Black Birds | Taennie

5. Bölüm

       İşte şimdi sıçtım. Onlarla tek başıma dövüşemezdim. "Etrafınızda 10 koruma daha var. 5'i Wonyoung'un 5'i benim arkamda. Kaçmanız imkan-" Hyunjin'in sözünü tamamlamasına izin vermeden sağ taraftaki dükkana doğru koştum. Giderken yanından geçtiğim masaları düşürüp onları yavaşlatmaya çalışıyordum. Wongyoung çalışanlardan özür dileyip parasını vereceğini söylerken Hyunjin ve 10 koruma peşimden geliyorlardı. Bazıları takılıp düşmüş olduğundan geriye birkaç tane kalmıştı sadece. Kaçmam imkansızdı. Yinede deniyordum. Dükkanın arka kapısızdan çıkıp yaya geçidinden koşarak geçtim. Hyunjin o kadar hızlıydı ki aramızda sadece birkaç metre vardı. Arkama baktığımda sadece Hyunjin'in peşimde olduğunu fark ettim. Korumalar trafik yüzünden kavga ediyorlardı sanırım. Aramızdaki mesafe gitgide azalmaya başladı. Beni yakalayacaktı. Daha hızlı koşmaya çalışıyordum ama olmuyordu. Hyunjin yaklaşıuor mu diye bakmak istedim ve önümü döndüğümde bir araba bana çarpmak üzereydi. Neyseki Hyunjin üniformamdan tutup geri doğru çekti. Şiddetli bir kol ağrısı hissettim. Hyunjin'e baktığımda dizini tutup kalkmaya çalışıyordu. Beni kurtarmaya çalışırken kendiside yere düşmüştü sanırım. Yarasının verdiği acı onu yavaşlatacaktı ve bende kaçabilecektim. Ayağa kalkmaya çalıştım. Kolum çok sızlıyordu. Hızlıca koşmaya başladım. Arkamı döndüğümde ise insanlar oraya toplanmış, Hyunjin insan selinin arasından yarası ile çıkmaya çalışıyordu. Kaçtığımı düşünerek telefonumu çıkardım.

Siz
TAE AZ ÖNCE ÖLÜYORDUM
BABAM BENİ BULMAK İÇİN ADAM GÖNDERMİŞ.
Ama kaçtım🖒
Siktir kaçamamışım

Karşımda Wonyoung ve korumalar duruyordu. "Buraya kadar efendim. Babanız sizi bekliyor." Ahh hayır yeniden başlıyoruz. "Babama söyle ben evlenmek falan istemiyorum. O evede geri dönmeyeceğim. Beni rahat bırakın.". Her ne kadar rahat bırakmayacaklarını bilsemde bir umut deniyordum işte. "Wonyo... yakalamışsın.... bacağım... ölücem sanırı...." arkadan gelen Hyunjin'in sesiyle umudum kesildi. "Merak etme ölmezsin. Küçük bir sıyrık. Abartamada hanımfendiyi yakala." dedi duygusuz bir şekilde. "Gerçekte- Ahh! Yardım etsenize! Dizim!"

     Hyunjin kolumdan tutup arabaya kadar götürdü beni. Arka koltukta ben ve Wonyoung, ön koltukta Hyunjin oturuyordu. Bir de şoför vardı. "Kolumu acıtıyorsun!" dedim morarmış koluma bakarak "Biraz daha dayanın efendim...".

          Gelmiştik. O eve gelmiştik. Babamdan iyi bir azar işitecektim. Tabii birde evlilik. Nasıl kurtulcaktım bu durumdan?

***

Evet yine ben, yine gecenin körü ve yine yeni bölüm. Umarım beğenirsiniz. Beğendiyseniz çok mutlu olurum. Az bir okuyucu kitlem olduğu için 50 okumayı geçmek bile sevindirdi beni💖 Sizleri çok seviyorum yanaklarınızdan öpüyorum😍