Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~
(1998) Soğuk bir kış gecesinde, oturma odasında babanın eve gelmesini beklerken resim çiziyordun. Bir güneş, bir ağaç, bir ev.. Ve aile. Kendini, babanı ve hayatın boyunca göremeyeceğin bir kadını çizdin. Anneni. Başını kaldırıp saate baktın. 22.38.. Baban şu sıralar hep geç gelmeye başlamıştı endişe ediyordun tabi. Endişe hakkında babanla konuşmuştun, sana endişelenmemeni söylemişti. Ama bunu nasıl yapabilirdin? Resimde son dokunuşlarını yaptıktan sonra resmi kaldırıp resime doğrudan baktın. Klasik bir çocuğun elinden çıkan bir resim.
Kapı açılınca heyecanla kapıya döndün. Gülümsedin ve yerinden kalktın.
"Baba!"
Dış kapıya doğru yöneldin ve içeriye giren babanı gördün. Parlak bir şekilde gülümsedin ve ona sıkıca sarıldın. Baban sırtını sıvazladı ve seni kucağına aldı.
"Yine geç geldin."
Babandan kendince hesap sormaya başladın.
"Üzgünüm, Kirumi. İşler yoğun."
Kirumi. Kirumi? Annenin adı bu. Baban boğazını temizledi ve kendini düzeltti.
"Megumi."
Ardından seni kucağından indirdi ve oturma odasına gitti. Doğru düzgün yürüyemiyordu. Yorgunluktan mıydı?
Babanın peşinden koşup oturma odasına gittin. Onun yanına oturup çizdiğin resmi babana heyecanla gösterdin. Baban elindeki resmi aldı. Resime uzun uzun baktı.
"Nasıl olmuş?"
Heyecanla sordun. Baban, sana döndü ve hafifçe gülümsedi.
"Çok.. Çok güzel."
Saçını karıştırdı. Kıkırdadın. Ardından eli yanağına kaydı. Sıcak elleriyle yanağını okşadı.
"Annene benziyorsun."
Kısık bir tonla konuştu. Bunu daha önce defalarca söylemişti..
"Her gün, Her saat, Her dakika geçtikçe.."
Diğer elinide yanağına koydu.
"Ona daha çok benziyorsun."
Babanın yanaklarından aşağı kayan parlak göz yaşlarını farkettin. Ağlıyordu.
"Baba.."
Baban yanaklarını sertçe okşamaya başladı. Canının yanıyordu. Ellerini babanın ellerinin üstüne koydun.
