Dear Harry

Προλογος

"Harry σε παρακαλω πρεπει να ηρεμησεις"λεω στον θυμωμενο Harry και κλεινει τα ματια του.

"Υποσχεθηκες...Γαμω εκανες μια υποσχεση!"Φωναζει , η φωνη του να σπαει στο τελος δειχνοντας μου οτι ειναι ετοιμος να κλαψει.Ναι εκανα μια υποσχεση αλλα περασε τοσο καιρος.

Δυο χρονια , δυο μοναχικα χρονια , τον περιμενα , του εστελνα , αλλα ο ανθρωπος εγκαταλειπει.Για δυο χρονια επεφτα στο κρεβατι και ενιωθα το κρυο στρωμα.Δεν ηταν εκει να με αγκαλιασει , να με φιλησει και να μου πει ποσο με αγαπαει , τον χρειαζομουν αλλα δεν ηταν εκει.

"Αφηνεις το παιδι μου σε αλλον!"γρυλιζει και δακρυα κυλουν απο τα ματια μου.

"Harry σε παρακαλω, το παιδι μπορεις να το βλεπεις αλλα εμεις , εγω Harry δεν αντεχω.Δεν ξερεις ποσο διαφορετικος ηταν ο πονος οταν μου εκανες ερωτα με το οταν δεν ησουν διπλα μου.Η μοναξια , η σιωπη Harry ποναει πολυ περισσοτερο"

"Eva μωρο μου το ξερω, ξερεις πως ηταν εκει μεσα; Το κρυο , η ησυχια , η ησυχια με τρελαινε , σε εβλεπα παντου Eva αλλα ποτε δεν μπορουσα να σε αγγιξω"

Οχι.Δεν μπορω να το κανω αυτο "Δεν μπορεις να με λες μωρο σου πια Harry , τελειωσαμε.Ηρθε η ωρα να φυγεις.Συγνωμη για ολα"ανοιξα την πορτα και αποφευγοντας να τον κοιταξω.Απλα τον χρειαζομουν εξω απο το σπιτι μου.

"Που ειναι η κορη μου; Εχω το δικαιωμα να την δω , να ξερει οτι ειμαι ο μπαμπας της"

"Φυγε"

Δεν κουνηθηκε ομως απο την θεση του.Απλα με κοιταζε.

"Harry ειπα φυγε τωρα!"