
I hope dad will be just as proud and happy if he knows that my score is that high, hinihiling ko na sa bawat araw ay matatanggap niya din ang kursong kinuha ko, alam kong meron siyang rason kaya't ganon nalang siya ka hindi sangayon noong nalaman niya na gusto kong kumoha ng Law.
Naiintindihan ko naman na nag-aalala siya sa akin dahil para lang daw inilagay ko sa hukay ang isang paa ko, dahil ganon nalang ka delikado ang pag-aabogado, dahil hindi mo ma sisigurado kong ma-ipapanalo mo ang bawat kaso na maibibigay sayo.
But the case here is that he did not explain to me what his reason was for not wanting me to be a lawyer.
I closed my book when I heard the bell ring, Rheyz said goodbye to me and said he had a family gathering to go to, I was left alone because I locked the room and went to the bookstore to look of the new Crime Novel.
Ilang minuto akong nag-hanap at meron akong nakita na libro, ngayon ko lang ito nakita, at siguro ay kasama new arrivals, maganda ang prologue at ang genre, kahit merong comedy okay na din.
Pinatong ko muna ito dahil ni-check ko muna sa wallet ko ang aking card kong nariyan nga ba, napangiti ako ng makita ko ang card ko doon.
I closed my wallet and was about to take the book to stand in line and pay, but the smile on my lips was gone when someone also held the book.
Hinila ko ito papalapit sa akin, nainis naman ako dahil hinila niya din sa pakanya, ilang ulit namin iyong ginawa at nang hindi na ako makatiis ay hinila ko ng malala dahilan kaya't na tumba ako.
"What the-"
"Give it to me miss, I'll pay you double just give it to me, I've been waiting for it for a long time." Umirap ako dahil sa sinabi niya, halata naman na mayaman siya dahil sa kaniyang accent sa pag-sasalita ng english.
"I found it first, so it's mine." Sagot ko at niyakap ng mahigpit ang librong hawak ko.
"I will pay you triple." Kaya niya talagang mag-waldas ng pera para lang sa 300 plus na libro? What the freaking f?
"I don't need your money, I have plenty of it, I got it first so it's mine." I said and stood up and then turned away from him to pay for the book I was going to buy.
Hindi ko naman kasalanan na nahuli siya, edi kung maaga siyang nagpunta rito ay sana siya pa ang naka-bili.
Lumabas ako ng bookstore na naka-ngiti nag-para ako ng taxi para maka-uwi na.
----------
-------
----
--
-
