İyi okumalar dilerim, oy ve yorum atmayı unutmayın.
Öpüldünüz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arman'dan
Kendimi bulduğum orman ile yutkundum, etrafıma baktım tedirgin bir biçimde.
Duyduğum ağlama sesi ile kaşlarım çatılırken yürüdüm, ormanın kan dolu olması ile korkuyla adımlarım arttı.
Düzlüğe geldiğimde etrafın yine hayvanlarla dolu olması ve ortalarında duran Atlas ile gözlerim şokla açıldı.
"Atlas!" dedim endişeyle, canı mı yanıyordu?
Atlas'dan duyduğum hıçkırık ve acılı haykırışla ona doğru koşsamda hiçbir zaman ulaşamıyordum sanki bir şey beni tuttuyordu.
Ne kadar çabalarsam çabalayayım, haykırayım Atlas'a ulaşamadım ve çaresizlik beni bitirdi.
Atlas kan olmuş üstü ile ağlaması daha da artarken, çığlıkları o kadar artmıştı ki gözlerim doldu.
"Atlas!" diye aniden gözlerimi açıp dirseklerim üzerine doğrulduğumda bana endişeyle bakan yüz ile yutkundum.
"Arman.. iyi misin? İsmimi sayıklıyordun, kabus mu gördün?" dedi Atlas, saçları uykudan dolayı kabarıp birbirine girmişti ve gözleri uyku doluydu.
Endişeyle yüzümü süzerken bir yandan da terli saçlarımı geriye itirdi, birkaç saniye sessizlikle nefeslerimi düzenlemeye çalıştım.
Anlaşılan ormanda yaşanan o andan etkilenmeştim, bana endişeyle bakan bedeni kollarımla sardım.
Kafasını omzuma yaslarken ben ise sırtını sıkıca sardım, o ise sessizce üzerimde ki şoku atmamı bekledi.
"Ben sadece kabus gördüm, önemli değil ne de olsa sen buradasın." dedim sakinleşen kalbim ile rahatça nefes verdim.
"Hmhm, anlatmak istersen buradayım." dediğinde gülümsedim, saçlarına bir öpücük kondurduktan sonra hâlâ karanlık olan gökyüzüne baktım.
İsviçre'ye geleli bir hafta olmuştu, hayvanlarla ve orman için inşa edilen duvar ile uğraşmıştık.
Bu dönem boyunca Atlas ile yaşamaya bayılmıştım, bazı zamanlar ısıra ısıra sevesim geliyordu.
Sakince uyuyan bedenin sırtını okşadım hafifçe, bu onun hakkında öğrendiğim yeni bir şeydi.
O da sırtını okşayınca uykusunun gelip sakinleşmesiydi, o kadar tatlıydı ki.
Üzerimizden hafifçe kaymış örtüyü düzeltikten sonra uykuya geri dönmeden önce saçlarına hafif bir öpücük kondurdum.
....
Atlas'dan
Hayran bakışlarla telefonla konuşan adamı izlerken bir yandanda üzerine reçel sürdüğüm kızarmış ekmeği kemiriyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Atlas Karya| Gerçek Aile
Teen FictionDoğa fotoğrafçısı olan Atlas bir gün garip bir telefon alır. "Nesin sen?" diyen adama anlamazca baktım o ise beni ve omzumda ki Hermes'i süzdü. "Nesin sen küçük prens falan mı?" dedi ve devam etti. "Omzunda bir tilki var, en sevdiğin çiçek g...
