Dear Harry

Κεφαλαιο 7

"Harry βγες εξω τωρα!" φωναζω για ακομα μια φορα και τοτε ειναι που κατεβαινει κατω ο Tom. Γαμωτο!

"Τι στο καλο;" φωναζει καο ερχεται μπροστα μου.

"Αυτος ειναι που σε πηδαει και λεει η κορη μου μπαμπα;" γρυλιζει και δεν ξερω αν εχω το κουραγιο να τον κοιταξω στα ματια. Δεν ξερω τι θα δω. Θυμο; Λυπη; Αλλα κανω το λαθος και τον κοιταω. Τα ματια του εχουν κλεισει ελαφρως και αναστεναζει βαρια. Οταν ανοιγει ξανα τα ματια του ειναι σαν να βλεπω την ψυχη του να καταρρει μπροστα μου. Ω Harry δεν επρεπε να φυγεις ποτε.

Σηκωνω το χερι μου για να χαιδεψω το μαγουλο του και οταν τον ακουμπαω νιωθω σαν να ξαναγιεννιεμαι. Γερνει το προσωπο του στο χερι μου και ειμαι ετοιμη να τον αγκαλιασω και να του πω ποσο μου ελειψε , οταν ενα χερι και συγκεκριμενα του Tom με τραβαει πισω στην πραγματικοτητα.

"Harry αρκετα την πληγωσες. Φυγε απο το σπιτι μας" ο Tom λεει και ο Harry πνιγεται.

"Σπιτι σας; Δεν καταλαβα. Απο ποτε το σπιτι ΜΟΥ εγινε σπιτι ΣΑΣ;"

"Απο τοτε που την εγκατεληψες!" φωναζει ο Tom και ο Harry γυρναει και τον κοιταει.

"Εσυ ομως βρηκες την ευκαιρια να παρεις οτι ειναι δικο μου" βλεπω τον Harry να σφιγκει τις γροθιες του και το σαγονι του και φοβαμαι οτι θα τον δειρει.

"Πηρες την κοπελα που αγαπω , το σπιτι μου και την κορη μου! Πηρες την ζωη μου μπασταρδε!" λεει πληγομενος και πραγματικα. Ο Tom ειχε αντικαταστησει τον Harry. Ειχε την ζωη του Harry. Θεε μου τι εκανα;

"Εγω πηρα την ζωη σου και εσυ πηρες την ζωη του τρελου" λεει ο Tom χαμογελοντας αλλα ο Harry δεν του δινει σημασια. Αντιθετως ερχεται σε εμενα και με κοιταει.

Τοποθετει τα χερια του στα μαγουλα μου και γλειφει τα χειλια του.

"Εισαι δικη μου , αυτο που εχεις τωρα δεν ειναι σωστο. Εγω ειμαι ο αντρας της καρδιας σου , της ψυχης σου. Εγω θα επρεπε να μενω εδω μαζι σου και να σε κραταω στην αγκαλια μου. Εγω θα επρεπε να ειμαι ο πατερας της Darcy οπως θα επρεπε." λεει και δακριζει. Ω Harry το ξερω , το ξερω οτι εσυ εισαι και παντα θα εισαι.

"Harry εγω..."παω να πω οτι τον αγαπω αλλα με σταματαει.

"Σ'αγαπω Eva αλλα θα φυγω. Θα φυγω μεχρι να σκεφτεις τι θελεις μωρο μου. Θα σου αφησω την διευθυνση μου και το κινητο μου και θα περιμενω την αποφαση σου ενταξει;" με κοιταει καθως χαδευει τα μαγουλα μου και σκουπιζει τα δακρυα που δεν ηξερα καν οτι τρεχουν.

"Ενταξει" προσπαθω να χαμογελασω αλλα ειναι ματαιο. Σκυβει και αφηνει ενα φιλι στην ακρη των χειλιων μου και γυρναει και εξαφανιζεται κλεινοντας την πορτα πισω του.