All For Show (COMPLETED)

Chapter 27

Chapter 27

"I'm sure okay lang si Tito," sabi ni Jana habang nagda-drive siya. I was thankful na kahit may ginagawa siya ay sinamahan niya pa rin ako. I didn't know what I'd do without her. I was so thankful for her presence in my life.

Hindi ako sumagot.

I didn't know that.

I didn't know kung okay lang si Papa. I hated that I was overthinking things na kung iyong paguusap ba namin dati ay pangitain na aalis na siya? Tangina lang kung ganon.

Huminga ako nang malalim.

No, I needed to be calm.

I needed to be level-headed now more than ever.

"Na-text mo ba si Pablo?" Jana asked.

"Yes."

"Okay," she said. "Sa tingin mo sino iyong kumuha ng video? And anong video iyong sinasabi nila?"

I remained silent because I didn't want to talk about that. Sigurado ako na wala akong sex video dahil never ako pumayag sa ganoon. Call me paranoid but I don't even take nude photos because of the fear na baka manakaw iyong cellphone ko at kung ano ang mangyari.

I was confident na walang sex video. Kung meron man, ang pinaka-naisip ko lang ay iyong sa sasakyan nung ginawa namin ni Pablo. But then again, so fucking what? He's my boyfriend. I was a fucking adult. So what if I have sex?

Some people really needed to get a life. Lalo na sa pamilya ko na mukhang obsessed sa akin.

"Jana," pagtawag ko sa kanya nang makarating kami sa hospital.

"Yes?"

"I know you love me, but please, be calm inside, okay?" sabi ko sa kanya. "Iyong safety ni Papa iyong importante sa akin ngayon. I really don't have the energy to deal with anything else right now."

Tumango siya.

Sinabi na sa akin ni Vie kung nasaan si Papa. He's still in the operating room. Pagdating namin sa waiting room sa labas ay agad na nakita ko na nandon iyong mga kamaganak namin. Nandun din si Mama at si Therese. Nakita ko kung paano napailing at nagbulung-bulungan sila.

"Bili lang ako ng coffee," sabi ni Jana pero mas ramdam ko na gusto niyang umalis dahil hindi niya mapigilan ang sarili niya. Siya iyong tipo ng kaibigan na mas galit kapag inaagrabyado ka.

Walang bakanteng upuan kung hindi sa tabi ni Therese. Naglakad ako papunta roon at naupo. I just wanted to be here for Papa. Kailangan ko lang malaman na okay siya. I already sent a request for leave dahil hindi ako aalis dito hanggang hindi ko sigurado na okay talaga siya.

He's the only family I got left.

Itong mga tao sa paligid ko? They're not family. Family is someone who's always there—someone who's got your back. Hindi sila 'yon kasi sila iyong mga tao na mas gusto kang husgahan, gusto kang hatakin pababa. Sila iyong tao na pamilya ka lang kapag may gustong makuha sa 'yo. Na kapag nag-set ka ng boundaries mo, ikaw pa iyong masama.

So, no, hindi ko sila pamilya. Si Papa lang ang pamilya ko rito.

"Ang kapal lang din ng mukha mong magpakita rito," sabi ni Mama.

I remained silent. I should be the one who's mad dahil kung hindi pa sinabi ni Vie sa akin, hindi ko pa malalaman na nandito sa hospital si Papa. Hindi ko pa malalaman na bida na naman ako sa group chat ng pamilya namin.

To be completely honest, wala akong pakielam kung anuman ang sinasabi nila sa group chat na 'yon tungkol sa akin—nagkaroon lang ako ng pakielam dahil nadamay na si Papa.