Arda Güler | FanFic

12

Bir şeye çok sahip olmak istiyorsanız bedelini, getirdiklerini, götürdüklerini ve sorumluluklarını göze almalıymışsınız. Ne olursa olsun.

Sevgi, aşk, para, başarı.

"Arkadaşlar gecesi mükemmel geçiyor!" dedi Eylül bağırarak. Demir'in yanına geçti ve kıvrıldı.

Haber vermeyi unuttum değil mi?  Demir'in konuştuğu kız aslında Eylül'müş.

Efe ve Irmak takılıyorlar basketboldan söz ediyorlardı.

Arda ve ben ise karşılıklı oturmuş konuşuyorduk. Aynı evin içinde 6 arkadaştık. Kimisi senelerdir ailemdi, kimisi bir anda hayatıma girip her şeyi değiştirendi. Birileri sizin aileniz olmadıysa başkalarına ailem diyebilmeninde bedelini öderdiniz.

Hayatımdaki tüm olumsuzluklara  göğüs germiş hepsini tek tek atlatmış olan ben artık mutluydum.

"Abi bu turnuvalar n'olacak?" dedi Efe.

"Ya götürecekler şampiyonaya ama neresi olur bilmiyoruz şimdilik. Belki geçen seneki gibi hep birlikte gideriz." dedi Eylül.

"Çok güzel olur ya bu ekip ayrılmasa." dedi Demir.

Sohbet derinleştimişti. Dedikodular oyunlar derken saat gece yarısını geçiyordu. Eylül gitmesi gerektiğini söyleyip ayrıldığında Demir'de çok beklemeden onun peşinden gitti.

Irmak ve Efe'de çok geçmeden gittikten sonra saat çok geç olmuştu. Uykum bastırıyordu.

"Arda yarına planın var mı?" diye sordum.

"Hayır yok neden?"

"Gitme, burada kal. Beraber uyuruz."

"Efsane fikirmiş. Ben kalıyorum o zaman."

Gülümsedim.

Arda'ya abimin burada kalan pijamlarından birini verdim. Bende pijamalarımı giydim.

Mutfağa gidip bir bardak su içtim. Odama döndüm. Arda bekliyordu.

"Çok yakışmış ya, abime benzedin."

"Sen öyle diyorsan tamam o zaman."

Yorganımı kaldırıp içine girmiştik. İkimizde mum gibi uzanıyorduk. Sarılarak uyumayı hayal etmiştim..

Arda eliyle uzanıp elimi tuttu. Beni kendine çekti. Kolunu attı. Tam şuanda sarılıyorduk. Aynı zamandada uyuyorduk..

Gece yarısı olmayıdı. Nefes alamıyordum. Göğüsüm sıkışmaya başlamıştı. Yatakta oturur pozisyona geldim.

Tişötümün içinden bir şeyler yapan bir el hissettim. Bir şey oldu ve göğsüme giren tüm ağrı gitti. Bense hiçbir şey olmamış gibi uyumaya devam ettim.

Sabah gözlerimi açtığımda onunla uyanmak kadar güzel bir şey olmadığını fark etmiştim. Her şey o kadar hızlı değişmişti ki gerçekliğini ayrırt edemiyordum.

Arda'nın yanağına küçük bir öpücük kondurmamla uyandı.

"Günaydın." dedim ve gülümsedim.

Gözlerini açıp gülümsedi. Gözlerini geri kapattı. Ellerim karnına doğru gitti. Gıdıklamaya başladım.

Bir anda uyandı. Gülümseyerek konuştu. "Ada dur. Ada.." gülmeye başlamıştı. Bir anda bizi döndürdü ve kollarını iki yanıma koydu.

Üstümdeydi. Bu sefer o beni gıdıklamaya başlamıştı. "Arda tamam dur. Özür dilerim gerçekten." Biraz daha gıdıkladı ama sonunda o da durmuştu.