منشی لیام از اینکه اون بیمار از اتاق درنیومده بود، تعجب کرد. اونها یک ساعت تمام بعد تموم شدن برنامه زین داشتن راجبش صحبت میکردن. لیام فکر میکرد که فقط خودش به اون اندازه به زین علاقه داره و حالا کسی رو پیدا کرده بود که پا به پاش داشت راجبش بحث میکرد.
نایل خیلی خوب ادای زین رو درمیاورد. حتی چهره اش موقع خندیدن رو. لیام هم از معاشرت با نایل به وجد اومده بود. منشی در زد
- آقای پین متاسفم که مزاحمتون میشم ولی بیمار بعدی اینجا منتظرتون نشسته!
+اوه شوت...کلا یادم رفته بود که بیمارای دیگه ای هم دارم...*کمی صداشو بلند تر کرد* پنج دقیقه فرصت بده بعد بفرستشون!
رو به نایل کرد و گفت
+خیلی خوشحال شدم از ملاقات باهات...هرچند بیشتر فن کلاب زین بود تا جلسه تراپی!
=م م منم خوشحال شدم از دیدنتون. به امید دیدار!
+خدانگهدار نایل...راستی بگو جیمز جلسه بعدیتو جمعه از ساعت سه بنویسه که هم تراپیمونو بکنیم و هم برناممونو گوش کنیم.
=چشم...خدانگهدار.
نایل با لبخند از اتاق خارج شد. زنی که منتظر خروجش نشسته بود پاشد. نایل سمتش نگاه کرد و گفت
=ببخشید اگه زیاد وقتتونو تلف کردم.
×نه مشکلی نداره...
نایل به سمت میز منشی رفت.
=آقای پ پ پین گفتن که هفته بعد همین روز ساعت س س سه بعد از ظهر...هزینه چقدر شد؟
-هزینه ای قرار نیست پرداخت کنین.
=چی؟...چرا؟!
-آقای پین گفتن که هزینه اش قبلا پرداخت شده. پس نیازی نیست هزینه ای بگیریم ازتون.
=باشه پس... به امید دیدار.
-همینطور...
و با لبخند نایل رو بدرقه کرد. نایل به خیال اینکه کریس هزینه رو پرداخت کرده، با خیال راحت از ساختمون خارج شد. تصمیم داشت راه طولانی تا خونه رو قدم بزنه. حداقل فکر میکرد که میتونه. اما بعد طی کردن بخشی از مسیر هوای سرد اجازه بیشتر پیش رفتن رو بهش نداد.
خودشو به اولین ایستگاه اتوبوس ممکن رسوند و منتظر اتوبوس موند. وخوش شانس بود که بعد چند دقیقه اتوبوس رسید و اون بدن تقریبا یخ زدشو داخل اتوبوس برد. صندلی خالی زیاد ببود پس تصمیم گرفت جایی بشینه که از در دور باشه.
زن میانسالی هم کنارش نشست. بعد گذشت مدت کمی، یخ بدنش وا شد و راحت سرجاش نشست. زن ازش پرسید
-هی خوشتیپ... ایده ای برای کادو کریسمس داری؟!
نایل متعجب به دور و برش نگاهی انداخت
YOU ARE READING
CAN YOU HEAL?
Fanfictionتلاش های تراپیست مورد اطمینان نایل، "لیام پین"، تا کجا میتونست فقط به نیت کمک بهش باشه؟! GAY SYNDROME IDEA!
