The End

1.Bölüm

Korkuyorum  . Yaşamaktan bile korkuyorum artık  . Her şeyin bitmesine sayılı günler kalmasına rağmen biliyorum ki bir şey olacak ve bu sefer statü hiç bir işe yaramayacak  .

"Gökçen kızım okula geç kalacaksın hadi çık artık  ."

"Tamam anne ."

Malikane'nin bahçesine çıkmış arabaya doğru gidiyordum  . Sağanak beni bekliyordu heralde bundan daha berbat bir gün olamazdı çünkü .

"Buyrun küçük hanım  ." Nihayet şöförün sesiyle kendime geldim ve arabaya bindim  .

                              *                  *               *
Gün sonunda her ne kadar yorgun , bunalmış vb. hisler içerisinde olsam bile ailem gerçekten çok meşgul oldugu için onlarla  konuşamıyorum benimle uğraşmaktan çok daha önemli işleri var çünkü  . Ve benimde ailemi saçma dertlerim ile uğraştırmaktan çok daha önemli işlerim var  . Onların statüsünü korumak gibi  .
En son başlarına bir iş geldiğinde bu benim geçen seneki hatalarımdan -ileri geri konuşmamdan- dolayı olucaktı ama resmen 14 yıldır şans ilk kez yüzüme gülmüştü de kılpayı ile kurtulmuştum   .

"Geldik küçük hanım , buyrun ." Korumanın sesi ile kendime geldim zaman gerçekten hızlı geçiyordu .

Malikaneye girip . Odama çıkıp üstümü değiştirip salona indim anneannemler bile gelmişlerdi  .

"Hoşgeldiniz efendim ."

"Hoşbulduk kızım , hoş bulduk ." Sesi sinirliydi Allah bilir ben gelmeden önce ne olmuştu ?

"Ne oldu ? Bir sorun mu var ?"

"Baban bakanlıkta ki işine geri dönemeyebilir ."

"Demek ki bu sefer illegal yollar işe yaramayacak  ." Ve bana fısıltı gibi gelen bu sesim sanırım pekte fısıltı değildi  .

"Haddini bil Gökçen ."

"Iyide biz babamın maaşıyla değil şirketten gelen para ile geçinmiyor muyuz ?"

"Babanın maaşı bir işe yaramıyor diye babanın kötülüğünü mü istemen lazım illa ?"

"Hayır ben öyle bir şey demedim ki ."

"Tamam kapatın konuyu ben gerekirse daha sonra ona hesabını sorarım ." Babam nihayet konuşmuştu ama ses tonuna bakılırsa bu Benim pek hayrıma olmayacaktı.