zeyno'dan
duyduklarım karşısında daha fazla ayakta duramadım ve yere oturup ağlamaya başladım ama yüzüme kapanan eller ile kafamı kaldırdım ve çağrı ile göz göze geldim sonra o güzel sesini duydum
Çağrı:zeynep güzelim iyi misin?
Zeyno:b-ben özür dilerim inanmadım sana
Çağrı:zeynep bana bak güzelim sadece gözlerime bak
Zeyno:çağrı
Çağrı:efendim
ama zeyno konuşmadan çağrı'ya sarıldı ve ağlamaya devam etti o sırada diğerleri ise gelmiş onları izliyorlardı
Cemre:acaba yanlarına mı gitsek
Berk:hiç gerek yok güzelim onları yalnız bırakalım konuşup düzeltsinler aralarını
Duru:berk'e katılıyorum
Sinan:berk bak bu kız yine üzecek çağrı'yı
Berk:olmayacak öyle birşey sinan çünkü zeyno hayla çok seviyor çağrı'yı görmüyor musun?
berk'in dediği şeyle sinan ağlayan zeyno'ya bakıp tebessüm etti çağrı ise zeyno'yu kucağına alıp odaya götürdü ve yavaşça yatağa yatırdı
Çağrı:iyisin demi
Zeyno:çağrı ben özür dilerim inanmadım sana bırakıp gittim
Çağrı:şu anda bunun bir önemi yok zeynep sen iyi ol yeter
çağrı'nın dediği şeyle yatakta doğruldum ve elinden tutup yanıma oturmasını sağladım sonra ise elimi yanağına koyup okşamaya başladım
Zeyno:çok üzdüm seni
Çağrı:keşke sadece üzseydin zeynep sen beni paramparça ettin
Zeyno:ben böyle olsun istemedim çağrı affet beni
Çağrı:güven benim için çok önemli zeynep kendi annem bile inanmadı bana seninde inanmaman o kadar koydu ki
çağrı'nın dediği şeyle zeyno'nun gözünden bir damla yaş düştü
Çağrı:o zamanlar 7 yaşındaydım babam ile annem yine kavga ediyorlardı sonra daha şiddetli kavga etmeye başladılar bende öylece durmuş onları izliyordum sonra
çağrı birden durup yutkundu o yüzden elinden tutup kızarmış gözlerine baktım
Zeyno:zorlanıyorsan anlatma çağrı üzülmene dayanamıyorum
Çağrı:anlatmak istiyorum ama sadece dinle olur mu?
Zeyno:peki
Çağrı:annem o sinirle babamın ona aldığı vazoyu kırdı ama farketmedi sonra babam evden gitti annem ise yerdeki kırık vazoya bakıyordu sonra sinirle bana dedi ki bunu sen mi kırdın
Zeyno:ç-çağrı
Çağrı:annem inanmadı bana zeynep ne kadar ben kırmadım desem bile inanmadı beni odaya kilitledi cezalısın dedi inanmadı bana
çağrı birden karşımda ağlamaya başlamıştı o yüzden onu kendime çekip sarıldım ve saçlarından öptüm
Zeyno:ne olur ağlama
Çağrı:sende bana inanmadım zeynep bırakıp gittin
Zeyno:ben bilmiyordum çağrı özür dilerim
Çağrı:sana da hak veriyorum biliyor musun annesinin bile sevmediği çocuğu sen neden sevesin ki demi
Zeyno:çağrı ne olur böyle konuşma ben seni çok seviyorum
Çağrı:sen beni sevseydin gitmezdin zeynep o yüzden birbirimizi kandırmayalım
Zeyno:çağrı yapma
zeyno'nun dediği şeyle çağrı gözyaşlarını silip ayağa kalktı
Çağrı:ben gideyim sende dinlen
Zeyno:affetmeyecek misin beni çağrı
Çağrı:ben senin yüzünden çok şey yaşadım zeynep hatta hasta bile oldum hayla beynimde bir tümör var o yüzden affedemem seni üzgünüm
Zeyno:sana sadece zaman vericem çağrı
Çağrı:keşke herşey zamanla düzelse demi zeynep
Zeyno:o ne demek şimdi çağrı
Çağrı:zeynep biz bundan sonra olamayız o yüzden beni unutsan iyi edersin
Zeyno:hayır çağrı ben seni asla unutmam saçma sapan konuşma
Çağrı:neyse ne zeynep sen biraz dinlen gerekirse sonra yine konuşuruz
çağrı'nın dediği şeyle hemen ayağa kalktım ve elinden tutup kendime çektim sonra ise dudaklarına yapıştım ve nazikçe öpmeye başladım ama ne kadar çaba sarfetsem bile çağrı asla karşılık vermiyordu o yüzden geri çekildim
Zeyno:ben özür dilerim bir an tutamadım kendimi
Çağrı:bir daha yapma zeynep canımı acıtıyorsun
Zeyno:eğer biz ayrı kalmaya devam edersek canın daha çok acıyacak çağrı
Çağrı:benim seninle birlikteyken de canım yeteri kadar acıdı zeynep
çağrı'nın dediği şeyle zeyno kafasını eğdi çağrı ise kapıyı çarpıp gitti
aşklarım sizi kıramadığım için bir bölüm daha attım ayrıca yakında yeni bir zeyçağ kitabı gelecek beklemede kalın
